Ολυμπιακός: 12-0, το θρυλικό σερί έχει ορισμένες πολύ απλές εξηγήσεις

Ο Ολυμπιακός πήγε στο ΟΑΚΑ για το ντέρμπι του δευτέρου γύρου του πρωταθλήματος της Basket League έχοντας εξασφαλίσει ουσιαστικά την πρωτιά. Βαθμολογικό κίνητρο δεν υπήρχε για καμία από τις δύο ομάδες καθώς και ο Παναθηναϊκός λίγο πολύ έχει εξασφαλισμένη τη δεύτερη θέση, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.

Μοναδικό κίνητρο και των δύο το… γόητρο. Ακόμα και έτσι, όμως, τη μοίρα του παιχνιδιού την όρισε αποκλειστικά ο Ολυμπιακός. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα έπαιρναν όποτε ήθελαν διαφορές της τάξης των τριών κατοχών, οι ίδιοι κατάφερναν να βάλουν τους αντιπάλους τους στο παιχνίδι. Έπαιξαν με τη φωτιά στο τέλος αλλά δεν έχασαν. Πλέον είναι σαν να κερδίζουν… αυτόματα αυτά τα ντέρμπι.

Ψυχολογία

Ακόμα και ο αδιάφορος Ολυμπιακός πλέον έχει την ικανότητα να κερδίζει τον αιώνιο αντίπαλό του. Και χθες θα το έκανε πολύ πιο εύκολα εφόσον ήταν πιο συγκεντρωμένος στο τελευταίο λεπτό και με το σκορ στο 69-75. Καλώς ή κακώς, το χθεσινό κίνητρο ήταν απλώς το γόητρο αλλά ακόμα και έτσι οι ερυθρόλευκοι δραπέτευσαν από το ΟΑΚΑ.

Η φάση στην οποία καταφέρνει να μειώσει ο Μπέικον σε 74-75 καταδεικνύει το γεγονός ότι πέραν του Αμερικανού, δεν υπάρχει ο παίκτης που μπορεί να πάρει την ευθύνη για την καθοριστική απόφαση. Ο Γκριγκόνις πήρε αρχικά ένα εκτός ισορροπίας όμως όταν του ξαναήρθε η μπάλα δίστασε από τη γωνία, κάτι που έκανε και ο Λι ο οποίος παραλίγο να χάσει την μπάλα. Γι’ αυτό και στην τελευταία φάση ο Μπαρτζώκας επέλεξε να κλείσει τον πρώην φόργουορντ της Μονακό στέλντοντας πάνω του τον Γουόκαπ.

Ακόμη, ένα ακόμη δείγμα της καλής ψυχολογίας στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο ο ΜακΚίσικ πήρε την ευθύνη για τις κρίσιμες βολές στο 74-75. Ο Αμερικανός δεν είναι και ο καλύτερος σουτέρ από τη γραμμή της φιλανθρωπίας όμως θέλει να δείξει στον προπονητή του ότι είναι ένας παίκτης στον οποίο μπορεί να υπολογίζει για τα τελειώματα των παιχνιδιών.

Σχεδιασμός

Το ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν έχει κακούς παίκτες. Αλλά ο τρόπος που χτίστηκε πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια αθλητικού μάνατζμεντ ως παράδειγμα προς αποφυγή. Έγιναν μεταγραφές τις οποίες δεν ήθελε ο προπονητής της ομάδας, αποκτήθηκε σωρεία ξένων παικτών με τον ελληνικό κορμό να παραμελείται.

Έπρεπε να έρθει όχι απλώς Έλληνας, αλλά υπηρεσιακός προπονητής ώστε να δοθούν ευκαιρίες στον Λευτέρη Μαντζούκα τον οποίο Πρίφτης, Βόβορας και Ράντονιτς είχαν εξαφανίσει. Χωρίς να μιλήσουμε για τη διαχείριση του Χουγκάζ τον οποίο ο Παναθηναϊκός χρησιμοποιούσε μόνο στις… προπονήσεις.

Αντίθετα ο Ολυμπιακός βαδίζει στο σωστό δρόμο. Έναν δρόμο στον οποίο η διοίκηση στηρίζει τον προπονητή και τις επιλογές του, εκείνος στηρίζει τους παίκτες της ομάδας και εκείνοι τον βγάζουν ασπροπρόσωπο. Ο Μπαρτζώκας έχει μια ομάδα με ξεκάθαρους ρόλους και χωρίς εγωιστικούς χαρακτήρες με το αποτέλεσμα να τον δικαιώνει απόλυτα καθώς η ομάδα του θεωρείται η καλύτερη της Ευρώπης με βάση την απόδοσή της στο παρκέ.

Διαφορά ποιότητας

Ο σωστός σχεδιασμός σε συνδυασμό με την καλή ψυχολογία φανερώνουν ακόμα περισσότερο τη διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός διαθέτει τον καλύτερο παίκτη ολόκληρης της Euroleague, το ίσως καλύτερο περιφερειακό δίδυμο, τον πιο δημιουργικό και επιδραστικό ψηλό, τον πιο ώριμο «3 and D» φόργουορντ και τους δύο καλύτερους game changer σε συνδυασμό με τις τέσσερις φετινές μεταγραφές που μέρα με τη μέρα αποδίδουν όλο και καλύτερα.

Το γεγονός ότι ο ενδέκατος παίκτης των ερυθρόλευκων, Τζοέλ Μπολομπόι, ήταν ο πολυτιμότερος του πιο πρόσφατου ντέρμπι αιωνίων και ο δωδέκατος, Μιχάλης Λούντζης, μπορεί ανά πάσα στιγμή να καλύψει το κενό του Σλούκα βάζοντάς τα με ολόκληρους Μίσιτς και Λάρκιν, λέει πολλά για την ποιότητα του ρόστερ των δύο ομάδων.

Ποιο είναι το κοινό όλων αυτών των παικτών; Ότι με εξαίρεση τον Κώστα Σλούκα ο οποίος ανήκε ήδη στην ελίτ της Ευρώπης όταν επέστρεψε στον Ολυμπιακό, όλοι οι υπόλοιποι είναι προϊόν του πλάνου και της διαρκούς δουλειάς του Μπαρτζώκα και των συνεργατών του πάνω τους.

Διαιτησία

Προφανώς και δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε το κομμάτι διαιτησία. Αλλά ας πάρουμε τα δεδομένα από την αρχή. Ο Παναθηναϊκός διαμαρτύρεται δικαίως για την επαφή του Φαλ στον Παπαγιάννη στην τελευταία φάση του παιχνιδιού η οποία θα έδινε τη δυνατότητα στον αρχηγό της ομάδας του Σερέλη να εκτελέσει δύο βολές και να ισοφαρίσει το παιχνίδι.

Όμως εκείνοι που διαμαρτύρονται για μια φάση στο πιο αδιάφορο παιχνίδι της σεζόν, φαίνεται να ξεχνούν το τί συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια με το προηγούμενο καθεστώς στην ΕΟΚ. Τα φάουλ του Μιλουτίνοφ που σφυρίζονταν… δυο δυο, τα non call στον Μακλίν ή ακόμα περισσότερο στον Σκούνι Πεν; Αμέτρητες αποφάσεις οι οποίες δεν έκριναν αδιάφορα ντέρμπι, αλλά πρωταθλήματα. Τροφή για σκέψη…

Ο Παναθηναϊκός έχει βρει έναν προπονητή (έστω υπηρεσιακό) ο οποίος έχοντας άγνοια κινδύνου προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα του Ράντονιτς. Και ως ένα βαθμό τα καταφέρνει περίφημα. Γι’ αυτό και το να αναλωθεί ο οργανισμός του τριφυλλιού σε διαμαρτυρίες για μια φάση, τους κάνει να βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος. Κι όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη επικοινωνιακή στρατηγική, τόσο το δάσος του θρυλικού ερυθρόλευκου σερί θα αποκτά περισσότερα δέντρα… νικών!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News