Oλυμπιακός: Οι άλλοι «Σπανούληδες» του Θρύλου

Όσοι βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής (17/9) στο ΣΕΦ για τη βραδιά του Βασίλη Σπανούλη, κατάφεραν να ζήσουν μοναδικές στιγμές, αποχαιρετώντας τον Θρύλο του Ολυμπιακού σε ένα φαντασμαγορικό θέαμα.

Ο Βασίλης Σπανούλης, έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του Ολυμπιακού, άλλαξε τον ρου του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, κατέκτησε τρόπαια, έγινε ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας και μεγάλωσε τον μύθο του, μαζί με αυτόν των «ερυθρόλευκων».

Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι τον τίμησαν όπως ακριβώς του άξιζε, κρεμώντας τη φανέλα του ψηλά στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο ίδιος ο «Kill Bill» δεν κατάφερε να κρύψει τη συγκίνησή του, δακρύζοντας τη στιγμή εκείνη.

Το μπάσκετ, κυλάει στις φλέβες του και πλέον συνεχίζει να το υπηρετεί από άλλο πόστο, αυτό του προπονητή, με το Περιστέρι και ίσως σύντομα με την Εθνική ομάδα.

Ο Σπανούλης αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του μπασκετικού Ολυμπιακού, ίσως το μεγαλύτερο από όλους όσους φόρεσαν τα «ερυθρόλευκα» όλα αυτά τα χρόνια.

Το sportday.gr καταγράφει ακόμη πέντε παίκτες που έγραψαν και αυτοί το όνομά τους, άφησαν το στίγμα τους πετυχαίνοντας με τον Ολυμπιακό και μπαίνουν στην κατηγορία με τους καλύτερους στην ιστορία του συλλόγου.

Μίλαν Τόμιτς

Φόρεσε για πρώτη φορά την ερυθρόλευκη φανέλα, το 1992, υπό τις οδηγίες του Γιάννη Ιωαννίδη. Από την αρχή, φάνηκε πως η σχέση του με τον σύλλογο, ήταν καρμική. Πιστός στρατιώτης του Ολυμπιακού, στήριξε όσο κανείς την ομάδα στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν μετά τις επιτυχίες και έμεινε για 23 ολόκληρα χρόνια, περνώντας από διάφορα πόστα στο πέρασμα των χρόνων.

Μοναδικός αρχηγός του Ολυμπιακού, που πανηγύρισε το πρώτο και μοναδικό triple-crown της ομάδας το 1997. Στην καριέρα του μέτρησε 383 επίσημους αγώνες, όντας απόλυτος ρέκορντμαν, δεύτερος σκόρερ με 2.911 πόντους, δεύτερος σε ασίστ με 801 (πίσω από τον Σπανούλη) και πρώτος σε κλεψίματα με 287 στο πρωτάθλημα Ελλάδος.

Ως παίκτης, πήρε τα πάντα με τον Ολυμπιακό, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα Ελλάδας (1993-97), 3 Κύπελλα Ελλάδας (1994, 1997 και 2002) και 1 Ευρωλίγκα (1997), ενώ ως βοηθός προπονητή κατέκτησε: 3 πρωταθλήματα (2012, 2015, 2016), 2 τίτλους Ευρωλίγκας (2012, 2013), 2 Κύπελλα Ελλάδας (2010, 2011) και 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο (2014).

Ζάρκο Πάσπαλι

Αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο ξένο παίκτη που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Μπορεί να έμεινε για μόλις τρία χρόνια στο Λιμάνι, όμως τα κατορθώματά του και ο τρόπος που αγωνιζόταν παίρνοντας από το χέρι όλη την ομάδα και οδηγώντας την στις επιτυχίες, τον βάζουν στην κουβέντα για τους καλύτερους που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα.

Ο Ζάρκο Πάσπαλι, ήταν ο παίκτης που κατάφερε να βγάλει τον Ολυμπιακό από την μπασκετική αφάνεια. Ήρθε στην ομάδα το 1991, ενώ την αμέσως προηγούμενη σεζόν, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τερματίσει στην όγδοη θέση.

Προσέξτε. Πρώτο παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό, 39 πόντοι. Πρώτο παιχνίδι κόντρα στον πανίσχυρο τότε Πανιώνιο, 43 πόντοι. Ασύλληπτοι αριθμοί, ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα. Πρώτος σκόρερ της ομάδας, που δεν είχε τότε κάτι ουσιαστικό ως σύνολο.

Ο Πάσπαλι ουσιαστικά, γκρέμισε τα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού, έγινε το αντίπαλο δέος του Νίκου Γκάλη και έβαλε την ομάδα του Ιωαννίδη και πάλι στον χάρτη, με συνεχόμενα εγχώρια τρόπαια και διακρίσεις με Final 4 στην Ευρώπη.

Το τέλος του ίσως να μην ήταν αυτό που θα ήθελαν οι φίλοι του Ολυμπιακού, αφού μετά τον τελικό απέναντι στην Μπανταλόνα το 1994, πήγε στον Παναθηναϊκό, αφού πρώτα όμως κατέκτησε το πρωτάθλημα με την ομάδα του Ιωαννίδη, όντας ο απόλυτος πρωταγωνιστής.

Ντράγκαν Τάρλατς

Από τους ξένους που δέθηκαν όσο λίγοι με τον Ολυμπιακό, μένοντας στο σύλλογο για οκτώ χρόνια (1992-2000). Μέλος των μεγάλων επιτυχιών της ομάδας, με πρωταθλήματα, Κύπελλα και αποκορύφωμα το triple-crown το 1997.

Απόλυτος κυρίαρχος κάτω από τα καλάθια, με εξαιρετικές κινήσεις στο ζωγραφιστό και σκιάχτρο στην άμυνα. Κατάφερε με τη συμβολή του να δώσει τρόπαια στον Ολυμπιακό, αν και στάθηκε άτυχος σε πολλές περιπτώσεις, αφού οι τραυματισμοί έκαναν συχνά την εμφάνισή τους.

Επιτυχημένος με Ιωαννίδη αλλά και Ντούσαν Ίβκοβιτς, αποτέλεσε τη σταθερά του Ολυμπιακού στη θέση του σέντερ για αρκετά χρόνια, όντας το αντίπαλο δέος του Βράνκοβιτς, με τους τελικούς του 1995-97 να μνημονεύονται ακόμη για τα εξαιρετικά παιχνίδια που είχε πραγματοποιήσει.

Ντέιβιντ Ρίβερς

Ένας ακόμη θρύλος του Ολυμπιακού. Ο αγαπητός Ντέιβιντ Ρίβερς, που κατάφερε με το αέρινο στυλ και το ταλέντο του να γράψει και αυτός το όνομά του στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Αγωνίστηκε μόλις για δύο χρόνια στους Πειραιώτες, όμως το δείγμα που άφησε ήταν εξαιρετικό. Αμφισβητήθηκε στη δεύτερή του χρονιά, όμως τη στιγμή που έπρεπε ανέβασε την απόδοσή του, χαρίζοντας στο Ολυμπιακό το πρώτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Ένας σίφουνας, που έτρεχε με ορμή στα coast to coast με μεγάλη ταχύτητα, κάνοντας τους αντιπάλους του να τα χάνουν, αφού δεν έβρισκαν τρόπο να τον περιορίσουν. Δεν σταματούσε να τρέχει το γήπεδο, ενώ τελείωνε τις φάσεις με χορευτικές κινήσεις, όντας άκρως θεαματικός.

Το 1997, ήταν η χρονιά του, αφού οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση της Euroleague αλλά και του πρωταθλήματος και αναδείχθηκε MVP σε Ελλάδα και Ευρώπη, ενώ στον τελικό, εκτέλεσε την Μπαρτσελόνα με 26 πόντους.

Ακόμη ακολουθεί τον Ολυμπιακό, ενώ όταν αποφασίζει να δει παιχνίδια της ομάδας στο ΣΕΦ, αποθεώνεται από τους φίλους της ομάδας.

Γιώργος Πρίντεζης

Ο μεγάλος αρχηγός του Ολυμπιακού και από τους σύγχρονους και απόλυτους ηγέτες της ομάδας. Ένας ακόμη μύθος του ελληνικού αλλά και ευρωπαϊκού μπάσκετ που κατάφερε να κατακτήσει τα πάντα, όντας πρωταγωνιστής και στην πρώτη γραμμή της «μάχης» με την ομάδα της καρδιάς του για 20 ολόκληρα χρόνια.

Από μικρό παιδί στον Ολυμπιακό. Ξεκίνησε το 2000 από την ηλικία των 15 χρόνων, έκανε τα πρώτα του βήματα στους Πειραιώτες και κατόρθωσε να μπει στο ρόστερ της ομάδας. Ο χρόνος του μειώθηκε όσο περνούσε ο καιρός μετά και τις πολυδιαφημισμένες προσθήκες το 2009 και αποφάσισε να συνεχίσει στην Ισπανία και τη Μάλαγα, όμως τελικά επέστρεψε στο σπίτι του και έγραψε ιστορία.

Το 2011 έβαλε και πάλι τα ερυθρόλευκα και από τότε δεν τα ξαναέβγαλε. Μαζί με τον Σπανούλη, αποτέλεσαν τις σταθερές για την ομάδα του Ολυμπιακού, μετά την αποχώρηση των αστέρων και το… παιδομάζωμα του Ίβκοβιτς.

Το «πεταχτάρι» στην Κωνσταντινούπολη μνημονεύεται και θα μνημονεύεται «εις τους αιώνας των αιώνων», όπως και το τρίποντο απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που έστειλε λίγα χρόνια αργότερα τον Ολυμπιακό σε ένα ακόμα Final 4. Στη δεύτερη θητεία του μάλιστα, απογειώθηκε.

Εξαιρετικός χαρακτήρας, στρατιώτης του συλλόγου, βάζοντας πλάτη όποτε χρειάστηκε, θυσιάζοντας τον εαυτό του για τους συμπαίκτες του και το καλό του Ολυμπιακού.

Οι κινήσεις του στο ποστ, τα τελειώματα με hook, θα πρέπει να διδάσκονται σε σεμινάρια για επαγγελματίες, αφού για σχεδόν μία δεκαετία, έγινε πονοκέφαλος για όλες τις άμυνες της Euroleague και για ένα σωρό αντιπάλους.

Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε δύο Euroleague, τέσσερα πρωταθλήματα Ελλάδος, τρία κύπελλα, ένα διηπειρωτικό, ενώ αποτελεί τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού στην Ελλλάδα.

Μάλιστα, ο Ολυμπιακός, σκοπεύει αν τον αποχαιρετίσει όπως του πρέπει με μία γιορτή όπως αυτή του Βασίλη Σπανούλη, έτσι ώστε να τιμήσει τον μεγάλο του αρχηγό.