Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Αταμάν έκανε τον Ζέλικο να ψάχνεται...

Ο δρόμος του Παναθηναϊκού για τα playoff, αλλά και την κατάκτηση μιας θέσης στην πρώτη τετράδα, περνά από το ΟΑΚΑ – και αυτό είναι το μόνο που όλοι έχουν καταλάβει. Ως εκ τούτου νίκες όπως η χθεσινή των Πρασίνων απέναντι στην Παρτιζάν, με το εμφατικό 84-71 όπως προέκυψε στο τέλος, είναι πλέον υποχρεωτικές: ο ΠΑΟ έχει αφήσει πίσω του την περίοδο της σεζόν που έπρεπε να μαθαίνει και να προοδεύει χωρίς απαραίτητα να κοιτάζει την βαθμολογία – τώρα οφείλει να το κάνει.

Ο κόουτς Αταμάν παραμονή του αγώνα με την ομάδα του Ομπραντοβιτς, δεν είχε κρύψει την ανησυχία του για το γεγονός ότι το ματς είχε αποκτήσει χαρακτήρα, αλλά και για την κατάσταση κάποιων παικτών του: η παρουσία του Κώστα Αντετοκούνμπο πχ ήταν απαραίτητη στα σχέδια του – θα τον περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή και θα τον χρησιμοποιούσε γιατί του ήταν απαραίτητος, πράγμα που έγινε. Ο Τούρκος προπονητής κατάφερε να πείσει τους παίκτες του πως αυτό που τους περιμένει στο ΟΑΚΑ δεν είναι γιορτή, αλλά μάχη. Θα χρειαστεί να το κάνει πολλές φορές φέτος.

Λίγα χρόνια τώρα

Όπως βλέπω την χρονιά του ΠΑΟ να εξελίσσεται διαπιστώνω ότι αυτό που τώρα ζούμε είναι μια φάση στην οποία όλοι αρχίζουν σιγά σιγά να καταλαβαίνουν τον Αταμάν. Αυτό δεν σημαίνει κάτι ούτε για τον Τούρκο (που δεν ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα για την αναγνώριση της δουλειάς του γιατί πιστεύει στον εαυτό του – πράγμα σημαντικότερο), αλλά ούτε και για τον ίδιο τον ΠΑΟ που προφανώς έχει άλλες προτεραιότητες. Αν το καταγράφω είναι γιατί έχει ενδιαφέρον.

Τι έχει ενδιαφέρον; Ο,τι ελάχιστοι το καλοκαίρι ασχολήθηκαν με τον προπονητή για να τον παρουσιάσουν αφήνοντας στην άκρη στερεότυπα και κλισέ του τύπου «οι ομάδες του Αταμάν δεν παίζουν άμυνα», κι ακόμα λιγότεροι κατέγραψαν σοβαρά την διαρκή πρόοδο και μετάλλαξη του ΠΑΟ στα χέρια του. Κατά τα ψέματα: μετά τις δυο ήττες του ΠΑΟ από τον Ολυμπιακό στα δυο πρώτα ματς της σεζόν, έμοιαζε περίπου βέβαιο σε όλους ότι ο Αταμάν θα απολυθεί γρήγορα, κι ότι ακόμα κι αν άντεχε την αρχική θύελλα της κριτικής δεν θα κατάφερνε να  βγάλει τη σεζόν κτλ κτλ. Και σήμερα πολλοί, μεταξύ των οποίων και οπαδοί του ΠΑΟ, παρακολουθούν τις νίκες της ομάδας ως κάτι αξιοπερίεργο. Τουλάχιστον κατάλαβαν ότι μια ομάδα του Αταμάν μπορεί να παίξει μια χαρά άμυνα και μάλιστα και στοχευμένη. Παιγνίδια σαν το χθεσινό μπορεί να τους βοηθήσουν να καταλάβουν και κάτι ακόμα: ότι ο Τούρκος, εκτός των άλλων, είναι και πολύ δυνατός στην στρατηγική και στις παρεμβάσεις στην διάρκεια του ματς. Χθες πχ πήρε το πορτοφόλι από κοτζάμ Ζέλικο Ομπράντοβιτς που δεν πήγε στην συνέντευξη Τύπου και μίλησε στο τέλος για λάθη των παικτών του. Τις λίγες φορές που αυτό συμβαίνει είναι γιατί ο Ομπράντοβιτς έχει καταλάβει πως στη μάχη που προηγήθηκε ο αντίπαλος κόουτς τον εξέθεσε. Το έχουν κάνει χρόνια τώρα λίγοι.

Τέσσερα θέλω σε μια κίνηση

Ο Αταμάν πήρε το ματς χθες με μια κίνηση στρατηγικής που κατέστρεψε πρώτα το μυαλό των παικτών της Παρτιζάν και μετά το παιγνίδι της ομάδας του Ομπράντοβιτς. Πεντέμισι ολόκληρα λεπτά πριν το τέλος κι ενώ ο ΠΑΟ έχει να υπερασπιστεί ένα ισχνό αβαντάζ ο Τούρκος βγάζει τον Ναν που έχει κουβαλήσει για τρία δεκάλεπτα στην επίθεση την ομάδα έχοντας 21 πόντους και 4 ασίστ με αίμα, πράγμα που μαρτυρούν τα 5 λάθη του. Ολοι νομίζουν πως το κάνει για να του δώσει κάποιες ανάσες – αξίζει να σημειωθεί πως ο Αταμάν έχει παίξει πολλή ώρα με τρεις γκαρντ (δίπλα στον Ναν υπάρχουν ο Σλούκας κι ο πολύτιμος Γκραντ), ενώ όταν ο Αμερικάνος βγαίνει, είναι στον πάγκο κι ο ΛεΣόρ φορτωμένος με τέσσερα φάουλ. Αλλά ο προπονητής, που από πολλούς επιπόλαια περιγραφόταν καλοκαιριάτικα ως ένα είδος νταντάς του Λάρκιν και του Μίσιτς, τον Αμερικάνο σκόρερ δεν τον ξαναβάζει ποτέ.

Ο Τούρκος με μια μόνο κίνηση επιδιώκει τέσσερα πράγματα. Το πρώτο να παίξει ο ΠΑΟ ακόμα καλύτερη άμυνα, κυρίως στον Ντοζίερ που απόντος του Πάντερ, παίρνει πολύ την μπάλα: ο Γκραντ μπορεί να ασχοληθεί μαζί του αποκλειστικά κι ο Γκριγκόνις να ρθει σε βοήθεια. Το δεύτερο που θέλει είναι το καθαρό μυαλό του Σλούκα στην καθοδήγηση του τέλους: ο Αταμάν δεν έχει ξεχάσει τα λάθη του Ναν (αποτέλεσμα της στοχευμένης πίεσης πάνω του) στο πρώτο ματς με την Παρτιζάν. Το τρίτο που προσπαθεί είναι να μπλέξει την Παρτιζάν στην άμυνα της, που στο τέταρτο δεκάλεπτο είναι προσανατολισμένη στον Ναν – τον έχουν οδηγήσει σε δυο λάθη, αλλά και σε δυο κακές επιλογές σουτ τριών πόντων και σε μια τεχνική ποινή λόγω νεύρων. Το τέταρτο που επιθυμεί ο Τούρκος είναι να πάει η μπάλα στην επίθεση κάτω από το καλάθι, εκεί που ο ΠΑΟ έχει πλεονέκτημα απέναντι στον Καμπόκλο και στον ΛεΝτέι. Με τον Ναν αυτό δύσκολα θα γινόταν.

Το σκηνοθετημένο φινάλε

Η κίνηση δεν είναι προσχεδιασμένη και για αυτό δεν είναι προβλέψιμη: είναι απόφαση της στιγμής, ατόφιο μπάσκετ. Σε ένα ματς που καλά καλά δεν υπάρχει τρίποντο (ο ΠΑΟ έχει 5 και η Παρτιζάν 4) ο Τούρκος καταλαβαίνει πως οι επιλογές του τέλους δεν προβλέπουν μεγάλα σουτ. Ο ΠΑΟ σκοράρει στο πεντάλεπτο του φινάλε με τον Μήτογλου και τον ΛεΣόρ, ενώ βρίσκει και τρεις πόντους από τον Γκραντ (καλάθι και φάουλ) που ήρθαν από την προσπάθεια του Αμερικάνου να πάει κοντά. Παίρνει το ματς κυρίως γιατί ως ομάδα παίζει τρεις άψογες άμυνες στη σειρά απέναντι στην Παρτιζάν, που προβλέψιμα επιχειρεί να «χτυπήσει» τον Σλούκα, αφού δεν βρίσκει άλλο δρόμο. Ο Αταμάν μετά από καιρό σηκώνει τις γροθιές του και πανηγυρίζει στο τέλος μόνος, ενώ ο Ομπράντοβιτς έμοιαζε έξι λεπτά να περιμένει πότε θα γυρίσει στο παρκέ ο Ναν για να τον παγιδεύουν στην άμυνα και να πάνε πάνω του στην επίθεση.

Δυο ματς φωτιά με φωτιά

Ο ΠΑΟ έχει στρογγυλοκαθίσει στην τετράδα κι έχει μπροστά του δυο ματς φωτιά: το ένα με τον Ολυμπιακό μπορεί να του δώσει έξτρα ηθικό (και μια πρωτιά στο ελληνικό πρωτάθλημα που δεν σημαίνει πολλά, αλλά είναι χρήσιμη) και το δεύτερο στο Βελιγράδι με την Μακάμπι μπορεί να του δώσει προοπτική δεύτερης θέσης στην Ευρωλίγκα. Η Βίρτους δύσκολα θα αντέξει (μετά και τον τραυματισμό του Σενγκέλια), η Μπαρτσελόνα αγκομαχεί, ο ΠΑΟ με έξι νίκες στα επτά τελευταία ματς είναι αυτή τη στιγμή πιο σταθερός και από την Ρεάλ που έχοντας καθαρίσει την πρωτιά νωρίς, παίζει καιρό τώρα χωρίς να φορτσάρει – χθες έχασε από την Μονακό χωρίς τον Ταβάρεζ με κάτω τα χέρια, πρόσφατα έχασε από την Μπαρτσα και κέρδισε την Βαλένθια στην παράταση και την Βιλερμπάν στο σουτ. Βέβαια επειδή ο ΠΑΟ παραμένει μια νέα ομάδα (ο προπονητής του έχει μεγαλύτερη γνώση της Ευρωλίγκας από πολλούς από τους παίκτες του), είναι δύσκολο να γίνουν εκτιμήσεις για πολλά που ακολουθούν. Είναι αλήθεια πως είναι πολύ νωρίς για να παίζεις με μόνο επτά – οκτώ παίκτες, αλλά ο Αταμάν το κάνει από την αρχή. Είναι βέβαιο πως θα χρειαστεί γρήγορα να βρει ρόλο ο Παπαπέτρου – και δεν θα είναι απλό. Είναι επίσης δεδομένο πως όπως η σεζόν εξελίσσεται, κάποιοι παίκτες είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητοι κι αν λείψουν δεν θα είναι απλή η αντικατάστασή τους, αλλά αυτό ισχύει για τις πιο πολλές ομάδες.

Ο Αταμάν δεν μοιάζει να ανησυχεί: οι υπερβολές τον ανησυχούν, όχι τα όποια προβλήματα. Πλέον σε όσους δεν τον γνώριζαν παραδίδει μαθήματα. Για την ακρίβεια κάνει πλάκα αποδεικνύοντας πως, παρά τον κοσμοπολιτισμό του και το αμερικάνικο λεξιλόγιο του, το ελληνικό μας μπάσκετ, πίσω από την καμπούρα του, δεν βλέπει τίποτα…

Πηγή

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News