Παρίσι 2024 - Εθνική Μπάσκετ: Οι Γερμανοί είναι (επιτέλους) φίλοι του

Πώς το μπάσκετ μπαίνει στην καρδιά τους και γιατί το γερμανικό θαύμα… δεν είναι τέτοιο. Οι αγωνιστικοί και όχι μόνο λόγοι πίσω από την πορτοκαλί έκπληξη, το στοχευμένο πρόγραμμα, η έκρηξη των εγγραφών παιδιών σε συλλόγους, το πρόβλημα (κι όμως) με τις εγκαταστάσεις.

Η 7η Ιουλίου του 1985 κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία του γερμανικού αθλητισμού. Ένα 17χρονο παλικαράκι κατακτά το Γουίμπλεντον και προκαλεί φρενίτιδα για το τένις σε ολόκληρη τη γερμανική επικράτεια.

Ο Μπόρις Μπέκερ είναι ο νεαρότερος τενίστας που θριαμβεύει στο χορτάρι του Λονδίνου, είναι ο πρώτος Γερμανός που το καταφέρνει. Το… διαπράττει και την επόμενη χρονιά ο «Boom Boom», αναδεικνύεται και η Στέφι Γκραφ, στο εξής σε κάθε σπίτι στη χώρα τους υπάρχει και μια ρακέτα. Σε κάθε μέρος, σε κάθε γειτονιά οποιασδήποτε πόλης, και ένα γήπεδο ορθογώνιας κάτοψης, με φιλέ στη μέση.

Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το μπουμ (boom άλλωστε το λένε και οι Γερμανοί) υπό την έννοια της έκρηξης του ενδιαφέροντος για ένα άθλημα έχει να κάνει με την καλαθοσφαίριση. H εθνική τους είναι η Παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2023. Η χάλκινη ομάδα στο Ευρωμπάσκετ του αμέσως προηγούμενου έτους. Και η αντίπαλος της δικής μας Εθνικής στον προημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δεύτερη στα Power rankings της ΦΙΜΠΑ, πίσω μόνο από την Team USA, η «μάνσαφτ» (σ.σ: το «νατσιονάλ» δεν κοτσάρεται πριν όταν μιλάμε για την εθνική του μπάσκετ) είναι, δείχνει τέλος πάντων, η καλύτερη ομάδα του πλανήτη μετά από τις ΗΠΑ του ΛεΜπρον Τζέιμς, του Κέβιν Ντουράντ και των άλλων διαστημικών αθλητών.

Πλέον, τα γερμανάκια δεν έχουν μάτια για τα ξανθά μαλλιά και τα… κατάξανθα φρύδια ενός τενίστα, αλλά για τις ξανθές τούφες στην κατάμαυρη κόμη ενός μπασκετμπολίστα με καταγωγή από την Γκάμπια. Ο Ντένις Σρέντερ είναι πάντα εκεί, με το γερμανικό εθνόσημο. Χωρίς βαμμένο μαλλί, φέτος. Με την ίδια ακόρεστη όρεξη να ανεβάσει για πρώτη φορά τη «Mannschaft» και στο Ολυμπιακό βάθρο.

Δεν είναι… μονάχος του, όμως. Όπως δηλαδή, όχι και τόσο παλιά, ο Ντιρκ Νοβίτσκι. Αλλοι τρεις νυν ΝBAers, ανάμεσά τους ο Φραντς Βάγκνερ του ακόμα υψηλότερου στάτους (και συμβολαίου) στις ΗΠΑ, περιστοιχισμένοι από μερικούς από τους ποιοτικότερους παίκτες της Ευρωλίγκας, συνθέτουν ένα σύνολο που τρομάζει κάθε αντίπαλο με το υψηλού ρυθμού μπάσκετ που βγάζει στο παρκέ. Ταυτόχρονα, διαθέτει την καλύτερη άμυνα του Ολυμπιακού τουρνουά.

Κορμός, τεράστια δεξαμενή, Μπουντεσλίγκα…

Η Μερτσέντες-Μπεντς Αρένα γεμίζει συχνά και για τις εθνικές Γερμανίας, που φιλοξενούν με μεγάλη συχνότητα Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια.

Die Mannschaft, λοιπόν. Μεγάλη υπόθεση και η ομοιογένεια που την χαρακτηρίζει. Πέντε χρόνια πίσω, στο Μουντομπάσκετ 2019, η ομάδα ήταν κατά τα επτά δωδέκατα η ίδια με σήμερα. Στο Ευρωμπάσκετ 2017 υπήρχαν από τότε πέντε βασικά στελέχη αυτής που βλέπουμε στα γαλλικά. Ακόμα και στο ναδίρ του μακρινού 2015 έπαιζαν ο Μαόντο Λο, ο Γιοχάνες Φόιχτμαν. Και ο Ντένις Σρέντερ.

Σε εκείνο το Ευρωπαϊκό, λοιπόν, οι Γερμανοί φιλοξένησαν τον όμιλό τους -έξι ομάδων- στην τελική φάση, μα «κατάφεραν» να μην μπουν στην τετράδα και να αποκλειστούν. Ο Νοβίτσκι αποστρατευόταν σε εθνικό επίπεδο, εμείς από μακριά νομίζαμε ότι θα εξαφανιζόταν η παρέα του από τον χάρτη. Ναι, πώς…

Το 2022, πάλι στη «Μερτσέντες-Μπεντς Αρένα», είδαμε τον βερολινέζικο ουρανό σφοντύλι σε έναν άλλο προημιτελικό (107-96 στο Ευρωμπάσκετ), με τους απογόνους του Ντιρκ να βάζουν 17 τρίποντα, να κυριαρχούν στα ριμπάουντ, να παίζουν σύγχρονο μπάσκετ. Το τερμάτισαν έναν Σεπτέμβρη αργότερα, στις Φιλιππίνες. Βάζοντας στον ημιτελικό 113 πόντους στους Αμερικανούς, κρατώντας στον τελικό στους 77 τους Σέρβους.

Στους Ολυμπιακούς δεν έχουν πάλι τον Μάξι Κλέμπερ των Μάβερικς και τον Αϊζέια Χάρτενσταϊν των Θάντερ. Ψηλοί που θα ήταν βασικοί σε πολλές από τις τοπ εθνικές. Σίγουρα στη δική μας… Ο «Τεξανός» δεν έχει καλή σχέση με τον «Ντένις τον τρομερό», η περσινή αποκάλυψη των Νικς έκανε πρόσφατα επέμβαση.

Οι υπόλοιποι δίνουν το «παρών» από τα μικρά κλιμάκια και έχουν μάθει να αγαπάνε τις εθνικές τους, δίχως να χρειάζεται να υπογράφουν τριετή συμβόλαια δέσμευσης και να καταρτίζονται προγράμματα σαν το «Summer core» των Καναδών. Ο συγκεκριμένος πυρήνας παικτών πλάθεται από το 2021 από τον Γκόρντον Χέρμπερτ (που αποχωρεί πάντως για την Μπάγερν), δεξί του χέρι είναι από τα κοινά τους χρόνια στους Σκάιλαϊνερς της Φρανκφούρτης ο Κλάους Πέρβας.

Ψηλά κορμιά δεν δυσκολεύονται να βρουν στο πολυπληθέστερο κράτος της Ευρωπαϊκής Ενωσης (84 εκατ. κάτοικοι), αυτά δουλεύονται με συνέπεια στο πρόγραμμα που έχει καταρτίσει η ομοσπονδία και ανθούν πρώτα στη ραγδαία ανερχόμενη και συνεχώς εξελισσόμενη Μπουντεσλίγκα. Ένα από τα καλύτερα πλέον πρωταθλήματα της Ευρώπης, με μεγάλα και γεμάτα γήπεδα. Και απλωμένο σε όλη την επικράτεια.

Τη νέα σεζόν οι 17 ομάδες της θα εκπροσωπούν ισάριθμες διαφορετικές πόλεις – και τα περισσότερα από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια. Σημειωτέον ότι πέρα από τον αντίστοιχο ΕΣΑΚΕ, την Ενωση δηλαδή των επαγγελματικών συλλόγων, την γερμανική λίγκα «τρέχει» κατά το 26% η εθνική ομοσπονδία (DBB), που έχει λόγο στα τεκταινόμενα και στις όποιες αλλαγές λαμβάνουν χώρα.

Πρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδίας είναι από το 2006 ο Ινγκο Βάις. To 1987 είχε αναλάβει υπεύθυνος σχολικού αθλητισμού επί Δυτικής Γερμανίας, το 2002 είχε γίνει πρόεδρος στον σχετικό θώκο που προβλέπεται και για τις μικρές εθνικές. Η προσοχή του είναι πάντοτε στραμμένα στις νεαρές ηλικίες.

Εξάπλωση παντού, Γυναίκες και χρυσοί Εφηβοι

Το… παραμύθι του Κρίστιαν Αντερσον και της εφηβικής παρέας του είχε χθες happy end στο Τάμπερε.

Κάπως έτσι, μόλις χθες οι Γερμανοί πανηγύρισαν -για πρώτη φορά- την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ Κ-18 στο Τάμπερε. O Κρίστιαν Αντερσον (31 π. και 5 ασ. στον τελικό με τη Σερβία, ο Αμερικανός μπαμπάς του έπαιζε στην Μπουντεσλίγκα), ο έτερος γκαρντ Τζακ Κέγιλ (15 π., τον τσίμπησε ήδη στη Μέγκα ο Μίσκο Ραζνάτοβιτς), ο ψηλός Χάνες Στάινμπαχ (ψηφίστηκε στην καλύτερη πεντάδα – μόλις υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο στη Βίρτσμπουργκ, που ανέδειξε και τον Νοβίτσκι) είναι οι Εφηβοι που θα μας απασχολήσουν σύντομα…

Την ίδια ώρα, η εθνική Γυναικών πανηγυρίζει τη δική της πρόκριση στα προημιτελικά του Παρισιού. Στην πρώτη της Ολυμπιακή συμμετοχή! Αφησε πίσω στον όμιλο τις πρωταθλήτριες Ευρώπης Βελγίδες, καθοδηγείται κι εκείνη από καναδικά χέρια. Από τη Λίζα Θωμαΐδη, της οποίας ο μπαμπάς μετανάστευσε από το Μεσοχώρι Φλώρινας στα ‘60s.

Ηγέτιδα στα κορίτσια είναι η Σάτου Σάμπαλι. Ο θηλυκός Νοβίτσκι, αν κρίνουμε από το ότι παίζει στο WNBA με το Ντάλας, ο θηλυκός Σρέντερ, αν σκεφτούμε ότι ο πατέρας της είναι από την Γκάμπια! Βασικά, είναι μια πολυσύνθετη πόιντ φόργουορντ, που αξίζει να κάτσετε να την χαζέψετε.

Του χρόνου η παρέα της θα εμφανιστεί στο Αμβούργο, στον έναν από τους τέσσερις ομίλους του Ευρωμπάσκετ (του οποίου η τελική φάση θα γίνει στην Ελλάδα), ενώ το 2026 το Παγκόσμιο Γυναικών θα λάβει χώρα στο Βερολίνο! Σε ανδρικό επίπεδο φιλοξενήθηκαν πρόσφατα Ευρωπαϊκά στη Γερμανία το 2022 (γκρουπ στην Κολωνία, τελική φάση στο Βερολίνο) και το 2015 (γκρουπ στο Βερολίνο), με την εθνική να δίνει αγώνες της το τελευταίο ενάμισι έτος και στο Αμβούργο, το Λούντβιχσμπουργκ, την Κολωνία.

Η ομοσπονδία φροντίζει να κρατά ζεστό το ενδιαφέρον του κόσμου σε κάθε γωνιά του τεράστιου κράτους, τα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας κάθε τρεις και λίγο διεξάγονται επίσης εκεί (2016 και 2024 Βερολίνο, 2021 Κολωνία), η Αλμπα αξιοποιεί αξιωματούχους-κλειδιά ώστε να ανανεώνει την παρουσία της στην ίδια διοργάνωση, η Μπάγερν μετακομίζει αυτές τις ημέρες σε νέο υπερσύγχρονο γήπεδο, το υπόσκαφο SAP Garden.

Για να μιλήσουμε και με νούμερα, τα 242.344 μέλη γερμανικών συλλόγων μπάσκετ το 2023 είναι κατά 12% περισσότερα από εκείνα του 2022. Αν το περιορίσουμε στις ηλικίες έως 14 ετών, η αύξηση των παιδιών σε ομάδες του συγκεκριμένου αθλήματος είναι της τάξης του 26%. Νούμερα που δεδομένα θα αυξηθούν πολύ εντυπωσιακότερα το 2024, με τη Γερμανία να έχει αναδειχθεί Παγκόσμια πρωταθλήτρια προς το τέλος του ’23.

Φυσικά η πρωτοκαθεδρία του ποδοσφαίρου δεν θα απειλείται ούτε σε δεκαετίες. Γυμναστική και τένις το ακολουθούν (ως προς τον αριθμό των εγγεγραμμένων μελών), ακόμα και το χάντμπολ με το βόλεϊ είναι ριζωμένα πολύ βαθύτερα στη συνείδηση του μέσου Γερμανού φιλάθλου.

Τη σημαία πάντως της γερμανικής αποστολής στην Τελετή έναρξης στον Σηκουάνα κράτησε ο Σρέντερ, δίπλα (όχι στον Φραντς, όχι στον Μόριτς, αλλά) στην Αννα-Μαρία Βάγκνερ, αθλήτρια του τζούντο. Ο καγκελάριος Ολαφ Σολτς έχει δεξιωθεί δις τους τελευταίους μήνες τον κόουτς Χέρμπερτ και τους παίκτες του. Και το μεγάλο πρόβλημα είναι, παραδόξως, οι εγκαταστάσεις.

Ο καιρός δεν ευνοεί για να ξεχύνονται σε εξωτερικούς χώρους τα παιδιά και οι σάλες δεν επαρκούν αριθμητικά για να καλύψουν τη ζήτηση προπονήσεων από τις τοπικές ομάδες μπάσκετ που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Κλειστά γήπεδα αποκλειστικά για καλαθοσφαίριση δεν υπάρχουν πολλά, η ανέγερσή τους δεν γίνεται από τη μία στιγμή στην άλλη. Ούτε στη Γερμανία…

Από τη μία δεκαετία πάντως στην άλλη, μια νέα παγκόσμια υπερδύναμη έχει εμφανιστεί στον πορτοκαλί χάρτη.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News