Εθνική U16: Aπό τον… Γιαννάκη και τον Γιαννούλη στα σημερινά παιδιά για μετάλλιο

Ωρα ημιτελικού για τους Παίδες του Γιάννη Καλαμπόκη στο Ευρωμπάσκετ της Κρήτης, ώρα για αναδρομή στα προηγούμενα επτά μετάλλια, συν τις δύο πορείες μέχρι την τέταρτη θέση στις προηγούμενες διοργανώσεις. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Νίκος Ζήσης, ο Γιώργος Παπαγιάννης, μα κι εκείνοι που δεν είχαν ανάλογη εξέλιξη.

Ισραήλ, Κροατία και Ιταλία ήταν τα πρώτα θύματα. Στον όμιλο, σε ελληνικές νίκες πάντα με διψήφιες διαφορές. Άλλη μία τέτοια κόντρα στην Πολωνία στους «16», το ίδιο και στον προημιτελικό με την Τουρκία (75-65).

Ούτε ένα μήνα μετά το χάλκινο μετάλλιο των Νέων (U20) στην Πολωνία, μία ακόμα μικρή Εθνική είναι έτοιμη να πατήσει σε βάθρο. Αυτή των Παίδων, με προπονητή τον Γιάννη Καλαμπόκη. «Χάλκινο» επίσης στην Πολωνία, στο τελευταίο μετάλλιό μας σε επίπεδο Ανδρών. Το 2009.

Εν έτει 2024, ο παλιός σούτινγκ γκαρντ έχει οδηγήσει ως προπονητής δώδεκα 16χρονους στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του Ευρωμπάσκετ της Κρήτης. Αντίπαλος στον ημιτελικό η Ισπανία (18:30). Ακόμα και στο απευκταίο σενάριο, θα υπάρχει μία ακόμα ευκαιρία για το πρώτο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό U16 από το 2013.

Εντεκα χρόνια από το τελευταίο βάθρο, 31 από την δεύτερη φορά που πέρασε χρυσάφι σε ελληνικούς λαιμούς. Η πρώτη είχε έρθει τέσσερα χρόνια ακόμα πιο πριν. Δύο και τα χάλκινα, τρία τα αργυρά μετάλλια για τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της συγκεκριμένης ηλικίας.

Ένα όγδοο γυρεύει πλέον ο Χρυσόστομος Χατζηλάμπρου των 18,6 πόντων και 7,2 ριμπάουντ, ο Ηλίας Χαϊδεμένος του αντίστοιχου 11,8-4, ο Αλέξανδρος Σκληρός του 9,6-5,8, ο Αλέξανδρος Τσώνης που είχε 10 πόντους συνολικά και έβαλε 18 στους Τούρκους.

Η φουρνιά του ’87, η φουρνιά του ‘95

Καράγκουτης, Δ. Παπανικολάου, Κακιούζης, Μπαρλάς και Ρεντζιάς έφτασαν στην κορυφή του κόσμου ως Εφηβοι το 95′, μα γνώρισαν και την ευρωπαϊκή δύο έτη νωρίτερα.

Τρίτη διοργάνωση Ευρωπαϊκού Παίδων και πρώτο ελληνικό μετάλλιο το 1975. Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη η διοργάνωση, με ρεκόρ 5-0 η Εθνική πριν την ήττα 64-61 στον τελικό από τη Σοβιετική Ενωση. Το ταλέντο του Παναγιώτη Γιαννάκη ανέτειλλε, μα πρώτος σκόρερ του Κώστα Αναστασάτου με 16 πόντους μέσο όρο ήταν ο Γιάννης Τσουμής. Στην περιφέρεια υπήρχε κι ο Μέμος Ιωάννου, στη φροντ λάιν ο Λιβέρης Ανδρίτσος. Ο «δράκος» και οι δύο τελευταίοι πήραν βέβαια το χρυσό ως Ανδρες, το 1987.

Τέταρτη θέση το 1983 στη Δυτική Γερμανία για τους 16χρονους του Κώστα Πολίτη, με ήττα στον ημιτελικό από τη Γιουγκοσλαβία. Ο κατοπινός «Ευρωκόουτς» πήρε την εκδίκησή του από τους Γιούγκους στην ίδια φάση, τέσσερα χρόνια αργότερα. Ζάρκο Πάσπαλ, Γιούρε Ζντοβτς και Μπάνε Πρέλεβιτς είχαν επικρατήσει των Κώστα Παταβούκα και Σταύρου Ελληνιάδη, μεταξύ άλλων.

Παρθενικό χρυσό στους U16, το 1989. Από τη φουρνιά που χαρακτηρίστηκε η «χαμένη της Γκουέντσα». Από την οικοδέσποινα ισπανική πόλη… Μόνο ο Νίκος Οικονόμου έκανε μεγάλη καριέρα. Χατζησμάλης, Αστεριάδης, Γκαγκαουδάκης (όλοι γκαρντ) και τα άλλα αστεράκια εκείνης της δωδεκάδας δεν είχαν την επιθυμητή εξέλιξη.

Το αναπτυξιακό πάντως πρόγραμμα της ΕΟΚ, που είχε τεθεί σε λειτουργία από το ’83, άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πάλι με εκλέκτορα τον Θανάση Παπαδημητρίου, χρυσό και το 1993! Με Ευθύμη Ρεντζιά, Γιώργο Καράγκουτη, Μιχάλη Κακιούζη, Νίκο Χατζή, Δημήτρη Παπανικολάου, Γιάννη Γιαννούλη… Οι οκτώ εκ των δώδεκα στην Τουρκία ήταν παρόντες και στην κατάκτηση του Παγκόσμιου πρωταθλήματος Εφήβων στο νεότευκτο ΟΑΚΑ το ’95. Από τους προαναφερθέντες, μονάχα ο «Γιαν-Γιαν» δεν ήταν παρών και ως Εφηβος στο Μουντομπάσκετ.

Ενδιάμεσα, το 1991, οι Παίδες έφτασαν στον τελικό της Θεσσαλονίκης (σ.σ: και σε Καστοριά και Κομοτηνή η διοργάνωση), χάνοντας 106-91 από την Ιταλία του Αντρέα Μενεγκίν. Πρώτος σκόρερ του τουρνουά με 19 πόντους ήταν ο Γιώργος Μασλαρινός, ενώ ο συνονόματός του κόουτς, Τσίτσκαρης, είχε και Παναγιώτη Λιαδέλη, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Βασίλη Κικίλια. Και τότε ήταν στη δωδεκάδα ο (MVP του Μουντομπάσκετ 1995) Ρεντζιάς, ως βενιαμίν όμως. Είχε «πηδήξει» χρονιά, δεν έπαιζε πολύ.

Ο Ζήσης και οι Παπαγιάννης-Χαραλαμπόπουλος

Τα τελευταία ελληνικά μετάλλια (2013). Ο Βασίλης Μουράτος (αριστερά, δίπλα του ο Διονύσης Σκουλίδας) έπαιξε και στην Ανδρών, Παπαγιάννης και Χαραλαμπόπουλος ήταν βέβαια παρόντες και στους Ολυμπιακούς.

Από το 1989 έως το 1999, οι Παίδες πήραν δύο χρυσά, δύο αργυρά και ένα χάλκινο σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα! Το 1995 ο κόουτς Θανάσης Παπαδημητρίου πήρε τρίτο σχετικό μετάλλιο επί προσωπικού, οδηγώντας στην τρίτη θέση στην Πορτογαλία τον γκαρντ Νίκο Παπανικολόπουλο, τον Λάζαρο Αγαδάκο, τον επίσης ψηλό (και πρόωρα χαμένο) Μάικ Ευαγγελίτση. Μια φουρνιά που δεν «έδωσε» το πολύ μεγάλο ταλέντο.

Τέσσερα χρόνια πιο μετά, το ’99 στη Σλοβενία, ο Νίκος Ζήσης των 23,9 πόντων οδήγησε την παρέα του στον (χαμένο στο Λάσκο 59-48 από τη Γιουγκοσλαβία, ήτοι τη Σερβία-Μαυροβούνιο) τελικό. Ο Νίκος Κεραμεύς είχε καλύτερο ψηλό τον Ανδρόνικο Γκιζόγιαννη και παρτενέρ του Ζήση, σε ρόλο… Σπανούλη των κατοπινών ετών, τον Φάνη Κουμπούρα.

Δεκατέσσερα χρόνια… αφάνειας και τρίτο σκαλί στο βάθρο του 2013 στην Ουκρανία. Ο Γιώργος Παπαγιάννης είχε 22 πόντους και 11 ριμπάουντ στο 78-50 επί της Ιταλίας στον μικρό τελικό. Το έτερο αστέρι του Μάνου Μανουσέλη ήταν ο επίσης παρών προ ημερών στο Ολυμπιακό τουρνουά, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο Σέρβος MVP της διοργάνωσης, Στέφαν Πένο, ξεκίνησε την περσινή σεζόν στο Μαρούσι και συνέχισε στη Μύκονο της Elite League…

Eκτοτε (και παρ’ ότι από το 2003 τα Ευρωμπάσκετ U16 διεξάγονται κάθε χρόνο και όχι κάθε δύο χρόνια), μοναδική αξιοσημείωτη πορεία ήταν η προπέρσινη μέχρι την τετράδα. Στη Βόρεια Μακεδονία η «μαγιά» του Βαγγέλη Ζιάγκου ήταν η σημερινή Εθνική Εφήβων (Κ-18), που προ ημερών -και παρ’ ότι διαφημίστηκε ως η πιο ταλαντούχα μικρή Εθνική του 2024- τερμάτισε δέκατη στο Ευρωπαϊκό.

Ο Λευτέρης Λιοτόπουλος πέφτει πλέον στα χέρια του Ρικ Πιτίνο στο Σεντ Τζονς, ο Τάσος Ροζακέας συμφώνησε με το Φλόριντα Στέιτ, ο Βενιαμίν Αμπόση με το Σαν Φρανσίσκο, ο Νεοκλής Αβδάλας (με τις μεγαλύτερες προοπτικές όλων) στάλθηκε δανεικός από τον Παναθηναϊκό και στο Περιστέρι, μετά την Καρδίτσα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News