Γιώργος Πρίντεζης: Συγκίνηση κι αποθέωση – Το «15» στον ουρανό του ΣΕΦ για την ψυχάρα

Mία φαντασμαγορική και συνάμα συγκινητική βραδιά, την οποία οργάνωσε στο ΣΕΦ η ΚΑΕ Ολυμπιακός προς τιμήν του θρυλικού αρχηγού της ομάδας, ολοκληρώθηκε με την απόσυρση της φανέλας με το όνομά του και τον αριθμό που συνέδεσε μαζί του το μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στον Ολυμπιακό.

Ο Γιώργος Πρίντεζης, η ψυχάρα, η Ολυμπιακάρα, έζησε μία θρυλική βραδιά αναγνώρισης και αποθέωσης. Έκλαψε όταν, μαζί με την οικογένειά του, είδε να ανεβαίνει στον ουρανό του ΣΕΦ το «15», σε μία συγκλονιστική στιγμή, απόλυτης ερυθρόλευκης μαγείας και συγκίνησης.

«Νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών χάρη στην αγάπη σας»

Εμφανώς συγκινημένος και αν μη τι άλλο υπερήφανος για όσα κατάφερε με την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας, ο πρωταγωνιστής της θρυλικής βραδιάς, ο σπουδαίος Γιώργος Πρίντεζης, είπε:

«Νιώθω πως είναι σαν να παρακολουθώ τον επικήδειό μου. Αν μπορούμε να το σπάσουμε λιγάκι. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πάτησα το παρκέ, 3/8/2000. Στην πρώτη μου προετοιμασία με τον Ρίβερς, με τον Ράτζα, με τον Τόμιτς. Καθόμουν σε μία γωνία και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι. Ο κόσμος βλέπει ένα δίωρο. Έχω νιώσει πάρα πολύ έντονα συναισθήματα με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Μου μένουν μαζί με την αγάπη περισσότερο από τους τίτλους. Για εμένα οι ανθρώπινες σχέσεις μετρούν περισσότερο απ’ όλα. Δεν περίμενα αυτή τη στιγμή, όχι. Πήγαινα στο σχολείο και πανηγύριζα επειδή φορούσα την φανέλα του Ολυμπιακού. Μεγάλωσα στην γενιά του ’90. Γαλουχήθηκα με εκείνη την φουρνιά, με τον Τόμιτς, τον Τάρπλεϊ, τον Σιγάλα, τον Ιωαννίδη. Μου έμεινε ο συναισθηματισμός και πάντα ήθελα να μένω εδώ. Δεν ήθελα να φύγω. Είμαι τυχερός γιατί συνεργάστηκα με πολλούς προπονητές και παίκτες. Είχαμε παίκτη που δεν θυμάμαι καν το όνομά του, μου έλεγε ο Πρόεδρος “πρέπει να τον πάρουμε”. Ήθελαν να κάνουν την ομάδα πάλι πρώτη. Θυμάμαι την δίψα τους. Θυμάμαι την συνεργασία με τον κόουτς στη Λάρισα, με είχε βοηθήσει πάρα πολύ.

Τον αγαπάω πάρα πολύ τον Παπανικολάου, είστε τυχεροί που είναι αρχηγός της ομάδας. Σας το λέω με όλη μου την καρδιά. Ο Σπανούλης, ο Μπιλάρας είναι ο αδελφός μου. Είμαι πολύ περήφανος και χαρούμενος, ισχύει ότι με έπρηζε μπασκετικά και εγώ τον απέφευγα, ίσως γι’ αυτό να ταιριάξαμε. Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία. Με τον κόουτς Σφαιρόπουλο είχα έρθει πιο κοντά, αγαπάει πάρα πολύ την ομάδα, πετύχαμε πολλά, τρυπούσαμε το ταβάνι μας, πήγαμε σε δύο τελικούς. Βελτιώθηκα πάρα πολύ μαζί του. Και με τον Τόμιτς, έχουμε περάσει τα πάντα. Τον είχα συμπαίκτη, προπονητή, βοηθό προπονητή, πρόεδρο, πήγαινε και μας έπαιρνε νερά όταν η ομάδα ήταν σε μεταβατικό στάδιο. Αυτός κι αν είναι ψυχάρα. Συγχωρέστε με αν μακρυγορώ. Θα ήμουν χαρούμενος αν ήταν εδώ ο Ντούντα, με πίστεψε και με βοήθησε πάρα πολύ. Πρόσφερε πολλά στον Ολυμπιακό, μακάρι να ήταν μαζί μας τώρα.

Οι κοντινοί μου άνθρωποι ξέρουν τι νιώθω γι’ αυτούς, το γνωρίζουν με πράξεις. Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε και ήρθατε εδώ, μέσα στη ζέστη. Ευχαριστώ τον Ολυμπιακό γι’ αυτή τη βραδιά που δεν φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Μακάρι να εμπνεύσουμε το κάθε παιδί να μην τα παρατάει ποτέ, να συνεχίζει να δουλεύει. Τα παιδιά μεγαλώνοντας αλλάζουν αρχές, τα θεωρούν πιο δύσκολα και τα παρατούν. Σε όλες τις δουλειές χρειάζεται περισσότερη πίστη. Να παλεύεις, να επιμένεις και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Εγώ είχα ανθρώπους που με αγαπούσαν, που είναι ακόμα δίπλα μου, που με κρατούσαν προσγειωμένο. Ξεχωριστή μνεία στον μάνατζέρ μου, τον Γιώργο Δημητρόπουλο. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί με τους κοντινούς μου ανθρώπους, πάντα με έναν μαγικό τρόπο με είχαν αφοσιωμένο, ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου. Πάντα μετά από πολύ καλά παιχνίδια μου έλεγε ότι δεν ήμουν πολύ καλός. Είχα την οικογένειά μου, αυτόν τον άνθρωπο, την Στελλάρα, στα δύσκολα. Την Χρύσα, εντάξει… Οι γονείς πρέπει να είναι πάντα εκεί, να στηρίζουν, να λένε τα καλά και τα κακά, με γνώμονα την αγάπη και την λογική και τον σεβασμό. Ο πατέρας μου δεν με έβλεπε σαν μπασκετμπολίστα, αλλά σαν παιδί με το ποδήλατο. Έρχονταν στιγμές που έπρεπε να μιλήσω για νέο συμβόλαιο, μου έλεγαν κάποιοι να σκεφτώ κάτι άλλο, να δω κάτι άλλο, να κοστολογήσω αλλιώς τα πράγματα. Ακολουθούσα το ένστικτό μου, νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών χάρη στην αγάπη σας. Η αγάπη σας είναι μοναδική και είναι καθημερινή. Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ για όλα».

H συγκλονιστική στιγμή που η φανέλα με το νούμερο «15» ανεβαίνει στον ουρανό του ΣΕΦ:

No15: Up in the… sky , where it belongs!!! #OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight #AMomentToRemember pic.twitter.com/fcB8DewpgX

— Olympiacos B.C. (@Olympiacos_BC) September 6, 2024

“A MOMENT TO REMEMBER” ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΡΙΝΤΕΖΗ – ΦΙΛΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ / ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ (LATO KLODIAN/EUROKINISSI)

“A MOMENT TO REMEMBER” ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΡΙΝΤΕΖΗ – ΦΙΛΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ / ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ (ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ/EUROKINISSI)

«Αν δεν έβαζε το καλάθι στην Κωνσταντινούπολη, δε θα έπαιρνε ξανά πάσα από εμένα»

Στην εκδήλωση μίλησαν για τον Γιώργο Πρίντεζη παράγοντες, προπονητές και συμπαίκτες που συνεργάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια μαζί του και διηγήθηκαν στιγμές που έζησαν μαζί του.

Παναγιώτης Αγγελόπουλος: «Γιώργος Πρίντεζης σημαίνει ψυχή, αφοσίωση, σκληρή δουλειά και αντοχή στον χρόνο. Έκανε μια μεγάλη καριέρα, ζήσαμε τρομερές στιγμές, τρόπαια, δυσκολίες, περάσαμε πολλά μαζί. Σε όλα υπάρχει ένα τέλος, του εύχομαι τα καλύτερα, να μείνει για πάντα στον Ολυμπιακό».

Γιώργος Αγγελόπουλος: «Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε έναν από τους μεγαλύτερους στην ιστορία του Ολυμπιακού. Το καλάθι του στην Κωνσταντινούπολη το 2012 άλλαξε την ιστορία μας, ήταν ό,τι καλύτερο για όλους μας εκείνη τη στιγμή. Εγώ μπήκα μέσα και έκανα την περίφημη κούρσα, νόμιζα ότι είχε τελειώσει το παιχνίδι, ήμουν σε άλλη διάσταση. Από τότε άλλαξαν όλα, αυτή ήταν η μαγική στιγμή που άλλαξε τις ζωές όλων μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τρίποντο με τη Μπαρτσελόνα το 2015, όταν χοροπηδούσαμε όλοι μαζί. Αυτά δεν μπορούν να ξεχαστούν ποτέ».

Γιώργος Μπαρτζώκας: «Είναι μεγάλη ημέρα για τον Θρύλο μας, που τιμάει τέτοιους αθλητές στα 100 χρόνια από την ίδρυση του Ολυμπιακού μας. Δεν έχει σημασία τι αθλητική δυνατότητα, τι δεξιότητες έχει, το πιο σημαντικό είναι ο χαρακτήρας. Για να έχεις διάρκεια 15 χρόνων, για να φοράς αυτή την τόσο δύσκολη και βαριά φανέλα του Θρύλου, σημαίνει ότι είσαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Τον μεγάλο σεβασμό μου και την αγάπη μου. Το “Γιώργο ψυχάρα Ολυμπιακάρα είναι φτιαγμένο ακριβώς γι’ αυτόν τον άνθρωπο”».

Βασίλης Σπανούλης: «Είναι πολύ τυχερός που έβαλε το καλάθι στην Κωνσταντινούπολη, γιατί αλλιώς δεν θα ξανάπαιρνε πάσα. Μπράβο Γιώργο, μας έσωσες! Ήξερε να ηγηθεί με τον δικό του τρόπο. Ήταν ένα ξεχωριστό ταίρι για εμένα. Είχαμε ξεχωριστή σχέση λόγω του εξαιρετικού του χαρακτήρα. Αυτά που έχουμε περάσει με τον Γιώργο θα τα κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου. Είμαι ευλογημένος γι’ αυτά που πετύχαμε, αλλά ακόμη περισσότερο για τις στενοχώριες που περάσαμε, τον έχω πρήξει. Του αξίζει κάθε διάκριση, είναι ευλογημένος, είναι εκπληκτικός άνθρωπος και παίκτης».

Γιάννης Σφαιρόπουλος: «Έχουμε αποσυρθεί στο ξενοδοχείο τον Ιούνιο του 2016, πριν από τους τελικούς και 7 το πρωί χτυπάει το σταθερό. Κατάλαβα ότι κάτι κακό είχε γίνει. Ο γιατρός της ομάδας μου ανακοίνωσε ότι έφυγε ο πατέρας του Γιώργου. Με ρώτησε αν έπρεπε να έρθει η μητέρα του να του το ανακοινώσει και είπα ασφαλώς ότι έπρεπε να έρθει. Ήρθε η μητέρα του, τους άφησα να μιλήσουν και μετά κατέβηκα, μίλησα μαζί τους. Ήταν δύσκολες στιγμές. Και τότε του είπα ότι επειδή είχαμε τον πρώτο τελικό, πως εκείνος θα αποφάσιζε αν θα παίξει. Του είπα να το σκεφτεί και μετά από την πρωινή προπόνηση ήρθε και μου είπε “κόουτς θα παίξω”. Αυτό δείχνει το μεγαλείο της ψυχής του. Τότε βγήκε το “Γιώργο ψυχάρα Ολυμπιακάρα”. Εκείνο το βράδυ όλο το γήπεδο φώναζε αυτό το σύνθημα. Έπαιξε για να βοηθήσει την ομάδα. Χάσαμε το πρώτο ματς, κάναμε μπρέικ και πήραμε το πρωτάθλημα με το τρίποντο του Βασίλη».