Συγκλονιστικός Γκάλης: «Το μεγαλύτερο βραβείο μου...»
Επτά χρόνια μετά την είσοδο του στο «Hall of Fame» ο Νίκος Γκάλης γύρισε πίσω το χρόνο και σχολίασε το μοναδικό επίτευγμα λέγοντας πως «το πιο σημαντικό μου αποτύπωμα είναι το κάθε παιδί που εμπνεύστηκε από την καριέρα μου, αγάπησε το μπάσκετ και αποφάσισε να ζήσει κοντά στον αθλητισμό»
Ο Νίκος Γκάλης συγκινεί ξανά με αφορμή την απόλυτη αναγνώριση από την παγκόσμια κοινότητα του μπάσκετ στις 8 Σεπτεμβρίου 2017, όταν επιλέχθηκε στο Hall of Fame, ως ο μοναδικός Ελληνας και ένας από τους λίγους Ευρωπαίους.
Ο «γκάνγκστερ» έγραψε για το μεγαλύτερο βραβείο του: «Περισσότερο από αυτή την ύψιστη τιμή, να ανακηρυχθώ σαν σήμερα μοναδικός Έλληνας κι ένας από τους λίγους Ευρωπαίους, ως μέλος του Naismith Hall of Fame, περισσότερο από τους χιλιάδες πόντους, τα πρωταθλήματα, τα κύπελλα, τα μετάλλια με την Εθνική τις ατομικές διακρίσεις, το πιο σημαντικό μου αποτύπωμα είναι το κάθε παιδί που εμπνεύστηκε από την καριέρα μου, αγάπησε το μπάσκετ και αποφάσισε να ζήσει κοντά στον αθλητισμό.
Αυτό είναι το μεγαλύτερό μου βραβείο…».
View this post on Instagram
Εκείνη τη βραδιά είχε συγκλονίσει έχοντας δίπλα του τον θρύλο Μπομπ ΜακΑνατου:
«Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ.
Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα.
Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε μια κυρία. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε “Νίκο, Νίκο”, έτσι με φωνάζουν. Μου είπε “θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο”. Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος της ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Αρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Οσμάν: Οταν ο Λεμπρόν τον χαρακτήρισε αγαπημένο του συμπαίκτη
- Παναθηναϊκός: Επίσημο το «μπαμ» με Οσμάν
- Πρίντεζης: H φανέλα με το «15» για πάντα στον ουρανό του ΣΕΦ
- Αντώνης Καρπετόπουλος: Το «αντίο» στον ωραίο Πρίντεζη
- Ντράζεν Πέτροβιτς: Η αφρόκρεμα του ελληνικού και του παγκόσμιου μπάσκετ τίμησε την μνήμη του