Υπεράνω Όλων: Δεν είναι θέμα άποψης ή κριτικής αλλά ο τρόπος που διατυπώνεται η όποια «αγανάκτηση»

Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια. Μια νίκη απέχει ο Ολυμπιακός για να κατακτήσει το 9ο Πρωτάθλημα στο μπάσκετ γυναικών, και σκούπα στο Μετς με 0-3 σετ επί του Παναθηναϊκού με αυτόματη πρόκριση στον τελικό του Πρωταθλήματος όπου θα αντιμετωπίσει με πλεονέκτημα έδρας τον ΠΑΟΚ, με το βλέμμα στο 9ο Πρωτάθλημα της Ιστορίας του.

Για μια ακόμη φορά διαψεύστηκαν οι «αγανακτισμένοι» που μετά την ήττα στο πρώτο ματς στο ΣΕΦ από τον Αθηναϊκό έσπειραν την καταστροφή, στέλνοντας στον Καιάδα τον Νίκλα πρωτίστως και κατόπιν τις αθλήτριες μας, στολίζοντας άπαντες με «κοσμητικά επίθετα». Και πήγε η ομάδα μέσα στον Βύρωνα με εμετική εναντίον της διαιτησία και ισοφάρισε την σειρά.

Κράτησε το πλεονέκτημα στο ΣΕΦ με δεύτερη συνεχόμενη νίκη συντρίβοντας τον με σκορ 85-62. Και πάλι με έναν αισχρό εναντίον μας διαιτητή (ονόματι Χριστόπουλος) από τα βάθη του Φάρου. Στο πρώτο ματς που χάσαμε δεν έπαιξε κανένα απολύτως ρόλο η διαιτησία, απλά εμείς παρουσιαστήκαμε κακοί. Δεν είμαστε «τυφλοί». Και ξέρουμε να χάνουμε. Πόσο μάλλον δεν κατασκευάζουμε εναντίον μας θεωρίες συνωμοσίας. Και ναι, είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι είμαστε αντικειμενικοί.

Στο Μετς τώρα αυτή είναι η πραγματική διαφορά των δύο ομάδων. Το 0-3 την αντικατοπτρίζει πλήρως. Το 3-2 του Ρέντη ήταν μαγική εικόνα, και οφείλεται στο «ανεξήγητο άγχος» των αθλητριών μας , από την στιγμή που προηγήθηκαν με 2-0 σετ και μετά. Παρά την νίκη βγήκαν και πάλι παγανιά οι «αγανακτισμένοι» καταφερόμενοι για τους δικούς τους λόγους εναντίον του Μιτσέλι κυρίως αλλά και κάποιων αθλητριών μιλώντας και εδώ με υποτιμητικά για την αξία τους σχόλια. Λες και δεν υπάρχουν αιτίες για το χαμένο περσινό Πρωτάθλημα. Ακόμη περιμένουμε να μάθουμε για την υπόθεση φοροδιαφυγής, και τα ποσά που δόθηκαν σε Καρκάνσες και Άτκινσον για να κάνουν την διαφορά στο ρόστερ. Λες και το 0-2 νίκες υπέρ μας δεν ήταν υπέρβαση , την οποία δυστυχώς δεν αντέξαμε να ολοκληρώσουμε.

Και ο Αθηναϊκός φέτος και ο ΠΑΟ πέρσι είχαν ή δεν έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ; Ή μήπως είναι κατά πολύ μικρότερο το φετινό μπάτζετ μεταξύ των δύο ομάδων στο γυναικείο Βόλεϊ; ή μήπως πέρσι δεν πήραμε το Πρωτάθλημα στο γυναικείο μπάσκετ με μισή ομάδα; Ή δεν κατακτήσαμε πέρσι τουλάχιστον το Κύπελλο στο γυναικείο Βόλεϊ; Ή μήπως φέτος δεν έχουμε πάρει ήδη με αυτούς τους προπονητές, και αυτές τις αθλήτριες Κύπελλο στο Μπάσκετ, και Σούπερ Καπ και Κύπελλο στο Βόλεϊ;

Προς τι λοιπόν όλη αυτή η «αγανάκτηση»; Μας χάρισε κανείς τίποτε; Δεν είναι μάχες οι τελικοί; Δεν υπάρχουν και αντίπαλοι που θέλουν κ αυτοί τρόπαια; Με τι κριτήρια λοιπόν κάνουν η δεν κάνουν οι πρωταγωνιστές ;

Στο Βόλεϊ γυναικών δεν ξέρουν τι σημαίνει ήττα φέτος. Στο Μπάσκετ γυναικών μόνο με την διαιτησία μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση. Τι περιμένετε λοιπόν ρε αγανακτισμένοι; Να χάσουμε και τα δυο Πρωταθλήματα για να βγείτε δικαιωμένοι; Ανάθεμα και αν ξέρετε τον δρόμο για τα γήπεδα, αν είστε Ολυμπιακοί. Γιατί δεν είναι θέμα άποψης η κριτικής αλλά ο τρόπος που διατυπώνεται την αγανάκτηση σας.

Ο εχθρός είναι απέναντι και όχι εντός των τειχών. Σίγουρα κάπου έξω στον κόσμο υπάρχουν καλύτεροι προπονητές και αθλητές. Έρχονται; Μπορούμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά για να τους φέρουμε; Μπορούμε με τα υπάρχοντα έσοδα να διατηρούμε σε επίπεδο Πρωταθλητισμού και Ευρώπης τόσα ομαδικά τμήματα στο κορυφαίο επίπεδο όντας εμφανώς ανώτεροι από όλους τους άλλους; Είμαστε μόνο 29.000 μέλη και 110.000 με κάρτα μέλους οπαδοί σε όλη την Ελλάδα; Αν μετατρέπατε την αγανάκτηση σας , σε στήριξη , όλα θα ήταν ακόμη καλύτερα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News