Ολυμπιακός: Ο ΜακΚίσικ είναι ακόμα πολύ σκληρός για να πεθάνει

Οι πρώτες του μέρες στον Πειραιά, κάπου το 2020, ήταν κι οι πρώτες που κοιμόταν σε κρεβάτι μετά από χρόνια. Τον προηγούμενο καιρό προτιμούσε τη μοναξιά και τη στενότητα του καναπέ, που είχε συνηθίσει στα σπίτια εκείνων που τον φιλοξενούσαν, αλλά και στη φυλακή. 

Πέρασε από κελί κι από νωρίς έμαθε πως στη ζωή οι μαλ@κίες πληρώνονται. Κι όχι απλά πληρώνονται, αλλά κανένα δικαστήριο και κανένας προπονητής δεν αναγνωρίζουν τα εκάστοτε ελαφρυντικά του. 

Για να επιστρέψει στην κανονική ζωή έπρεπε να πιέσει τον εαυτό του πέρα από τα όρια. Επρεπε να λιώνει μόνος του μπροστά σε μια οθόνη, να μοντάρει τον εαυτό του και να χτυπά μία – μία τις πόρτες. Δεύτερο μάθημα. Τα κατάφερε. Ο Σακίλ από την Ιντιάνα έγινε ο «ΜακΚίσικ» και γύρω στα 30 «έδεσε» στον Πειραιά. Σιγά μην ήξερε ως τότε για το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου. «Vasilis Spanoulis» και… that’s it. 

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα μέσα των 30s του, θα πραγματοποιούσε το πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Ο ενθουσιασμός του Οκτώβρη γινόταν απογοήτευση, όσο οι μήνες περνούσαν και η εικόνα του άλλοτε δυναμικού «σλάσερ», έδειχνε… ακριβώς αυτό: άλλοτε.

Ξεγραμμένος. Ούτε ο πιο φανατικός οπαδός του, ούτε ο ίδιος του ο εαυτός πίστευε πως το 2026 θα τον έβρισκε στην πόλη της ζωής του. Μαύρες σκέψεις, άσχημα συναισθήματα, βιαστικές ατάκες: «Μάλλον… το κόβω». 

Δώστε του αδιέξοδα

Zoom out: η εικόνα ανοίγει και κανείς βλέπει τις… καμπύλες της ζωής του Σακ. Τα πάνω και τα κάτω. Μπροστά στο δάσος, το δέντρο μιας κακής σεζόν και μιας χαμένης Ευρωλίγκας δεν είναι τίποτα. Κι αν ο χρόνος γενικά είναι αμείλικτος, τότε και πάλι είναι το μοναδικό εμπόδιο. Και τι είναι, στην τελική, μια λακούβα μπροστά στον Μαραθώνιο της καριέρας του και της προσπάθειας να τη χτίσει ή να τη διατηρήσει;

Το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν έδωσε πρωτάθλημα και η ιστορία έγραψε: ΜακΚίσικ 20 πόντοι.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του μπορεί να σκαρφιστεί χίλιες κατηγορίες για την πάρτη του, αλλά αυτό δε μπορεί να το αρνηθεί: είναι πάρα πολύ σκληρός για να πεθάνει.

Αυτοί δε διώχνονται

Ο Σακίλ ΜακΚίσικ όλα δείχνουν ότι θα παραμείνει κάτοικος Πειραιά. Το κέρδισε. Τόσο μέσα στον Ιούνη όσο και μέσα στην προηγούμενη πενταετία. Αυτοί οι παίκτες… δε διώχνονται. Με τα χρόνια ο ρόλος τους μειώνεται, αλλά το σενάριο της ζωής τους εξασφαλίζει πως… πάντα θα είναι εκεί. 

Αλήθεια, ποιος πιστεύει ότι ο Αμερικανός θα είναι «διακοσμητικός» για όλη τη σεζόν; Ποιος πιστεύει ότι δε θα δηλώσει «παρών» όταν παραστεί η ανάγκη;

Προσοχή: ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα του συναισθηματισμού. Αυτό το λάθος το έκαναν πολλοί, κι ο Γιώργος Μπαρτζώκας μάλιστα έχει υπάρξει θύμα τέτοιας κατάστασης. Ο ΜακΚίσικ, όμως, δεν είναι Ναβάρο. Δεν έχει την ανάγκη να αισθάνεται… πρώτο βιολί, κι ας δουλεύει όσο οι σταρ της ομάδας. Δεν έχει απαιτήσεις που υπερβαίνουν την αξία του, ούτε και θα γίνει ποτέ βάρος.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, από την άλλη, που τον γνωρίζει όσο ένας μπασκετικός του πατέρας, δε θα του έλεγε «όχι». Αφού άναψε το πράσινο φως για το ραντεβού, η κατάληξη της διαπραγμάτευσης ήταν σχεδόν δεδομένη. Οσες κι αν ήταν οι διαφωνίες, ο Σακ θα έμενε. Το όνειρό του, να αποσυρθεί με τη φανέλα της ομάδας, ίσως πραγματοποιηθεί. Και το… μεθαύριο δε θα τον βρει πολύ μακριά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News