Εθνική Ελλάδας: Ο περιστρεφόμενος δερβίσης και τα ελληνικά... μερεμέτια

Επτά αγώνες, ισάριθμες νίκες. Εβγαλε τον όμιλο, εγκατεστημένη από τότε στη Ρίγα, με ένα ολοστρόγγυλο +100 στη συνολική διαφορά πόντων. Επικρατώντας και του θεωρητικού φαβορί, Σερβίας.

Ανάλογα βατό με το ελληνικό, το μονοπάτι της έως τον ημιτελικό. Η αλήθεια είναι πως συνάντησε κάποιες δυσκολίες (κυρίως) με τη Σουηδία και την Πολωνία, μα έδωσε την εντύπωση πως τις πέρασε αμφότερες στο ρελαντί. Η Τουρκία δεν τρομάζει ακριβώς, παρ’ ότι έχει βρει ρυθμό και τα περισσότερα γρανάζια της λειτουργούν μετά από χρόνια όπως πρέπει.

Ο Αλπερέν Σενγκιούν, όμως; Ναι, αυτός ο τύπος όντως τρομάζει. Εν αντιθέσει με την Εφές, τον Παναθηναϊκό AKTOR, τις ομάδες του Εργκίν Αταμάν διαχρονικά σε διασυλλογικό επίπεδο, στη σύγχρονη βερσιόν της εθνικής του τα πάντα περιστρέφονται (όχι γύρω από έναν και δύο κυρίαρχους γκαρντ, μα) γύρω από έναν ψηλό. Δίχως υπερβολή, ο «baby Jokic» τα κάνει όλα.

Ποστάρει και ρολάρει γύρω από αντιπάλους, τελειώνοντας φάσεις με οποιονδήποτε τρόπο. Συχνά πασάροντας στην κίνηση. Σε ακροβολισμένους σουτέρ, ακόμα περισσότερες φορές στον συμπαίκτη που έχει πάρει την τελική γραμμή και κόβει προς το καλάθι τρέχοντας παράλληλα με αυτήν.

Την κάνει και ο Τζέντι Οσμαν αυτή την κίνηση, δεν είναι μονάχα spot shooter ή το άτι που έχουμε συνηθίσει (σε ΝΒΑ και «τριφύλλι») να παίρνει την μπάλα με ριμπάουντ και να φτάνει στην άλλη πλευρά του γηπέδου, ολοκληρώνοντας ένα coast-to-coast. Θα παίξει, όμως; Θα τον αφήσει το πρησμένο του πόδι από το 91-77 επί των Πολωνών;

Συν τοις άλλοις, ο «κόκκινος» εθνικά και «πράσινος» συλλογικά σμολ φόργουορντ σουτάρει με 51% στα τρίποντα! Συμβάλλει (με τρία εύστοχα ανά αγώνα) περισσότερο από κάθε άλλον στο φανταστικό για τον προπονητή του (και εθνικά και συλλογικά) 44,6% από τα 6,75 μ. Φυσικά, το καλύτερο στο τουρνουά. Με δεύτερο, το ελληνικό 38,9%.

Με πάνω από 50% εκτελούν για τρεις και ο Κέναν Σιπάχι με τον Σέμους Χαζέρ. Ο πρώτος όμως είναι περισσότερο δημιουργός και αν δεν του μπει το πρώτο σουτ, είναι ικανός να λιθοβολεί όλο το βράδυ. Ο δεύτερος (που πήρε τα πάνω του στην Μπαχτσεσεχίρ μετά από τριετή αφάνεια στη Φενέρ κι επιστρέφει στην Ευρωλίγκα με την Εφές) ειδικεύεται σε αμυντικές αποστολές και το δείγμα των προσπαθειών του από μακριά στο Ευρωμπάσκετ είναι μικρό. Δεν έγινε και κάτι αν τους δοθεί (αρχικά, έστω) κάποιο ελεύθερο σουτ.

Αυτό το τελευταίο δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι ο Σενγκιούν θα αντιμετωπιστεί με νταμπλ και τριπλ τιμ, όπως συμβαίνει κατά κόρον με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Με τους Λιθουανούς, για παράδειγμα, ο Ντίνος Μήτογλου έχασε πολλές μονομαχίες από τον δικό τους ηγέτη-ψηλό. Τον Γιόνας Βαλαντσιούνας. Δεν βρήκαν ωστόσο άλλο σημείο αναφοράς εκείνοι. Ο σέντερ τους κάποια στιγμή κουράστηκε, όλα πήραν τον δρόμο τους.

Το «πεντάρι» των Ρόκετς, το οποίο παίζει (και στο Χιούστον και με το εθνόσημο) και στο «4» δεν κουράζεται έτσι εύκολα. Δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικός, αλλά είναι γρήγορος. Ιδίως με την μπάλα στα χέρια, την οποία και κατεβάζει συχνά, αφότου πάρει το ριμπάουντ. Ακόμα πιο γρήγορος είναι στο στροφάρισμα του μυαλού. Ενας πανέξυπνος ψηλός, που κάνει όλους γύρω του καλύτερους.

Με όχημα το απαράμιλλο footwork, ικανός να ζαλίσει κυριολεκτικά τον προσωπικό του αντίπαλο με τις προσεγμένες προσποιήσεις (σπανίως υποπίπτει σε βήματα), ξεγλιστράει σαν το χέλι και σκοράρει. Η’ πασάρει. Εξ ου κι έγινε ο έκτος παίκτης σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με τριπλ νταμπλ, σε νοκ άουτ ματς μάλιστα. Εξ ου και σχεδόν τριπλοί είναι οι μέσοι όροι του στη λετονική πρωτεύουσα (από την έναρξη της διοργάνωσης) με 21,6 πόντους, 10,9 ριμπάουντ και 7,1 ασίστ.

Τόση ώρα και δεν έχει αναφερθεί καν ο Σέιν Λάρκιν… Ο νατουραλιζέ (αλλά εις εκ των εξ διαφορετικής καταγωγής, γεννηθέντες εκτός Τουρκίας) παραμένει ήσυχος όλες αυτές τις ημέρες. Περιστρεφόμενου δερβίση παρόντος, κάνει τα δικά του τσαλιμάκια λιγότερες φορές και έχει ξεπεράσει μία φορά τους 15 πόντους. Πότε; Στον θρίαμβο επί των Σέρβων, με 23άρα και συνάμα 9 ασίστ, σε 39 λεπτά που έμεινε/πέθανε στο παρκέ.

Κλασικός Αταμάν, εδώ, σε ό,τι αφορά στο σφιχτό ροτέισιον και στους χρόνους των παικτών του. Στους οκτώ περιορίζεται τώρα που έχουν σφίξει και τα γάλατα, με το βασικό «τεσσάρι» Ερτζάν Οσμάνι (εξ Αλβανίας ορμώμενος, παρεμπιπτόντως), να είναι ο αντίστοιχος… Μήτογλου επιθετικά. Τραβιέται μακριά από τον αστέρα παρτενέρ του και το καλάθι, είναι αξιόπιστος σουτέρ από την άρκτο.

Ακόμα καλύτερος εκτελεστής είναι ο παλιός Σίξερ, Φουρκάν Κορκμάζ, παίκτης του Βασίλη Σπανούλη για μερικές εβδομάδες στη Μονακό, προτού αποδεσμευτεί. Το prime του όμως έχει περάσει προ πολλού. Αντιθέτως ο νυν παίκτης της Φιλαδέλφεια, Αντέμ Μπονά, είναι ο… Κώστας Αντετοκούνμπο των αντιπάλων μας. Νιγηριανός που μετακόμισε στα 13 του στη γείτονα, είναι ο rim protector των Τούρκων. Καλός ριμπάουντερ, ακόμα καλύτερος μπλοκέρ, χωρίς σουτ.

Ο Σπανούλης ξέρει φυσικά από την καλή και την ανάποδη τους πάντες στην αντίπερα όχθη. Οχι μόνο τον Κορκμάζ από το Πριγκιπάτο, ακόμα και τον σοβαρό ρολίστα Ερκάν Γιλμάζ και τον πιο αθλητικό «πλάγιο», μα αίφνης στάσιμο (αφότου βρέθηκε στους Μπουλς) Ονουράλπ Μπιτίμ. Μονάδες που θα βρουν χρόνο και ρόλο αν απουσιάσει ή δεν πατά καλά ο Τζέντι Οσμαν. Τη δωδεκάδα συμπληρώνουν οι πολύπειροι σέντερ Σερτάτς Σανλί και Ομέρ Γιούρτσεβεν.

Εκτός από τον τελευταίο και τον Οσμαν, ο Αταμάν έχει στη δούλεψή του στον Παναθηναϊκό και τους Μήτογλου, Καλαϊτζάκη, Σαμοντούροβ, Σλούκα, Τολιόπουλο. Τη μισή Εθνική Ελλάδας! Τους δύο τελευταίους, δηλαδή τους ποιοτικότερους γκαρντ μας, συν τους «Παπ», Κωστακούμπο και Λαρεντζάκη, τους είχε παίκτες στο Ολ Σταρ Γκέιμ της Basket League στην Καρδίτσα τον Δεκέμβριο του 2023. Στους πάγκους υπήρχαν δίδυμα τεχνικών. Ποιος καθόταν δίπλα του; Ο Σπανούλης του Περιστερίου!

Ο Σλούκας λέει πως ο δεύτερος χρονικά ημιτελικός θα κριθεί στο ποιος το θέλει πιο πολύ. Εντάξει, δεν τίθεται ζήτημα θέλησης και από την άλλη πλευρά… Αν εμείς ξεροσταλιάζουμε από το 2009 για ένα μετάλλιο, τι να πουν και οι Τούρκοι που έχουν πάρει συνολικά δύο σε οποιαδήποτε διοργάνωση και… κανένα εκτός Τουρκίας; Με τελευταίο το 2010;

Ο «Kill Bill» ιδεατά θέλει επανάληψη των αριθμών της Εθνικής Ελλάδας στον προημιτελικό με τη Λιέτουβα σε stocks (14-6 τα κλεψίματα και κοψίματα) και πόντους στο τρανζίσιον (20-4), μα είναι απίθανο να επαναληφθούν σε τέτοια έκταση. Πιο εφικτή -και κομβική για την έκβαση της ματσάρας- είναι η… αποκατάσταση του ποσοστού μας στο τρίποντο. Στον όμιλο της Λεμεσού σουτάραμε εμείς με 46% και είχαμε το κορυφαίο του Ευρωπαϊκού. Στα νοκ άουτ της Ρίγα έχουμε συνολικά 13/54, ήτοι μόλις 24%.

Αντιστρόφως, ελέγχουμε καλύτερα πλέον τα ριμπάουντ. Η μεγαλύτερη πρόκληση σχετικά, είναι η αποψινή. Απέναντι στο σύνολο που ανανεώνει το 38% των επιθέσεων του! Τρομερό νούμερο, κοντά στα μισά σουτ στα οποία αστοχούν οι γείτονες, έχουν κι άλλη ευκαιρία να σκοράρουν. Με 12 επιθετικά ριμπάουντ μέσο όρο, είναι φυσικά οι καλύτεροι από την αρχή του τουρνουά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News