Μόουζες Μαλόουν: Ο τρομερότερος… πρόεδρος (vid, pics)

Ήταν και παραμένει χρόνια μετά τον αδόκητο πρόωρο χαμό του ένας από τους κορυφαίους των κορυφαίων του ΝΒΑ. Ακούραστος συλλέκτης ριμπάουντ, ιδιαίτερα των επιθετικών, και μια  ασταμάτητη μηχανή παραγωγής …καλαθιών ο Μόουζες Μαλόουν  αποτελεί απόλυτα δικαιολογημένα ένα από τα επιφανή μέλη στο πάνθεον του ΝΒΑ.

Ήρθε στη ζωή  στις 23 Μαρτίου του 1955 στο Πέτερσμπεργκ της Βιρτζίνια και  μεγάλωσε στην ουσία ορφανός από πατέρα καθώς στα δύο του χρόνια ο τελευταίος εκδιώχθηκε από την οικογένεια από τη σύζυγο του η οποία αδυνατούσε να υπομένει τα καμώματα ενός μεθύστακα. Παρόλα αυτά, και πιθανότατα και εξ αιτίας αυτής της ορφάνιας,  με τη μητέρα του μοναδικό στήριγμα στη ζωή του, καθώς δεν υπήρχαν αδέρφια,  και με την υποστήριξη της… φύσης,αναμφίβολα, δημιουργήθηκε ένας μπασκετικός γίγαντας  που επί 20 και πλέον χρόνια με τα κατορθώματα του έγραψε ορισμένα από τα σημαντικότερα και εντυπωσιακότερα κεφάλαια στην Ιστορία του σπορ.

Ο ορφανός που έγραψε ιστορία στο αμερικανικό μπάσκετ

Ήδη από το λύκειο θεωρούνταν τρομερά εξελιγμένος και τον ποθούσαν πολλά κολέγια. Ο «Λέφτι» Ντρίζελ, coach του Μέριλαντ τον είχε ρωτήσει πώς βελτιώνεται αφού δεν έχει ανταγωνισμό. Η απάντηση που  εισέπραξε πέρα για πέρα αληθινή και σοκαριστική: «Πάω και παίζω στη φυλακή. Δεν έχουν πολύ ψηλούς τύπους αλλά όλοι παίζουν σκληρά είναι επιθετικοί. Εμένα με βοηθάει πολύ ένας που τον φωνάζουν «γαλατά». Γιατί τον φωνάζουν έτσι; Σκότωσε έναν γαλατά. Κάθε φορά που πάω μου βάζουν μια σφραγίδα και όταν φεύγω την ελέγχουν κάτω από μια λάμπα». Ήταν ο πρώτος που μπήκε στην επαγγελματική λίγκα του ΑΒΑ απευθείας από το high school  χωρίς να φοιτήσει πρώτα σε κολέγιο, ως επιλογή  των Utah Stars  στο τρίτο γύρο του draft του 1974. Αμέσως έκανε κάτι παραπάνω από  αισθητή την παρουσία του και με το καλησπέρα ο νεαρός σέντερ αναδείχθηκε μάλιστα  rookie of the year. Την επόμενη χρονιά θα μεταγραφεί στους St. Louis Spirits αλλά  για μία ακόμα φορά η …μετακόμιση δεν θα αργήσει να έρθει με επόμενο σταθμό το 1976 τους Buffalo Braves. Ήταν η χρονιά της ένωσης των δύο πρωταθλημάτων (ABA και ΝΒΑ)  , έτσι εν τέλει θα καταλήξει στους Houston Rockets όπου θα ξεκινήσει να γράφει Ιστορία στο σημαντικότερο πρωτάθλημα του επαγγελματικού μπάσκετ. Και στο ΝΒΑ δεν θα αργήσει να επιβάλλεται κάτω από τα καλάθια. Ιδιαίτερα εκείνο των αντιπάλων.

Τι κι αν δεν είχε τρανή ικανότητα στο σουτ; Ήταν τέτοια η δυναμική του χαρακτήρα και της εργατικότητας τους που του επέτρεπε να ξεχωρίζει. Απλά δεν σταματιόταν. Ο συχνά διοπτροφόρος Big Black Moses, όπως επίσης τον αποκαλούσαν από τον ομότιτλο δίσκο του θρύλου της soul Isaak Hayes, πριν αποκτήσει τον τίτλο του … προέδρου, ήταν σίγουρα κάτι το μοναδικό!!! Θηριώδης αν και ύψους… μόλις 2.08, ήταν ένα βουνό από μύες που διέθετε όμως τεράστια δόση πλαστικότητας στις κινήσεις μέσα στη ρακέτα.  Εξαιρετικά γυμνασμένος και με επικό εκτόπισμα. Πολύ δύσκολα τού έπαιρναν ριμπάουντ, στο οποίο ήταν μετρ τόσω φύση όσο και έργω  καθώς «πάλευε γι’ αυτό ίντσα με ίντσα».

Τρεις σερί χρονιές MVP

Ένας πραγματικός σούπερμαν του παρκέ. Από το 1978 και μετά τα πράγματα γίνονται… σοβαρά για τους αντιπάλους του.  Το 1979 θα πάρει το πρώτο του βραβειο MVP, ενώ το 1982 θα  ακολουθήσει το δεύτερο. Ωστόσο ο πρόωρος αποκλεισμός από τα playoff  της χρονιάς εκείνης θα φέρει δυσαρέσκεια στις τάξεις των Τεξανών οι οποίοι θα θεωρήσουν τον MVP του πρωταθλήματος ως τον υπαίτιο, και έτσι ο «Μωυσής» θα βρεθεί στην Φιλαδέλφεια και τους 76ers. Κανείς από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές δεν θα μετανιώσει για εκείνη τη συνεργασία την πλέον μακρόχρονη στην πολυετή καριέρα του κορυφαίου σέντερ. Το καλοκαίρι του 1982 οι 76ers έψαχναν τον παίκτη που θα βοηθήσει στο να κάνουν το βήμα παραπάνω, να φτάσουν δηλαδή στην κατάκτηση του τροπαίου, καθώς οι Κάλντγουελ Τζόουνς και Ντάριλ Ντόκινς τα είχαν βρει σκούρα απέναντι στον Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ. Πέραν του ότι ήταν  δις MVP  είχε και τέσσερις παρουσίες στην καλύτερη πεντάδα και άλλες τόσες  στη δεύτερη.

Όχι μόνον θα πάρει με το καλησπέρα ο βραβείο του MVP σπίτι του για τρίτη φορά (1983) αλλά και θα οδηγησει παράλληλα τους Καλιφορνέζους Μπορεί δεκαετία του 1980  ανήκε στους Σέλτικς και τους Λέικερς με τις επικές μονομαχίες των Λάρι Μπερντ και Μάτζικ Τζόνσον αντίστοιχα, αλλά εκείνη η ομάδα της Φιλαδέλφεια ήταν το κάτι άλλο. Μόνον έχοντας στο πλάι του αυτόν, το 1983, κατόρθωσε ο επίσης μυθικός Dr J.  Τζούλιους Έρβινγκ των Sixers μπόρεσε να φορέσει το χρυσό δαχτυλίδι του πρωταθλητή στο δάκτυλό του, μη μένοντας βασιλιάς χωρίς στέμμα στην τεράστια του καριέρα στην πόλη της «αδελφικής αγάπης».  Είναι από τους πλέον κυρίαρχους Center της διοργάνωσης και στην σειρά με τους Lakers το 1981, επικρατεί κατά κράτος του αντίπαλου δέους Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ έχοντας σε 3 παιχνίδια 94 πόντους και 53 ριμπάουντ.

Αξίζει να αναφερθεί εδώ και η πίστη του Μαλόουν στη νέα του ομάδα καθώς  όταν τον ρώτησαν πώς θα πάει στην post season απάντησε με το περίφημο «fo fo fo». Δηλαδή διαδοχικά sweeps ως το τέλος. Τελικά η φράση έγινε «fo fi fo» αφού έχασαν έναν αγώνα κόντρα στους Μπακς, «σκουπίζοντας» όμως τους «λιμνάνθρωπους» του Λος Άντζελες στον τελικό. Ενδεικτικό της καταλυτικής παρουσίας του Μαλόουν το γεγονός ότι στην πενταετία 1978- 1983, είχε μέσο όρο 26 πόντους και 15 ριμπάουντ που ασφαλώς και έπαιξαν το ρόλο τους για τα τρία σερί βραβεία MVP.

 Όμως μετά την υπογραφή του μεγαλύτερου συμβολαίου στο ΝΒΑ αρχίζει να παίζει… διαφορετικά. Μέχρι το 1986 θα παραμείνει στην Φιλαδέλφεια αλλά μετά το 1984 τα νούμερά του αρχίζουν να πέφτουν αισθητά. Αυτό βέβαια δεν τον εμποδίζει να συνεχίζει να βρίσκει ομάδες και να κάνει πολύ αξιόλογες χρονιές. Το 1986 θα μεταγραφεί στους Washington Bullets (1986-88), το 1988 στους Hawks (1988-1991), ενώ μέχρι το 1995 οπότε και θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση θα ακολουθήσουν οι Bucks (1991-93), 76ers (1993-94) και Spurs (1994-95).  Τα τελευταία τρία χρόνια όμως συνολικά  έδωσε το «παρών» σε μόλις 82 παιχνίδια και το λίαν προχωρημένο της ηλικίας του (40 χρονών) και  έχοντας 21 χρόνια καριέρας οδήγησε στο να κρεμάσει τα παπούτσια του. Σε αυτήν την μακρόχρονη διαδρομή, σημείωσε συνολικά 29,580 πόντους, κατέβασε 17,843 ριμπάουντ, πήρε 6 φορές τον τιτλο του 1^ου ριμπάουντερ σπίτι του (εκ των οποίων οι 5 συνεχόμενες από το 1981 έως το 1985) και είχε πέντε συμμετοχές στην καλύτερη πεντάδα και  ισάριθμες στην καλύτερη δεκάδα του ΝΒΑ.  2001 έγινε δεκτός στο «Πάνθεο της Δόξας» («Hall of Fame») του NBA.ενώ οι φανέλες του στους 76ers ( #2) και στους Rockets ( #24) κοσμούν τις οροφές των γηπέδων των δύο ομάδων.

«Σωτήρας» του Μπάρκλεϊ , μέντορας του Χαμίκ

Δούλεψε πολύ, πάλεψε σκληρά και με πολλούς, δίδαξε τους νεότερους και έγινε θρύλος. Ένας εξαιρετικός επαγγελματίας που αν και ήταν ένας superstar έγινε πολλές φορές στην καριέρα του… ανταλλαγή χωρίς να το πάρει προσωπικά ή να γκρινιάξει. Υπήρξε μέντορας του Τσαρλς Μπάρκλεϊ στις πρώτες του σεζόν στην Φιλαδέλφεια. Εκείνη ήταν η εποχή που άρχισε να  διδάσκει τόσο τον διάδοχο του Χακίμ Ολάζουγιον όσο και  τον μετέπειτα «Sir Charles». Ανάγκασε τον Μπάρκλεϊ να χάσει κιλά και να περάσει έξτρα χρόνο στο γυμναστήριο, σώζοντάς του ουσιαστικά την καριέρα, κάτι που έχει παραδεχθεί κι ο τρομερός φόργουορντ  ο οποίος στη rookie χρονιά του ήταν εκτός φόρμας. Ζυγίζοντας 150 κιλά και παίζοντας στην ομάδα που την προηγούμενη χρονιά είχε κερδίσει τον τίτλο, είδε τον χρόνο συμμετοχής του να είναι ελαχιστότατος. Αποφάσισε λοιπόν να ρωτήσει τον Μαλόουν γιατί δεν παίζει και η απάντηση ήταν καθηλωτική ή …ξυπνητήρι αν προτιμάτε. «Γιατί είσαι χοντρός και τεμπέλης». Από εκείνη την μέρα τον «ανέλαβε», μέχρι που ο τελευταίος έχασε 25 σχεδόν κιλά και αυξάνοντας δραστικά τα λεπτά συμμετοχής του. Τόσο ο «Chuck»  τον οποίο … προκαλούσε λέγοντάς τον χοντρό και τεμπέλη όσο  και ο Χακίμ έμαθαν πολλά από τον αυτόκλητο τους δάσκαλο.

Ουδείς μεγαλύτερος συλλέκτης επιθετικών ριμπάουντ από τον «Μωυσή»

Θεωρείται  από πολλούς κορυφαίος ριμπάουντερ (τελείωσε 5ος με μέσο όρο καριέρας τα 12,3) που έπαιξε ποτέ το άθλημα, ενώ ιδιαίτερα στα επιθετικά  ( κορυφαίος όλων από το 1974, όταν και ξεκίνησαν να καταγράφονται επίσημα, με 6.731). Το ρεκόρ του το 1981 με 16 νταμπλ – νταμπλ ισοφάρισε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο το 2019.

Ήταν ένας από τους μόλις τέσσερις στην ιστορία του πρωταθλήματος  μαζί με τους Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ, Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και Έλβιν Χέις- με τουλάχιστον 25.000 πόντους και 15.000 ριμπάουντ. Είχε για την ακρίβεια 27.409  (8ος στη σχετική λίστα) και 16.212  (5ος ) αντίστοιχα και αποσύρθηκε από τα παρκέ με μέσους όρους 20,6 πόντων και 12,2 ριμπάουντ!

 

Στα αξιοσημείωτα του «πρόεδρου των ριμπάουντ»  και η δις επίδοση  τουλάχιστον 40 πόντων και 25 ριμπάουντ σε ένα ματς με τη φανέλα των Χιούστον Ρόκετς  που επανέλαβε μόνον Χακίμ Ολάζουον ενώ  μία φορά το έχουν καταφέρει ο θρυλικός Μπομπ ΜακΑντού και ο Κρις Ουέμπερ.

Μέλος του «Hall of Fame» από το 2001 ο «Chairman of the boards»  όπως  ήταν ο τίτλος τιμής που του είχε αποδοθεί έφυγε από τη ζωή τόσο γρήγορα όσο και ξαφνικά, για τους περισσότερους που δεν γνώριζαν τα προβλήματα καρδιάς τα οποία αντιμετώπιζε τα προηγούμενα χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2015 σε ηλικία 60 ετών. Ξεψύχησε στον ύπνο του σε ξενοδοχείο στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια σε ηλικία 60 ετών βυθίζοντας σε βαρύ πένθος  τόσο το αμερικανικό όσο και το παγκόσμιο μπάσκετ  των οποίων ήταν, είναι και θα είναι ένας ολοζώντανος θρύλος. Η γη της επαγγελίας του ΝΒΑ  έμεινε σίγουρα πολύ φτωχότερη  μετά την «αποχώρηση» του Μωυσή της.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News