NBA: Τα διδάγματα των τεσσάρων τελικών που γύρισαν από 0-2

Στη Βικτόρια του Καναδά, ο Ρικ Πιτίνο πρόβαλε την ταινία «Miracle» πριν από λίγες ημέρες στους Ελληνες διεθνείς, ώστε να τους τονώσει εν όψει της υπέρβασης που θα χρειαζόταν στο Προολυμπιακό τουρνουά.

Το φιλμ με τον Κερτ Ράσελ και την ιστορία για το πώς οι Αμερικανοί πήραν το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 κόντρα στο απόλυτο φαβορί ΕΣΣΔ άρεσε, μα δεν οιστρηλάτησε κιόλας. Χρειάζονταν πολύ περισσότερα πράγματα κόντρα στην Τσεχία…

Ο Μάικ Μπουντενχόλζερ δεν χρειάζεται να ανατρέξει σε βίντεο από άλλα σπορ. Μπορεί κάλλιστα να δείξει στους παίκτες του στο Μιλγουόκι στιγμιότυπα από το πώς τέσσερις άλλες ομάδες που βρέθηκαν πίσω 0-2 σε τελικούς του ΝΒΑ, κατάφεραν να επιστρέψουν και να στεφθούν πρωταθλήτριες.

The Suns are the 36th team to take a 2-0 series lead in the Finals.

Only 4 teams have come back from 2-0 down in the Finals, most recently the 2016 Cavaliers vs the Warriors. pic.twitter.com/Oq4Nvx6fCF

— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) July 9, 2021

Συνολικά 35 φορές έχει γραφτεί 2-0 σε τέτοιες σειρές και στις 31 επικράτησε η… λογική. Κοινώς, οι πιθανότητες των Μπακς περιορίζονται στο 11,4%. Αν μάλιστα επεκτείνουμε το πεδίο γενικότερα στα πλέι οφ και στις σχετικές ανατροπές από 0-2, οι πιθανότητες των «ελαφιών» μειώνονται ακόμα περισσότερο, στο 6,9%, διότι μιλάμε για 30 «επιστροφές» σε σύνολο 434 σειρών.

 

Δίδαγμα 1969: Σαρξ ασθενής; Πνεύμα… πρόθυμο

Αν και δυνάστες των τίτλων με δέκα την προηγούμενη δωδεκαετία, οι Σέλτικς δεν ήταν το φαβορί το 1969 κόντρα στους Λέικερς – κι ας μετρούσαν και 6-0 σε τελικές σειρές κόντρα στους «λιμνάνθρωπους». Η ομάδα του παίκτη-προπονητή Μπιλ Ράσελ ήταν γερασμένη, με πρώτο τον… ίδιο, που είχε καβατζάρει τα 35. Ο Σαμ Τζόουνς ήταν ακόμα μεγαλύτερος, ο επίσης Hall of Famer Μπέιλι Χάουελ είχε περάσει επίσης τα πρώτα -άντα. Οι άνθρωποι όμως δεν μασούσαν – και δεν μασάνε, παραμένοντας θαλεροί λίγο πριν τα 90 τους.

Τα χρόνια στην καμπούρα τους φάνηκαν πάντως στη ρέγκιουλαρ σίζον, μπαίνοντας οριακά στα πλέι οφ ως τέταρτοι της Ανατολής (σ.σ: οι ομάδες σε κάθε περιφέρεια ήταν οκτώ και συνέχιζαν οι μισές). Πέταξαν έξω Σίξερς και Νικς που είχαν καλύτερα ρεκόρ και στους τελικούς έφτασαν στο 4-3 παρά τις οριακές ήττες στα δύο πρώτα παιχνίδια. Ισοφάρισαν στη Βοστώνη, η σειρά συνεχίστηκε με νίκες των εκάστοτε γηπεδούχων και στο Game 7 ήρθε το «διπλό» στο Λος Αντζελες με 108-106.

Οι Καλιφορνέζοι είχαν δημιουργήσει ίσως τους πρώτους «Big-3» της ιστορίας με Ελτζιν Μπέιλορ, Γουίλτ Τσάμπερλεϊν και Τζέρι Γουέστ, με τον τελευταίο μάλιστα να ψηφίζεται MVP των τελικών και να παραμένει μέχρι σήμερα ο μοναδικός… χαμένος. Και πάλι, οι «Κέλτες» έκαναν το θαύμα τους, έχοντας στις τάξεις του τον θρυλικό Τζον Χάβλιτσεκ και σε ρόλο έκτου παίκτη τον πολυνίκη προπονητή του ΝΒΑ (σε αγώνες κανονικών περιόδων), Ντον Νέλσον, που έβαλε και το κρισιμότερο καλάθι του τελευταίου ματς. Ηταν η πρώτη νίκη φιλοξενούμενων σε Game 7 τελικής σειράς.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ: Το ορειβατικό καλάθι στον έβδομο τελικό του Ντον Νέλσον, που έκανε το 105-102 λίγο πριν το τέλος και σε μεγάλο βαθμό έκρινε τον πρωταθλητή. Βλέπετε, δεν υπήρχε τρίποντο ακόμα στο μπάσκετ.

 

Δίδαγμα 1977: Χρειάζεται και «ξύλο»

Ο ορισμός της αντίδρασης βγήκε από τους Τρέιλ Μπλέιζερς του 1977, στο μονάκριβο πρωτάθλημά τους. Πήραν μάλιστα δύο τρόπαια: το «Walter A. Brown trophy» που δινόταν για ένα χρόνο στους πρωταθλητές και πήγαινε στους επόμενους (αποσύρθηκε εκείνο το έτος) και το «Larry O’Brien trophy», που το κρατούν έκτοτε οι θριαμβευτές και απονέμεται καινούριο κάθε φορά. Αντιμετώπιζαν με μειονέκτημα έδρας (όπως οι φετινοί Μπακς) τους κορυφαίους της Ανατολής Σίξερς, έχασαν καθαρά τα δύο πρώτα παιχνίδια και ειδικά στο δεύτερο απογοήτευσαν (όπως οι φετινοί Μπακς), με το 107-89 να τα λέει όλα. Ο Μπιλ Γουόλτον φάνταζε απελπιστικά μόνος – όπως κάποιος παίκτης των φετινών Μπακς μέχρι τώρα…

Μετά, μπήκαν στην εξίσωση κι άλλοι παίκτες του Τζακ Ράμσεϊ και η ανατροπή συντελέστηκε με τέσσερις διαδοχικές νίκες. Οταν η σειρά μεταφέρθηκε στο Πόρτλαντ, οι εκεί γηπεδούχοι πήραν τα ματς με 54 πόντους διαφορά! Αλλα δύο ροζ φύλλα, το τελευταίο με 109-107, να πώς γράφτηκε το 4-2 για την παρέα του μπαμπά του Λουκ Γουόλτον, σημερινού κόουτς των Σακραμέντο Κινγκς.

Ο λευκός σέντερ ήταν ο αδιαμφισβήτητος ΜVP, ολοκληρώνοντας τα πλέι οφ με 18,2 πόντους και 15,2 ριμπάουντ. Μορίς Λούκας και Ντέιβ Τουόρτζικ ανέβασαν ρυθμούς μετά τα πρώτα δύο παιχνίδια για την ομάδα που είχε πετάξει νωρίτερα έξω Μπουλς (έπαιζαν στη Δύση), Νάγκετς και Λέικερς. Κομβική η προστασία της έδρας: 45-6 το σχετικό ρεκόρ συνολικά, 10-0 στην ποστ σίζον! Η Φιλαδέλφεια είχε παικταράδες σαν τους Τζούλιους Ερβινγκ, Ντάριλ Ντόουκινς, Νταγκ Κόλινς και Τζορτζ ΜακΓκίνις (συν τον Τζο Μπράιαντ, μπαμπά του Κόμπε), όλοι όμως έχασαν τα μυαλά τους από μια στιγμή και μετά. Ακολουθεί ακριβώς αυτή.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ: Τα μπουνίδια του Ντάριλ Ντόουκινς με τον Μορίς Λούκας στο Game 2. Το turning point, μια και οι Μπλέιζερς έδειξαν ότι δεν θα παραδοθούν. Ο πρώτος έστειλε για ράμματα μόνο τον… συμπαίκτη του, Νταγκ Κόλινς, κατά λάθος.

 

Δίδαγμα 2006: Μπορεί και μόνο ένας

Μαϊάμι εναντίον Ντάλας. Μην μπερδεύεστε, δεν είμαστε στο 2011 και στο πιο φρέσκο στη μνήμη 4-2 των Μάβερικς με τα όργια του Ντιρκ Νοβίτσκι, αλλά πέντε χρόνια νωρίτερα. Ιδιες ομάδες, μα οι Χιτ δίχως ΛεΜπρον Τζέιμς και Κρις Μπος ακόμα. Ε, και; Ο Ντουέιν Γουέιντ ήταν από τότε στον σύλλογο της Φλόριντα και διένυε τις πιο καυτές ημέρες του. Ακούς εκεί, 39,3 πόντοι με 50,5% στα σουτ (και 18,3 βολές ανά αγώνα), 8,3 ριμπάουντ, 3,5 ασίστ και 2,5 κλεψίματα στους τέσσερις τελευταίους τελικούς…

Οπως αντιλαμβάνεστε, ο 24χρονος τότε D-Wade ήταν ο ΜVP των ΝΒΑ finals, γυρίζοντάς τους μόνος του. Ακούς, Γιάννη Αντετοκούνμπο; Γίνεται και με… σχεδόν έναν. Σχεδόν, διότι καθοριστική συμβολή είχε και ο Σακίλ Ο’ Νιλ, παρ’ ότι στα 34 του είχε πάψει να τρομοκρατεί τους αντιπάλους του όπως παλιότερα. Εκεί ήταν και ο 36χρονος Αλόνζο Μούρνινγκ με τον 38χρονο Γκάρι Πέιτον, στα τελειώματά τους. Φαβορί ήταν οι Τεξανοί του (από τότε) ξανθομάλλη Γερμανού και των Τζέρι Στακχάουζ και Τζέισον Τέρι. Το Μαϊάμι δεν είχε ξεκινήσει άλλωστε καλά τη χρονιά και ο (τότε, νυν και αεί) πρόεδρος Πατ Ράιλι έδιωξε κάποια στιγμή τον Σταν Βαν Γκάντι κι επέστρεψε στο προπονητιλίκι. Δίπλα του καθόταν ο Ερικ Σπόελστρα, χεντ κόουτς από το 2008 έως σήμερα.

Οι Μαβς του Εϊβερι Τζόνσον ξεκίνησαν με δύο διψήφιες νίκες και έβγαλαν σαμπάνιες στο +13 του Game 3 έξι λεπτά πριν το τέλος. Ο Γουέιντ με 42άρα το γύρισε (98-96), έκρινε και τον πέμπτο τελικό (101-100 στην παράταση) στο τέλος και 43 συνολικά πόντους, έκανε τα πάντα. Οι Χιτ έφτασαν στο 4-2 με τρεις οριακές νίκες και κερδίζοντας 95-92 μέσα στο Ντάλας στο έκτο παιχνίδι (οι σειρές ήταν 2-3-2). Ομοιότητα με σήμερα και το… αναπάντεχο των ομάδων που έφτασαν στους τελικούς. Ηταν οι πρώτοι από το 1971 με πρωτάρηδες φιναλίστ και οι πρώτοι από το 1978 με συλλόγους που δεν είχαν στεφθεί ποτέ πρωταθλητές.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ: Το καλάθι σε ψιλοσκοτωμένη φάση του γερο-Πέιτον στη λήξη επίθεσης, 9,3’’ πριν το τέλος του Game 3 (στο 8,13’’ του βίντεο). Το Μαϊάμι πέρασε μπροστά ολοκληρώνοντας τρελή ανατροπή και δεν ξανακοίταξε πίσω.

 

Δίδαγμα 2016: Δεν υπάρχει κατάρα

Οι Μπακς διέλυσαν κάμποσα ρεκόρ την προηγούμενη διετία, προς το τέλος του δρόμου όμως και δη στα πλέι οφ πάντα κάτι συνέβαινε και η πορεία προς τα δαχτυλίδια ανακοπτόταν. Δεν τρέχει βέβαια τίποτα το μεταφυσικό, όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν και στο Κλίβελαντ. Καταραμένοι νόμιζαν ότι ήταν γενικότερα στον αθλητισμό, έχοντας να πανηγυρίσουν τίτλο από το 1964 σε οποιαδήποτε από τις μεγάλες επαγγελματικές λίγκες (σε μπάσκετ, φούτμπολ, μπέιζμπολ, χόκεϊ). Μέχρι και ειδικός όρος δημιουργήθηκε: Cleveland sports curse…

Ωσπου το 2016 ο ΛεΜπρον Τζέιμς, ο Κάιρι Ερβινγκ, ο -ακόμα εκεί- Κέβιν Λοβ και τα άλλα παιδιά του Τάιρον Λου επέστρεψαν από το 0-2 και το 1-3, αποκαθηλώνοντας τους θριαμβευτές του 2015 (πάλι κόντρα στους Καβαλίερς, με 4-2) Γουόριορς. Το Γκόλντεν Στέιτ πήρε και τους δύο επόμενους τίτλους, το 2016 όμως το 4-3 ήταν υπέρ των Καβς, παρά το 73-9 των «πολεμιστών» στην κανονική περίοδο, κορυφαίο ρεκόρ όλων των εποχών. Είπαμε, έχουν καταλάβει και οι Μπακς πως δεν μετρούν τα πεπραγμένα στη ρέγκιουλαρ σίζον όταν ρίχνεσαι στα πλέι οφ…

Ο ρούκι ως χεντ κόουτς (και ασίσταντ μέχρι τότε) Λου είχε «φάει» τη θέση του Ντέιβιντ Μπλατ μεσούσης της περιόδου και απέκλεισε κατά σειρά Πίστονς, Χοκς και Ράπτορς, την ώρα που οι «πολεμιστές» γύριζαν από το 1-3 κόντρα στην Οκλαχόμα στους δυτικούς τελικούς. Στους ΝΒΑ finals έζησαν το ανάποδο σενάριο, με τον Τζέιμς να γίνεται ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που ολοκληρώνει τελική σειρά με τους περισσότερους πόντους, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και τάπες από κάθε άλλον – συμπεριλαμβανομένων και των αντιπάλων! Ο μονάκριβος τίτλος των Καβαλίερς αποτελεί αναμφισβήτητα την κορυφαία ανατροπή στην ιστορία των τελικών (ποτέ δεν είχε λάβει χώρα επιστροφή από 1-3) και ήρθε μετά από έξι αγώνες που ο εκάστοτε νικητής επικράτησε με διψήφια διαφορά. Στον έβδομο…

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ: Στον έβδομο (93-89) είχαμε την ακριβώς αντίθετη εξέλιξη. Ντερμπάρα, με 20 εναλλαγές προβαδίσματος και 11 ισοπαλίες. Με το σκορ ισόπαλο 1,51’’ πριν το τέλος, ο ΛεΜπρον κάνει αυτό που έμεινε στην ιστορία ως «the block». Οι Γουόριορς δεν ξανασκόραραν. Την θυμηθήκαμε προ ημερών εκείνη την τάπα, διότι έγινε ανατριχιαστικά παρόμοια στον πρώτο φετινό τελικό. Με θύμα τον Μικέλ Μπρίτζες και θύτη τον Γιάννη…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News