ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΣ: Σε αυτή τη Γιουνάιτεντ δεν θα είχε τύχη ούτε ο… Γκουαρδιόλα!

Ολες οι μεγάλες ομάδες έχουν κατά καιρούς γνωρίσει συντριβές στην ιστορία τους. Το θέμα δεν είναι αν θα πέσουν αλλά πως θα σηκωθούν.

Οπως σοφά παρατήρησε ο Γκάρι Νέβιλ τη Δευτέρα, και επί εποχής Φέργκιουσον η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ είχε γνωρίσει ταπεινωτικές ήττες αλλά το σημαντικό ήταν πως αντιδρούσε όλος ο οργανισμός του κλαμπ μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

Τα προβλήματα του συλλόγου μετά τη φυγή του εμβληματικού μάνατζερ είναι βαθιά, προφανή και λίγο έχουν να κάνουν με το ποιος κάθεται στον πάγκο. Το μεγάλο θέμα δεν είναι παικτικό ή προπονητικό, αλλά δομικό.

Ως οργανισμός η Γιουνάϊτεντ δεν λειτουργεί στο επίπεδο που προστάζει το όνομα και η ιστορία της και σε αυτό που λειτουργούν οι αντίπαλοί της.

Η οικογένεια Γκλέϊζερ που έχει τις τύχες της ομάδας είναι εμφανές ότι δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για τα αποτελέσματα εντός του γηπέδου αλλά για τους ισολογισμούς. Είναι θεμιτό όταν έχεις μια εταιρεία να θες να βγάζεις κέρδος, όμως -σε αντίθεση με τις ΗΠΑ- στην Ευρώπη πρέπει να μετράς και το συναίσθημα.

Οι Γκλέϊζερς αδιαφορούν για το πόσο χάλια και ταπεινωμένοι νιώθουν οι εκατομμύρια οπαδοί της ομάδας μετά από ξεφτίλες όπως αυτή της περασμένης Κυριακής. Τους νοιάζει να πουλάνε εισιτήρια και φανέλες ώστε να γεμίζει το ταμείο. Ενα ταμείο το οποίο έχουν επίτηδες ξεχειλώσει, υπερχρεώνοντας το κλαμπ και κάνοντάς το μη ελκυστικό για έναν επενδυτή που μπορεί να θέλει να αγοράσει τις μετοχές.

Η ομάδα δεν έχει τεχνικό διευθυντή, έχει στον πάγκο μια παλιά δόξα του συλλόγου που θέλει αλλά δεν μπορεί και όλα δείχνουν να λειτουργούν με τρόπο αντιποδοσφαιρικό.

Αν η Γιουνάϊτεντ δεν διορθώσει τα σοβαρότατα δομικά της προβλήματα δεν έχει νόημα να συζητάμε για αλλαγή τεχνικού. Ακόμη κι αν μπορούσαν να δελεάσουν τον Γουαρδιόλα να αλλάξει γειτονιά στο Μάντσεστερ, είναι λίγα αυτά που θα μπορούσε να κάνει ο Καταλανός.

Το κρίμα είναι πως μια ομάδα που είχε στο παρελθόν γαλαξία αστέρων στις τάξεις της να μην έχει δικά της παιδιά σε όλες τις θέσεις του οργανογράμματος. Για παράδειγμα ο Ρόϊ Κιν θα ήταν ιδανικός σε ρόλο γενικού αρχηγού, κάποιος από τη γενιά του ΄92 (Μπέκαμ;, Σκόουλς;) θα μπορούσε να είναι τεχνικός διευθυντής και κάποιος άλλος -πιο ικανός από τον Σόλσκιερ- να κάθεται στον πάγκο.

Δεν έχει ανάγκη από τεράστιες επενδύσεις σε έμψυχο δυναμικό η Γιουνάϊτεντ, αυτό που χρειάζεται είναι όραμα, έμπνευση και μια σωστή ποδοσφαιρική λογική.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News