Ολυμπιακός: Η γλυκόπικρη συμφωνία δύο ομάδων-υπόδειγμα

Από το 6,51’’ για το τέλος μέχρι το 3,11’’, πάει να πει 3 λεπτάκια και 40 δευτερόλεπτα. Ακριβώς. Ο χρόνος που χρειάστηκε ο Ολυμπιακός ώστε να τρέξει ένα απίστευτο σερί 22-0 και να προσπεράσει για πρώτη φορά. Για πρώτη, και συνάμα για τελευταία.

Η Παρί κέρδισε 96-90 και, μεταξύ μας, την άξιζε τη δέκατη συνεχόμενη νίκη της. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήξερε φυσικά καλύτερα από μας ότι η ρούκι της Ευρωλίγκας στηρίζεται στα ριμπάουντ και δη τα επιθετικά, στην early offense, στους δαιμόνιους περιφερειακούς της. Ολοι τα ξέρουν όλα αυτά, πλέον. Μα δεν μπορούν να κάνουν πολλά.

Εκμεταλλευόμενη και την κομβική -ως προς τα αμυντικά πλάνα του «coach B» και τις άμυνες flat– απουσία του Μουσταφά Φαλ, η ομάδα του Τιάγκο Σπλίτερ ανανέωσε 15 επιθέσεις. Μεγάλος αριθμός, που καθίσταται… μεγαλύτερος αν σκεφτούμε ότι στο πρώτο ημίχρονο οι παίκτες του Βραζιλιάνου σχεδόν δεν αστοχούσαν καν (άρα και είχαν λιγοστές ευκαιρίες για επιθετικά ριμπάουντ), έχοντας 14/18 δίποντα.

Το 22-0, παρά την «ερυθρόλευκη» ήττα, θα μνημονεύεται για χρόνια. Λίγοι πρόσεξαν ωστόσο ότι στο αμέσως προηγούμενο δεκάλεπτο, το τρίτο, ο στραγγαλισμός από την άμυνα είχε θύτες τους Παριζιάνους και θύματα τους Πειραιώτες. Χρειάστηκε να περάσουν έξι λεπτά μετά την ανάπαυλα, ώστε οι γηπεδούχοι να βρουν το πρώτο τους εντός παιδιάς καλάθι. Χρειάστηκε να φτάσουμε στην τελευταία τους επίθεση στο ίδιο δεκάλεπτο, ώστε να βρουν και δεύτερο. Πάλι με τον Σακίλ ΜακΚίσικ.

Να θυμίσουμε και κάτι άλλο, πηγαίνοντας πιο πίσω; Τον αγώνα με τη Βιλερμπάν, στις 12 Νοεμβρίου. Κι εκεί, με την έτερη «Γαλλίδα», ακολουθούσε όλη την ώρα ο Ολυμπιακός στο σκορ – το οποίο ήταν 63-49 για τη φιλοξενούμενη στο 24’. Στο ίδιο σημείο, η Παρί προηγήθηκε 65-49! Καρμπόν; Όχι ακριβώς.

Εστω και δυόμισι λεπτά πριν το τέλος, τότε η ελληνική ομάδα προσπέρασε και κράτησε με νύχια και με δόντια τη νίκη. Απέναντι στους Παριζιάνους, βγήκαν και νύχια και δόντια και… μαχαίρια και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους. Σπάνια τέτοια αιχμαλωσία, σπάνιο τέτοιο επιθετικό κρεσέντο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ασφυκτική πίεση στην περιφέρεια, συνεχόμενα κλεψίματα, εύκολοι πόντοι στο τρανζίσιον, ακόμα και τρίποντα. Και βολές, που χάνονταν με ανησυχητική συχνότητα νωρίτερα. Το κατάμεστο ΣΕΦ κόχλαζε.

«Say something, say something, anything. I ‘ve shown you anything, give me a sign», λένε οι James στο κομμάτι που για μία ακόμα φορά ακούστηκε από τα μεγάφωνα άμα τη λήξει της ματσάρας. Τι να πει κανείς και για τον γαλλικό σύλλογο;

Το σημάδι… ζωής που έψαχνε, το βρήκε από τους δύο θαυματουργούς κοντούς του, Ναντίρ Χιφί και Τι Τζέι Σορτς, των 20+21 πόντων. Τρίποντο ο αφάνας, τρίποντο και ο θαυματουργός αριστερόχειρας ηγέτης του Σπλίτερ. Ακόμα κι έτσι, ο Ολυμπιακός επανήλθε. Τρίποντο και ο επίσης γκαρντ και σούπερ φορμαρισμένος εδώ και τρεις εβδομάδες Μαόντο Λο, fini…

Η ομάδα που μόλις στο πέμπτο λεπτό της αναμέτρησης έπαιζε με την αναπληρωματική πεντάδα της (ούτε ένας βασικός δεν είχε μείνει στο παρκέ!), ανέκτησε την αυτοκυριαρχία της και έδειξε μέταλλο, παρά την ελαφριά, θεωρητικά, φανέλα. Τα πόδια του ενορχηστρωτή της αντεπίθεσης, με 11 πόντους σε δυόμισι λεπτά (!), Εβάν Φουρνιέ, ήταν πιο βαριά από εκείνα των αντιπάλων του. Χάθηκε μία βολή, έγινε ένα λάθος, χάθηκε και το ματς.

Ο κόσμος έφυγε από το φαληρικό Στάδιο πικραμένος από το αποτέλεσμα, αλλά γεμάτος από την εμπειρία διά ζώσης παρακολούθησης ενός σπάνιου αγώνα. Χαρούμενος κατά βάθος, για την αντίδραση όταν άλλες ομάδες θα τα παρατούσαν και θα συντρίβονταν. Μια μπασκετική συμφωνία έλαβε χώρα στο ΣΕΦ, μια «Bitter sweet symphony», όπως τραγουδούσαν ελάχιστα χρόνια πριν τους James, oι Verve.

Ένα αληθινό ντέρμπι κορυφής ανέδειξε θριαμβευτές τους Παριζιάνους και μεγαλώνει την όρεξη για τη συνέχιση της διοργάνωσης. Ένα νέο, απρόσμενο μεγαθήριο, γεννιέται. Ακόμα και στη μέτρια εμφάνισή του, πάντως, ο Ολυμπιακός με την κατάθεση ψυχής κατέθεσε τα δικά του διαπιστευτήρια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News