Ολυμπιακός: Η μαγική τετράδα και η μαγική εικόνα

Κατακόκκινη βάφτηκε η τελευταία μέρα του Ιανουαρίου στην Ευρωλίγκα. Τρία μεγάλα ντέρμπι, που διεξήχθησαν με διαφορά μιάμισης ώρας το πρώτο από το τελευταίο, δικαίωσαν σε μεγάλο ποσοστό τον χαρακτηρισμό που τους είχε δοθεί πριν το τζάμπολ.

Το κλασικό, αυτό του Βελιγραδίου, το έκρινε στο τέλος ο Νέντοβιτς του «πράσινου» παρελθόντος, μα κορυφαίοι του Ερυθρού Αστέρα μπροστά στο αφιονισμένο κοινό της Παρτίζαν ήταν οι πρώην (βασικά… και νυν, στην περίπτωση του πρώτου) παίκτες του Ολυμπιακού, Πετρούσεφ και Μπολομπόι. Πρώτα, είχε πανηγυρίσει η Μονακό του (φυσικά ελληνικού «ερυθρόλευκου» background) Βασίλη Σπανούλη. Με θύμα τη Ρεάλ και κορυφαίο έναν άλλον παλιό «πράσινο» γκαρντ, τον Νικ Καλάθη.

Ενδιάμεσα, ο ίδιος ο Ολυμπιακός ήταν ο… υπεύθυνος για εκείνο το «σε μεγάλο ποσοστό» της εισαγωγικής παραγράφου. Δεν το λες δηλαδή και μεγάλο ντέρμπι το ματς του ΣΕΦ, ως προς την εξέλιξη του σκορ. Μαγική εικόνα το 92-89, με τη διαφορά να είναι στους 18 πόντους πεντέμισι λεπτά πριν τη λήξη. Δύο καλά δεκάλεπτα, τα… μονά (πρώτο και τρίτο), χάρη στους αστέρες του και το στοχευμένο παιχνίδι επιθετικά, αρκούσαν για να κάνουν τη δουλειά.

Η άμεση επιστροφή στις νίκες, η ισοφάριση του ρεκόρ συλλόγου με ρεκόρ 5-1 σε έναν ημερολογιακό μήνα και η… μοναξιά στην κορυφή της διοργάνωσης ήρθε χάρη στους προφανείς και συνηθισμένους 26+20 πόντους των Βεζένκοφ και Φουρνιέ, αλλά και χάρη σε πολλά άλλα πρόσωπα και πράγματα. Στο ξεκίνημα, ήταν τα συνεχή deflections στην άμυνα, το προσεκτικό παιχνίδι και η απόλυτη εκμετάλλευση των λαθών των αντιπάλων που είχαν φέρει το +15. Δεν ήταν εκείνο το 0-4 στα λάθη, όσο το 8-0 στους πόντους από αυτά. Καθένα δηλαδή από τα τουρκικά, σήμαινε ελληνικό καλάθι!

Στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν τα συνεχή ποσταρίσματα και τα φάουλ που κερδήθηκαν εξ αυτών η αιτία για την εκ νέου γιγάντωση της διαφοράς. Εύρεση (ουσιαστικά δημιουργία) του μις ματς, παιχνίδι με πλάτη από «Βεζέ», iso(s) για τον Φουρνιέ, ίδια κατάληξη: φάουλ, βολές, η μπάλα στο πλεχτό. Ξανά και ξανά. Στο σχετικό μπόνους πήγαν γρήγορα οι Πειραιώτες και στο τρίλεπτο 23’-26’ είχαν 10/10 βολές! Από καθαρά φάουλ, που προέκυψαν από το έξυπνο παιχνίδι τους, έτσι;

Κι άλλα hustle plays στις δύο πλευρές του παρκέ, με βουτιές και κερδισμένες μπάλες σε φαινομενικά χαμένες φάσεις, τρέξιμο και όμορφες συνεργασίες, καλάθια στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου και με λόμπες και με πάσες εν γένει στην πλάτη της προβληματκής άμυνας της Εφές.

Ο Γουίλιαμς-Γκος έτρεξε την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα όπως έπρεπε (και) στο δεύτερο μέρος, σκοράροντας και με προσωπικές ενέργειες, ο Παπανικολάου έκανε ως συνήθως λίγο απ’ όλα, παίρνοντας υψηλό βαθμό (όπως πάντα!) και στο αμυντικό κομμάτι. Η συνεισφορά αμφοτέρων δεν αποτυπώνεται στο πανομοιότυπο 9-5-1-1 (πόντοι, ασίστ, κλέψιμο, λάθος) που κατά σύμπτωση εμφάνισαν στη στατιστική τους.

Ναι, ήταν μετά από καιρό θετικοί και οι δύο σέντερ, στο ίδιο παιχνίδι. Ο κόσμος στο ΣΕΦ πάντως περιμένει μεγαλύτερη διάρκεια από τον Φαλ (που έμεινε για πολλοστή φορά στο καλό ξεκίνημα και τα δύο καλάθια μετά το τζάμπολ), περισσότερες κερδισμένες μονομαχίες αμυντικά από τον Μιλουτίνοφ (που είχε 11 π. και 7 ριμπ., αλλά και αρνητικό πρόσημο στο ομαδικό +/-).

Ο Οτούρου ανανέωσε αρκετές επιθέσεις, ο Μπράιαντ βρήκε ρυθμό μετά από ώρα, οι Νουόρα και Ντόζιερ τον συνέδραμαν, η διαφορά εν ριπή οφθαλμού μειώθηκε στο τρίποντο. Να έχει και κάτι να γκρινιάξει ο Μπαρτζώκας, πέρα από τη νέα (ευτυχώς όχι μεγάλη απ’ ό,τι φαίνεται) κακοτυχία με τον Βιλντόσα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News