Εθνική Ελλάδας: Σβήσιμο Μάρκανεν, Β(γ)άλτονεν, χάλκινεν!

Δεκαέξι χρόνια, ήταν πολλά. Τόσο πολλά χρόνια (χωρίς μετάλλιο), που εκεί, στο σημαδιακό +16, οι Ελληνες διεθνείς έφυγαν από το γήπεδο.

Οι παλιοί, Παπανικολάου και Σλούκας, ταξίδεψαν νοερά στο 2009 και στα δικά τους (δύο: χρυσό σε Ευρωμπάσκετ U18, ασημένιο σε Παγκόσμιο U19) μετάλλια, προτού ξεκινήσει η… ανομβρία με την Εθνική Ανδρών. Μα να πέσει σαν αρχάριος στην παγίδα και να κάνει αντιαθλητικό φάουλ ο αρχηγός, ενώ είχε την μπάλα στα χέρια του; Και να κάνει φάουλ πάνω στο τρίποντο του Βάλτονεν, ενώ ήμασταν στο +3; Μα να έχει χάσει, αμέσως πιο πριν, βολή που θα «κλείδωνε» την επικράτηση ο Σλούκας;

Οι νεότεροι, κοίταζαν συντρόφους, φίλους και παιδιά στις εξέδρες της «Xiaomi Arena». Σκεπτόμενοι τα επινίκια. Ευτυχώς, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (του τρομερού 30-17-6 σε 31’) που έκλεισε ολόκληρο διάζωμα για να στριμώξει τη δική του φαμίλια, τις έβαλε και τις δύο από τη γραμμή. Το 85-69 είχε γίνει μέσα σε τρία λεπτά 90-89. Οι μεν έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αδικήσουν τους εαυτούς τους, χαλώντας μία ονειρεμένη επί 37 λεπτά εμφάνιση. Οι δε, αίφνης τα έβαζαν όλα. Οπως, πρέπει όμως να παραδεχτούμε, το έκαναν και άλλες φορές. Ρωτήστε και τους Σέρβους…

Τέλος καλό, όλα χάλκινα! Η ευθεία γραμμή που άρχισε να διαγράφεται στον καρδιακό μας παλμό εκεί, στη χαμένη τρίτη βολή του Β(γ)άλτονεν και στο άστοχο φόλοου του προφανώς αιφνιδιασμένου Γιάντουνεν, δεν κράτησε για πολύ. Η ασυστολία σταμάτησε, η καρδιακή δραστηριότητα επανήλθε, το όνειρο δεν έγινε εφιάλτης.

Επιτυχημένη ούτως ή άλλως με την πορεία της έως τα ημιτελικά της διοργάνωσης, η Εθνική είναι αλήθεια ότι δεν έκανε κάποια ιδιαίτερη υπέρβαση στα αποτελέσματά της. Ναι, πήρε το βατό μονοπάτι ώστε να ανεβεί στο βάθρο, εντούτοις ήταν η ίδια που το χάραξε. Δεν μας χάρισαν άλλοι νίκες επί της Ιταλίας και της Ισπανίας. Δεν ήταν άλλοι που έριξαν 40άρα στην (ΟΚ, ελλιπή στο συγκεκριμένο ματς) Γεωργία, η οποία έφτασε μέχρι τα προημιτελικά.

Για πολλά με λίγα πήγαινε και ο μικρός τελικός (92-89), αλλά… συγχωρούμε στα παιδιά του Σπανούλη τη χαλάρωση. Ο Παπανικολάου ολοκλήρωσε το αμυντικό του masterclass στο Ευρωμπάσκετ παίρνοντας και την ταυτότητα του Λάουρι Μάρκανεν. «Κλειδί» και σε αυτή τη μεγάλη νίκη, ο σμολ φόργουορντ έγινε πάλι πάουερ, ξεκινώντας -και παίζοντας την περισσότερη ώρα- στο «4».

Ο Δημήτρης Κατσίβελης, που αντικατέστησε στο βασικό σχήμα τον Ντίνο Μήτογλου, έβγαλε κάμποσες άμυνες, μα στην άλλη πλευρά του παρκέ φάνηκε τρακαρισμένος. Το σύνθημα επιθετικά το έδωσε ο Τάιλερ Ντόρσεϊ με τρία γρήγορα τρίποντα. Αμυντικά, ο Giannis με δύο σβουριχτά ταπίδια. Ελεγχόταν, στο πρώτο ημίχρονο, μονάχα για τρεις υπερβολικά δυνατές πάσες (συν μία αργοπορημένη σε αιφνιδιασμό προς τον Τολιόπουλο), που «χάλασαν» επιθέσεις.

Δεν πείραζε. Ο Βασίλης Τολιόπουλος ήρθε από τον πάγκο να συνδράμει τον sniper Ντόρσεϊ και με 4/10 σουτ τριών πόντων και 15 πόντους «υπέγραψε» και τη δεύτερη μεγάλη ελληνική νίκη στη Λετονία. Κόντρα στους Λιθουανούς, στους «8», το νέο απόκτημα του Παναθηναϊκού είχε 3/4 και 17 αντιστοίχως. Ενα κακό διάστημα, με Κώστα Αντετοκούνμπο και Μήτογλου να τα κάνουν όλα λάθος μπαίνοντας στο παιχνίδι, ξεπεράστηκε αβρόχοις ποσί.

Διορθώθηκε και η αμυντική δυσλειτουργία στις αλλαγές των μαρκαρισμάτων, τις οποίες διάβαζαν οι Σκανδιναβοί και επέστρεψαν πρόσκαιρα στο σκορ με high-lows και λόμπες στην πλάτη της ελληνικής άμυνας, σκαρώσαμε κι ένα επιμέρους 11-1 στα τελευταία 3,40’’ του πρώτου ημιχρόνου, να το 48-34. Ο «Greek freak» επιτέλους έπαιρνε πολλά φάουλ και βολές (και τις έβαζε, ήδη 8/11), οι πόντοι από λάθη ήταν 15-5 υπέρ μας, εκείνοι στο τρανζίσιον 17-3. Επίσης υπέρ μας.

Διορθώσαμε δηλαδή τα κακώς κείμενα του ημιτελικού, παίξαμε μπάσκετ… Φινλανδίας, τρέχοντας εμείς εκείνη, σφίξαμε τα λουριά και στο τελευταίο τρίλεπτο της τρίτης περιόδου (επιμέρους 10-3), ώστε να μπούμε στην τελική ευθεία έχοντας και περιθώριο χαλάρωσης. Στο 20-3 ήταν ακριβώς τότε οι πόντοι από αιφνιδιασμό, μα στο τέλος ο στατιστικός δείκτης «έκατσε» στο 20-15. Το δε 15-5 στο σκοράρισμα από αντίπαλα λάθη έγινε 15-14.

Στο τέλος της όμορφης ημέρας, μπορούμε να πούμε ότι όλα συνέβησαν για να υπάρξει και το απαραίτητο σασπένς. O Μήτογλου είχε προλάβει εν των μεταξύ να βγει μπροστά και να βοηθήσει ουσιαστικά πριν τη φινλανδική επιστροφή, οι Καλαϊτζάκης, Θανάσης Αντετοκούνμπο και Σαμοντούροβ έβαλαν τα δικά τους λιθαράκια – όπως σε άλλα ματς είχε κάνει το ίδιο ο Λαρεντζάκης, μοναδικός που δεν ξεντύθηκε στον μικρό τελικό. Ηταν όλοι τους υπέροχοι.