Ολυμπιακός: Ανάμεσα στο «σύνθημα» και τον επίλογο

Λες και ήταν αγώνας του ελληνικού πρωταθλήματος. Στην επαρχία, με τον κόσμο του να δίνει τον παλμό σε όλο το γήπεδο.

Εντάξει, «SAP Garden» δεν έχουμε ούτε στην πρωτεύουσα πλην ΟΑΚΑ, αλλά η όλη φάση ήταν σα σε ματσάκι της Greek Basketball League. Ιδίως μέσα στις τέσσερις γραμμές. Δυνατό μπάσιμο στον αγώνα και διψήφια προβαδίσματα, η διαφορά να μεγαλώνει προϊόντος του χρόνου, ο δε… χρόνος των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα να μοιράζεται.

Εκανε και συντήρηση δυνάμεων στο Μόναχο ο Ολυμπιακός, με το 96-71 επί της Μπάγερν να καταδεικνύει την εμφανή ανωτερότητά του. Οι πρόσφατες επιστροφές, με μοναδικό απόντα ουσιαστικά τον Κώστα Παπανικολάου, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις των γηπεδούχων (Φότχμαν, Χάρις, ΜακΚόρμακ – οι δύο πρώτοι βέβαια λείπουν καιρό) και τον Σπένσερ Ντινγουίντι ακόμα καθ’ οδόν, δεν συνεπάγονταν απαραιτήτως άνετη επικράτηση.

Η ίδια Μπάγερν έβαλε 97 πόντους στον Ερυθρό Αστέρα και κέρδισε, η ίδια Μπάγερν κράτησε στους 53 την Αρμάνι και επίσης κέρδισε. Είχε σταθεί αξιοπρεπώς και στην πρεμιέρα της, στο ΟΑΚΑ. Διαλύθηκε όμως, και τότε στην έδρα της, από τη Ζαλγκίρις (70-98), δεν ήταν ανταγωνιστική ούτε την προηγούμενη βδομάδα με τη Φενερμπαχτσέ.

Το αυτό και κόντρα στους πρωταθλητές Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός επέβαλε τον ρυθμό που ήθελε, το παιχνίδι του. Πιεστική άμυνα, τρέξιμο όποτε γινόταν, καλό και γρήγορο passing game με 25 ασίστ, πάμπολλοι πρωταγωνιστές. Το σύνθημα το έδωσε ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, με 9 πόντους μέσα σε τριάμισι λεπτά. Προτού συμπληρωθεί πεντάλεπτο. Οπως πάντα, δηλαδή. Στην Ευρωλίγκα συνηθίζει να είναι διψήφιος φέτος στις πρώτες περιόδους…

Η αλήθεια είναι ότι εξίσου ζεστός είχε ξεκινήσει ο Αντρέας Ομπστ. Ο κορυφαίος σουτέρ του γερμανικού μπάσκετ στο πρώτο δίλεπτο είχε βάλει και τρίποντο, μέχρι και δύο δίποντα (ενώ από την έναρξη της περιόδου είχε ευστοχήσει σε μόλις τέσσερα σουτ μέσα από τα 6,75 μ.). Αυτό ήταν. Οι φιλοξενούμενοι πάτησαν γκάζι και δεν ξανακοίταξαν πίσω.

Επί ένα οκτάλεπτο, στο τέλος του πρώτου και το ξεκίνημα του δεύτερου δεκάλεπτου, δέχτηκαν μονάχα ένα καλάθι. Δύο ποντάκια! Τα νταμπλ σκορ εμφανίζονταν κάθε τρεις και λίγο στον ηλεκτρονικό πίνακα (30-15, 38-19), το πάρτι δυνάμωνε στις εξέδρες. Εδώ ακόμα και στο τέλος της αναμέτρησης, είχαμε σχεδόν διπλό σκορ στα ομαδικά rankings: 66 μονάδες οι μεν, 127 οι δε.

Το +23 με το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους έγινε κάποια στιγμή +12 στα μέσα της τέταρτης περιόδου. Πάλι γκάζι, σερί 11-0, συντριβή των γηπεδούχων… Εκεί, στο τέλος, πήρε μπρος και ο άφαντος μέχρι τότε Βεζένκοφ, μακιγιάροντας με τους εν τέλει 18 πόντους τα στατιστικά του.

Ο καλύτερος παίκτης των θριαμβευτών δεν ήταν ούτε ο Σάσα του ηχηρού φίνις ούτε ο Ντόρσεϊ των 19 πόντων και του συνήθους εκκωφαντικού ξεκινήματος. Η ομάδα έτρεξε όπως το ήθελε ο Τόμας Γουόκαπ: 8 τελικές πάσες, κλέψιμο και καλές άμυνες, 7 ποντάκια σε οικονομική συσκευασία.

Στη ρακέτα, είμαστε μάρτυρες του ολοένα και καλύτερου Ντόντα Χολ. Για τέταρτη συναπτή αγωνιστική, ο Αμερικανός σέντερ παίρνει περισσότερο χρόνο. Σκοράρει περισσότερο, είναι πιο πολύ επιδραστικός στη νέα παρέα του. Εντεκα πόντοι και 8 ριμπάουντ τούτη τη φορά, με συνεισφορά και σε κάθε άλλη στατιστική κατηγορία – και ranking 25, όχι μακριά από το ρεκόρ καριέρας (29). Μόνο λάθος δεν έκανε στο 20λεπτο και κάτι που ίδρωσε. Κοινώς, έπαιξε περισσότερο από τον Νίκολα Μιλουτίνοφ.

Ο δε Σακίλ ΜακΚίσικ μόνο σκουριασμένος από την πολύμηνη απραξία δεν έδειξε. Ντεμπουτάροντας για φέτος, ο βετεράνος γκαρντ-φόργουορντ συνδέθηκε με το καλάθι με το που μπήκε. Πίεσε και έκλεψε τρεις μπάλες, είχε και από τρία ριμπάουντ και ασίστ. Πού να είχε και ρυθμό, δηλαδή.

Πολύς κόσμος μπορεί να γκρινιάζει για τη μη απόκτηση (ακόμα, διότι θα αποκτηθεί) ενός ακόμα περιφερειακού. Οντως, η Μπάγερν της συγκεκριμένης σύνθεσης δεν συνιστά ασφαλές κριτήριο για τη φετινή προοπτική των Πειραιωτών. Το μπάσκετ που θέλει ο προπονητής τους, πάντως, το παίζουν μια χαρά.

Με 25 τελικές πάσες, που ήταν 13 για μόλις δύο λάθη στο πρώτο ημίχρονο (όταν και καθάρισαν τον αγώνα), με 13 εύστοχα τρίποντα (που ήταν έξι μεν στο πρώτο 20λεπτο, μοιρασμένα σε ισάριθμους παίκτες ωστόσο – και δίχως να έχουν κάνει σεφτέ οι Γουόρντ και Βεζένκοφ), με άμυνα που δεχόταν καλάθι μόνο όταν χαλάρωνε, η βραδιά στο Μόναχο ήταν ενδεικτική των δυνατοτήτων αυτού του συνόλου. Γιατί όχι, και για την προαναφερθείσα προοπτική του…