Εθνική πόλο ανδρών: Είναι κάτι παιδιά που δεν τα στηρίξαμε ποτέ!

Οι πολίστες της Εθνικής Ανδρών πάλεψαν σαν γίγαντες κόντρα στην Ουγγαρία, που κάποτε δεν φτάναμε να την κοιτάξουμε στα μάτια και μας έκαναν να κλαίμε όλους μαζί που βγήκαμε δεύτεροι! Αλλά, αλήθεια, εμείς τι κάναμε όλα αυτά τα χρόνια για την εθνική ομάδα πόλο;

Κάτι τέτοιες στιγμές μαζευόμαστε όλοι στο σαλόνι, αλαφιασμένοι να προλάβουμε να ακούσουμε τον εθνικό ύμνο και κολλάμε εκεί λες και δεν χάσαμε ποτέ ματς στις πισίνες!

Τρώμε τα νύχια μας, φωνάζουμε, ρίχνουμε και κανά γαλλικό που και που στα παλικάρια μας, κράζουμε τους αντιπάλους, δεν μας χωράει ο τόπος. Πάμε Ελλαδάρα. Μεσημέρι Σαββάτου μια χώρα ολόκληρη, με καύσωνες, με πυρκαγιές, με τα μπάνια του λαού, μπροστά σε μια οθόνη για τους Ποσειδώνες του πόλο.

Βλέπεις αυτά τα παιδιά και τα χαίρεσαι. Καμαρώνεις. Ανοίγει η ψυχή σου. Γίγαντες δυο μέτρα να θέλουν να τα σπάσουν όλα που δεν νίκησαν την Ουγγαρία στον τελικό. Τον καλύτερο προπονητή του κόσμου, τον τρομερό Θοδωρή Βλάχο να λυγίζει και να μιλάει για το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του. Ένας άλλος κόσμος.

Και σκέφτομαι αυτομάτως τι θα γινόταν στο ποδόσφαιρο, ή σε κάποιο άλλο ομαδικό άθλημα, ακόμα και στο μπάσκετ, που το επίπεδο είναι πολύ ανώτερο. Αλλά στο πόλο δεν προλάβαμε να βγάλουμε τον άλλο μας εαυτό, δεν το ποδοσφαιροποιήσαμε, δεν σκοτωνόμαστε για τα οπαδικά.

Και δεν ξέρω τι είναι πιο καλό ή πιο κακό. Που δεν τους στηρίξαμε, πραγματικά, ποτέ; Που τους αφήσαμε μόνους τους να παλεύουν σε κάθε μεγάλη διοργάνωση στα μετάλια; Ή που κυριολεκτικά δεν ασχοληθήκαμε πέρα από τους τελικούς και δεν τους κάναμε σαν τα μούτρα μας;

Mια στροφή στο πόλο…

Τέτοιες στιγμές θυμάμαι ότι δεν πήραμε μια στροφή να πάμε σε ένα κολυμβητήριο να δούμε έναν αγώνα πόλο. Μας έχει φάει η καθημερινότητα. Στη δική μας τη δουλειά το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, οι ομάδες μας. Θυμόμαστε τους πολίστες σε κάτι γιορτές και σε φωτογραφίες. Κι ας μας το ζητούν να πάμε κοντά τους, να ρίξουμε τα φώτα πάνω τους. Να δημιουργήσουμε τις συνθήκες να γίνει πιο επαγγελματικό το άθλημα, να κάνουν μεγάλα συμβόλαια.

Αυτοί οι γίγαντες, οι δευτεραθλητές κόσμου, οι πρώτοι στις καρδιές μας, το έστειλαν το μήνυμα. Μας σήκωσαν όλους ψηλά, μας πέταξαν στον ουρανό, μας έκαναν να κλαίμε μαζί τους.

Τώρα ξέρω που θα στρίψω την επόμενη φορά…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News