ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΩΤΗΣ: Βlock στους haters του Στέφανου και της Μαρίας

Το κακό με τις αναρτήσεις των haters στα social media δεν έχει απλά παραγίνει. Έχει απλώσει ένα μαύρο πέπλο στις διαδικτυακές μας ζωές, επηρεάζοντας, όσο κι αν πιστεύουμε το αντίθετο, τον τρόπο που σκεφτόμαστε και το πώς αντιδρούμε. Οι haters, ως επί το πλείστον fake λογαριασμοί ανθρώπων θαμμένων σε ένα ανήλιο υπόγειο ή κατευθυνόμενοι ή απλά άνθρωποι που θέλουν να χύσουν χολή, για να φανούν κι αυτοί κάπου, κάπως κάποτε, έχουν στοχοποιήσει και έχουν διαπομπεύσει ανθρώπους με ελλιπή ή ανύπαρκτα στοιχεία, παρασέρνοντας ημιμαθείς και αμαθείς στο δικό τους βούρκο κακίας.

Τα πρώτα trend στο twitter είναι σχεδόν πάντα trend μίσους. Όπως συμβαίνει αυτές τις μέρες με τον Στέφανο Τσιτσιπά και τη Μαρία Σάκκαρη. Η πλειοψηφία των πολιτών θαυμάζει αυτού τους δύο αθλητές για τα κατορθώματά τους σε έναν κόσμο που βλέπει μόνο από την τηλεόραση, θα ήθελε τα παιδιά του να έχουν αντίστοιχη πορεία στη ζωή τους.

Δυστυχώς αυτοί που φωνάζουν, που καθυβρίζουν, ακούγονται περισσότερο από τους φιλήσυχους πολίτες που έχουν αξίες και ιδανικά.

Ο Τσιτσιπάς και η Σάκκαρη είναι αγαπητά παιδιά στη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Δεν είναι αγαπητοί σε αυτούς που βλέπουν στο πρόσωπό τους αυτό που δεν μπορέσαν οι ίδιοι ποτέ να γίνουν. Σε αυτούς που όχι μόνο ρακέτα δεν έχουν πιάσει, αλλά δεν έχουν ανέβει ούτε πέντε σκαλιά χωρίς να λαχανιάσουν.

Ζηλεύουν που ο Στέφανος κάνει προετοιμασία στο Ντουμπάι, που ψωνίζει από τα Harrods, που αγωνίζεται στο L.Α., που δηλώνει μόνιμη κατοικία στο Μονακό. Ζηλεύουν που οι ίδιοι έχουν 300 followers και ο Τσιτσιπάς πάνω από 1 εκατομμύριο. Που το δικό τους tweet παίρνει 50 likes και της Μαρίας χιλιάδες.

Πάντα πίστευα ότι ένας αθλητής αγωνίζεται πρώτα από όλα για τον εαυτό του και μετά για όλα τα υπόλοιπα. Όμως αυτά τα δύο παιδιά, όπως και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, θέλουν δεν θέλουν αγωνίζονται και για την Ελλάδα, την εκπροσωπούν και τα καταφέρνουν περίφημα. Δεν με νοιάζει που ο Τσιτσιπάς και η Σάκκαρη δεν κατέκτησαν μετάλλιο στο Τόκιο. Κι άλλοι πήραν μετάλλια και μετά εξαφανίστηκαν. Ο Στέφανος και η Μαρία ήρθαν στο τένις, στον αθλητισμό, στις ζωές μας, για να μείνουν. Για καιρό…

Αξίζουν το σεβασμό μας και τη συμπαράστασή μας πολύ περισσότερο από ό,τι πολιτικοί, πολιτικάντηδες, bloggers πάσης κατηγορίας και τελάληδες του διαδικτύου.

Αν θέλετε κάποιον να κράξετε, ζητήστε καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, απαιτείστε πιο ανθρώπινες πόλεις. Αφήστε τα παιδιά που κάνουν αθλητισμό στον κόσμο τους, στη χαρά τους, στην αγωνίας τους, τα πλούτη ή στις αποτυχίες τους. Αν δεν μπορείτε να χαρείτε με τη χαρά τους, απλά μην τους βλέπετε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News