ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΩΤΗΣ: Το πιστεύουν, μπορούν, θα το πάρουν!

Από μικρό παιδάκι έχω αυτό το συνήθειο να κάθομαι και να παρακολουθώ την Εθνική ομάδα πόλο. Από τους Ολυμπιακούς του 1980, στα World League, σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια. Τότε που η γενιά των Σταθάκη, Σιταρένιου, Αρώνη, αν και πάντα παρούσα σε μεγάλες διοργανώσεις, «έτρωγε» οχτώ και δέκα γκολ στο… κεφάλι από την Ουγγαρία, τη Σοβιετική Ένωση, τη Γιουγκοσλαβία.

Σταδιακά η χώρα μας, μείωσε τις διαφορές, έφτασε στην εξάδα, στα μετάλλια, αλλά, να, κάτι έλειπε, κι ενώ όλες οι άλλες τοπ ομάδες του πλανήτη, όλο και κάποιον/κάποιους τίτλους «χτυπούσαν», η Ελλάδα είχε ταβάνι τα ημιτελικά. Μικρό πράγμα δεν το λες, κάθε άλλο, αλλά όταν τόσα χρόνια μπαίνεις στα μεγάλα σαλόνια, θέλεις κάποια στιγμή να γίνεις εσύ η βασίλισσα του χορού. Να μην έχεις μπροστά σου την Ουγγαρία, τη Σερβία, την Κροατία και να λες «ωχ, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα».

Η Εθνική του Θοδωρή Βλάχου σε τούτους εδώ τους Ολυμπιακούς Αγώνες τα κατάφερε. Ξόρκισε τις κατάρες, τους κοίταξε όλους στα μάτια, τους κέρδισε. Και να τη στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, με δίψα, με ορμή για το χρυσό.

Τι έχει αυτή τη Εθνική που δεν είχαν οι προηγούμενες ομάδες με ίδιο ή και περισσότερο ταλέντο; Πώς μεταμορφώθηκε η ομάδα που κινδύνεψε στο Προολυμπιακό πριν από δύο μήνες να τα τινάξει όλα στον αέρα, όταν απέκλεισε στα πέναλτι την άσημη Γαλλία, στην ομάδα-όνειρο που κατατροπώνει τα μεγαθήρια;

Τεχνικά διαθέτει ό,τι οφείλει να έχει μια τοπ ομάδα. Σφιχτή άμυνα στον παίκτη λιγότερο, δύναμη στον φουνταριστό, και χέρια. Χέρια πολλά και δυνατά, που σουτάρουν, εύστοχα από παντού και ανοίγουν τις άμυνες, όταν οι αντίπαλες δαγκάνες προσπαθούν να την πνίξουν.

Φυσικά, διαθέτει το πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, ο κορμός της Εθνικής να αγωνίζεται στον Ολυμπιακό, άρα προπονούνται και παίζουν μαζί όλον τον χρόνο, υπό τις οδηγίες του ίδιου προπονητή, του Θοδωρή Βλάχου.

Μα πάνω από όλα αυτή η ομάδα έχει ψυχολογία, αυτόν τον τόσο σημαντικό παράγοντα στον αθλητισμό που μπορεί να σε ανυψώσει ή να σε ρίξει σε Τάταρα. Η μεγάλη νίκη στην πρεμιέρα του Ολυμπιακού τουρνουά επί της Ουγγαρίας ήταν αυτή που γύρισε το διακόπτη. Οι διεθνείς άρχισαν πλέον να πιστεύουν ότι μπορούν. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις άλλες ομάδες. Άλλωστε όλους τους ξέρουν, παίζουν αντίπαλοι από μικρά παιδιά, τους έχουν κερδίσει. 

Ένα ματς έμεινε για το όνειρο. Ένα ματς. Πάμε λεβέντες! Για τους κόπους σας, γιατί το “έχετε”, για την Ελλάδα μας που δοκιμάζεται σε αυτό το κολασμένο καλοκαίρι.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News