Γιώργος Πομάσκι: Ο προπονητής που δεν έχει η εθνική ποδοσφαίρου

Ο Γιώργος Πομάσκι δεν είναι χθεσινός. Ήρθε στην Ελλάδα το 1988 ως… ερωτικός μετανάστης από τη γειτονική Βουλγαρία. Καλός αθλητής (4^ος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1986), αλλά «δεύτερος» στη χώρα του πίσω από έναν από τους κορυφαίους άλτες του τριπλούν όλων των εποχών, τον Χρίστο Μαρκόφ. 

Ο Πομάσκι αντιμετωπίστηκε ως ο «ξένος που ήρθε να μας πάρει τη δουλειά» στην αρχή, αλλά ο Πανελλήνιος τον πίστεψε του έδωσε μια θέση προπονητή κι αυτός άρχισε αμέσως τη διαδικασία παραγωγής. Ο αθλητής του, Σπύρος Βασδέκης πρόλαβε να πάρει τον τιμητικό τίτλο του πρώτου Έλληνα που πέρασε τα 8 μέτρα στο μήκος προτού τα καταφέρει ο πολύ πιο ταλαντούχος Κώστας Κουκοδήμος. Ακολούθησαν τα 7 μέτρα της Ξάνθου, τα 15 μέτρα και το χρυσό παγκόσμιο μετάλλιο της Τσιαμήτα στο τριπλούν, ο Ζαλαγκίτης, ο Τσάτουμας η Παπαχρήστου, ο Ρουμάνος Οπρέα κι άλλοι πολλοί μεγάλοι και μικρότεροι αθλητές. 

Οι σχέσεις του Πομάσκι με τους αθλητές του

Όλοι όσοι πέρασαν από τα χέρια του βελτιώθηκαν, οι πιο ταλαντούχοι απογειώθηκαν, κέρδισαν μετάλλια σε μεγάλους αγώνες, πέτυχαν μεγάλες διακρίσεις, άλλοι έφτιαξαν τη ζωή τους μέσα από αυτές τις επιτυχίες, τους βρήκε χορηγούς, πολλούς τους φιλοξένησε στο σπίτι του, φέρθηκε σαν πατέρας! Με τον Μίλτο Τεντόγλου έφτασε στο ζενίθ των επιτυχιών του, ανέβηκαν μαζί στον αθλητικό Όλυμπο.

«ΟΚ, ας μου έφερναν κι εμένα έτοιμους τους πιο ταλαντούχους αθλητές και θα δείτε τι θα έκανα», θα μπορούσε να πει αφελώς οποιοσδήποτε άλλος προπονητής αλμάτων. Η αλήθεια είναι ότι ο Γκεόργκι ο δικός μας Γιώργος Πομάσκι σχεδόν πάντα έπαιρνε στα χέρια του ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στην Ελλάδα. Όχι, όμως, επειδή το επέβαλε, αλλά επειδή σχεδόν όλοι ήθελαν να γυμναστούν μαζί του.

Κι αυτές τις λίγες φορές που για λόγους σύγκρουσης χαρακτήρων, οι δρόμοι του χώρισαν με κάποιους, χαμένοι βγήκαν οι ίδιοι αθλητές και όχι ο Πομάσκι, γι’ αυτό και αρκετοί γύρισαν πίσω μετανιωμένοι.

Ο Πομάσκι δεν είναι αλάνθαστος, αλλά είναι πολύ σωστός στα περισσότερα από τα οποία κάνει και δημιουργεί. Τοπ αθλητές πήραν κι άλλοι στα χέρια τους, όχι μόνο στα άλματα, αλλά και στις ρίψεις, τις ταχύτητες και τις αποστάσεις. Δεν είχαν όμως τα ίδια αποτελέσματα σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου. Ορισμένοι βασίστηκαν το ταλέντο ενός μόνο αθλητή, άλλοι δεν έκαναν update στις γνώσεις τους, κάποιοι χρησιμοποιήσαν μεθόδους που κατέστρεψαν μακροπρόθεσμα τους αθλητές τους και μια μικρή μειοψηφία διέσυρε τον ελληνικό στίβο διεθνώς. 

Το… Πομασκόσημο

Όπως λένε οι άνθρωποι του μπάσκετ «θα έπρεπε να πληρώνουμε… Γκαλόσημο», στον στίβο θα έπρεπε όλοι να πληρώνουν «Πομασκόσημο». 

Το πακέτο του προπονητή Πομάσκι, είναι αυτό που πραγματικά σπανίζει στον ελληνικό αθλητισμό και σίγουρα λείπει από την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και μέχρι χθες απουσίαζε και από το μπάσκετ (επιτέλους ανακοινώθηκε ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ, ο Δημήτρης Ιτούδης). Απογειώνει τους αθλητές, δεν… χαμπαριάζει από ονόματα και τα θέλω τις διοίκησης, δεν προπονεί για τα χρήματα, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις και επιπλέον ξημεροβραδιάζεται στο στάδιο.

Μη νομίζετε ότι και ο στίβος δεν έχει τα θέματά του στα διοικητικά, δεν γίνονται παρεμβάσεις, δεν τρώγονται οι παράγοντες μεταξύ τους, δεν γίνονται αδικίες. Οι ελληνικές ομοσπονδίες λειτουργούν όλες πάνω-κάτω με τον ίδιο τρόπο. Όμως τουλάχιστον ο στίβος παρέδωσε τα κλειδιά της εθνικής στον πιο άξιο, τον αφήνει να κάνει – σε γενικές γραμμές – τη δουλειά του. Το ποδόσφαιρο μπορεί να κάνει το ίδιο;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News