Super League: Τώρα «κλαις», γιατί «κλαις», ‘συ δεν είσαι που γέλαγες χθες;

Το χαμόγελο του Βαγγέλη Μαρινάκη, όπως αποτυπώθηκε από τον φωτογραφικό φακό στο περιθώριο του Βόλος-Ολυμπιακός 0-3, μπορεί να «μεταφραστεί» με δύο τρόπους.

Ο διοικητικός ηγέτης των Πειραιωτών έχει κάθε λόγο να αισθάνεται χαρούμενος και δικαιωμένος που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να πιστεύει ότι η ομάδα του μπορεί να διεκδικήσει και να πάρει τον τίτλο της Stoiximan Super League και φέτος. Και δεν σταμάτησε να το πιστεύει και να το «φωνάζει» ακόμα κι όταν οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν στο -12β. από την κορυφή.

Παράλληλα αυτό το χαμόγελο μπορεί να πει κανείς ότι ήταν ένα –προκαταβολικό– χαμόγελο με τα χάλια και τον αλληλοσπαραγμό πρασινο-κίτρινων και κιτρινο-ασπρόμαυρων μερικές ώρες μετά το Βόλος-Ολυμπιακός.

Ξαφνικά ανακάλυψαν όλοι την… πενικιλίνη. Επί μία ολόκληρη σεζόν φωνάζει ο Ολυμπιακός για την ανικανότητα των ΚΕΔ/ΕΠΟ να κάνουν έστω και τα βασικά στο θέμα της διαιτησίας που, κατά μια διαολεμένη… σύμπτωση, όταν βλέπει σε αγώνες ερυθρόλευκα παίρνει λάθος αποφάσεις εις βάρος των συγκεκριμένων χρωμάτων.

Η… διαολεμένη σύμπτωση

Και κατά την ίδια διαολεμένη… σύμπτωση, η διαιτησία παίρνει λάθος υπέρ αποφάσεις όταν βλέπει συγκεκριμένη ομάδα με κιτρινόμαυρα αλλά συχνά και πράσινα και ασπρόμαυρα. Την Κυριακή (19/3) ο Παναθηναϊκός ανακάλυψε αυτή την… πενικιλίνη και άρχισε τις φωνές και τις ανακοινώσεις. Όταν ευνοούνταν βεβαίως στα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν όλα καλά.

Τότε γελούσε, τώρα «κλαίει» και μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του Απόστολου Καλδάρα σ’ ένα ιστορικό τραγούδι: τώρα κλαις, γιατί κλαις, ‘συ δεν είσαι που γέλαγες χθες; Χρειάστηκε να φτάσουμε στην πρεμιέρα των πλέι οφ για να σταματήσουν κάποιοι τις.. δημόσιες σχέσεις και τις σιωπές που τους συνέφεραν για να φωνάξουν για το προφανές. Συγνώμη αλλά είναι πολύ αργά για δάκρυα. Τώρα… λουστείτε τα.

Μια… δοκιμασία νεύρων τα πλέι οφ

Το σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο με τα πολυδιαφημισμένα πλέι οφ των πολλών διεκδικητών τίτλου, πολύ φοβάμαι ότι θα εξελιχθούν σε μια αληθινή δοκιμασία νεύρων. Μια δοκιμασία για όλους, ομάδες και οπαδούς. Αν ο Ολυμπιακός μάλιστα δεν είχε τόσο ψυχικό σθένος θα είχε… εγκαταλείψει την προσπάθεια και θα είχε… παραδοθεί μη έχοντας ελπίδες τίτλου πριν καν από τα πλέι οφ.

Όμως ο Βαγγέλης Μαρινάκης «κράτησε» την ομάδα με τη δική του ψυχική δύναμη και τη διάθεση για μάχη και τώρα χαμογελάει. Χαμογελάει γιατί βλέπει τον Ολυμπιακό του να πλησιάζει σε μια ανεπανάληπτη και ιστορική ανατροπή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Παράλληλα γελάει με όλους εκείνος που έκαναν τον… Στιβ (κατά το: έκαναν τον… Κινέζο) μέχρι τώρα και ξαφνικά βλέπουν πρόβλημα στη διαιτησία. Άντε και καλά… (κρασιά) πλέι οφ παιδιά.

ΥΓ: Πόσο κρίμα είναι που ΞΑΝΑ είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με τα παράδοξα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την γιαλαντζί εξυγίανση και όχι με τους αληθινούς πρωταγωνιστές, δηλαδή τον Φορτούνη, τον Μπακαμπού, τον Κασάμι και όλους τους άλλους παίκτες.