ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: Κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις για τον Ολυμπιακό;

Δεν είμαι ο μόνος που αναρωτιέται: που είναι ο καλός Εμβιλά φέτος, γιατί μοιάζει ξεζουμισμένος; Είναι άραγε η σωστή ερώτηση; Είναι άραγε σωστό να εστιάζεις σε συγκεκριμένα τετραγωνικά του γηπέδου; Π.χ. φούντωσε ακόμα πιο πολύ μετά τα ματς με την Αϊντραχτ η κουβέντα για την άμυνα. Φταίνε μόνο οι στοπερ και οι μπακ; Για την απόδοση του Εμβιλά ευθύνεται μόνο ο ίδιος; Μερικές απαντήσεις είναι πιο πολύπλοκες απ’ όσο νομίζουμε. Και μερικά προβλήματα δεν βρίσκονται εκεί που φαίνονται με την πρώτη ματιά. Πρέπει να αναζητηθεί αλλού πιο προσεκτικά η ρίζα τους.

Ο Εμβιλά, που όντως επηρεάστηκε από covid-19, δεν είναι ξεζουμισμένος αυτή τη στιγμή. Τα τρεξίματα που έκανε, κάνει. Απλά δεν λειτουργούν το ίδιο καλά, όπως παλιότερα, δίπλα οι συμπαίκτες του με πρώτο τον Μαντί Καμαρά. Ακόμα και ο Αγκιμπού που είναι αληθινός θησαυρός, τακτικά ξεφεύγει συχνά ακολουθώντας το ένστικτό του με συνέπεια όταν υπάρχει απώλεια μπάλας και ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε θέση άμυνας τα δικά του τετραγωνικά μένουν κενά και οι άλλοι πρέπει να τρέξουν / καλύψουν και για ‘κείνον. Μια αλυσίδα είναι όλα.

Ακούγεται κλισέ αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό ότι η άμυνα αρχίζει από την επίθεση και το αντίστροφο. Και μια μεσαία γραμμή που βρίσκεται στα καλύτερά της αναβαθμίζει και την άμυνα και την επίθεση. Χαρακτηριστική είναι η φάση του 1ου γκολ της Αϊντραχτ προχθές. Όλοι εστιάσαμε στον Μπα που «κόλλησε» το μυαλό του, αρχικά πήγε να ανέβει ψηλά να παίξει επιθετική άμυνα γιατί νόμιζε ότι προλαβαίνει τη μπάλα, μετά το μετάνιωσε έκανε πίσω και χάθηκαν τα κλάσματα του δευτερολέπτου που έκαναν και τη διαφορά.

Η κάθετη στον σκόρερ και στα τετραγωνικά ευθύνης του Μπα βγήκε σχεδόν ανενόχλητη από τον άξονα, τα τετραγωνικά ευθύνης κάποιου ή κάποιων από τους Εμβιλά, Μαντί και Αγκιμπού (δεν ξέρω ποιός ακριβώς, ο Μαρτίνς ξέρει καλύτερα). Αυτό ήταν το ίδιο μεγάλο λάθος και δεν έπρεπε να συμβεί. Στη φάση του 2ου γκολ ήταν όλοι υπερβολικά ψηλά (μιλάμε για το 90+1′!) και δεν κατάφερε ούτε ένας να κάνει ένα φάουλ να τελειώσει τη φάση στη γέννησή της.

Γι’ αυτό λοιπόν λέω ότι πρέπει να γίνονται οι σωστές ερωτήσεις και να δίνονται οι απαντήσεις από ‘κείνους που γνωρίζουν καλύτερα από ‘μας. Δεν είναι όλα τόσο επίπεδα ή ρηχά όσο φαίνονται. Αν είναι τόσο απλά θα γινόμασταν όλοι προπονητές. Ναι, ΟΚ, το ξέρω η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που παρακολουθούν / με ποδόσφαιρο στη χώρα (βάζω πρώτο πρώτο το συνάφι μου μέσα) είναι / μαστε βέβαιοι (!) ότι ξέρουν / με καλύτερα από τον κάθε προπονητή και στην πραγματικότητα δεν ξέρουν / με την τύφλα μας.

 

Περί Μάρκοβιτς, Βρουσάι και Κούντε

Διάβασα το blog του Αλέξανδρου Σόμογλου εδώ στο sportday.gr στο οποίο εξέφρασε μερικές εύλογες απορίες. Ας επιχειρήσω να δώσω εγώ μερικές απαντήσεις με βάση αυτά που ξέρω. Ο Μάρκοβιτς είχε covid-19 το προηγούμενο διάστημα και ήταν ανέφικτο να αγωνιστεί και, στο κάτω κάτω, δε νομίζω ότι το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι το γιατί δεν παίζει ο Μάρκοβιτς… Ο Μαρτίνς εμπιστεύτηκε πρώτος απ’ όλους τον Βρουσάι, όταν ελάχιστοι τον πίστευαν. Τον έβαλε πέρυσι βασικό σε ματς ομίλου Τσάμπιονς Λιγκ π.χ. στη Μασσαλία.

Ωστόσο μετά τον περυσινό τραυματισμό του έχει γυρίσει διαφορετικός. Και αυτό που δεν αρέσει είναι πως όταν παίζει βασικός είναι πολύ διαφορετικός από τον φουλ ενέργεια και σπιρτάδα παίκτη που έρχεται από τον πάγκο. Ζητείται σταθερότητα. Ο Κούντε έπαιξε πολύ με τον ΠΑΟΚ και βοήθησε ελάχιστα, στο διάστημα που αγωνίστηκε ο δικέφαλος κυριάρχησε. Με τον Παναιτωλικό, στο λίγο που έπαιξε, ήταν απογοητευτικός. Έδιωχνε όπως όπως τη μπάλα, ανανεώνοντας ο Παναιτωλικός τις επιθέσεις του, αντί να κρατήσει κατοχή και να κεδίσει έξυπνα φάουλ και χρόνο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News