ΑΕΚ: Πρέπει να διαβεί τον δικό της Ρουβίκωνα

Κάθε πρόβλημα, έχει λύση. Ντε φάκτο. Αρκεί να ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα. Να μπορείς να το διαβάσεις και να το αντιληφθείς, ώστε να μπορέσεις να βρεις και τη σωστή λύση. Ακόμα και εάν μιλάμε για σωρεία προβλημάτων όπως συμβαίνει με την ΑΕΚ αυτήν την εποχή, ο τρόπος επίλυσης παραμένει ο ίδιος. Η ΑΕΚ πρέπει να αντιληφθεί τα προβλήματα της, να τα κατανοήσει και να τα ιεραρχήσει και έπειτα να ξεκινήσει τη διαδικασία επίλυσης τους. 

Ετσι και αλλιώς, το πράγμα φαίνεται πια στο μη παρέκει. Η ΑΕΚ διολισθαίνει σταθερά την τελευταία τριετία και κατεβαίνει χωρίς φρένα τον Μπράλο, όπως είπε και ο ίδιος ο Μελισσανίδης στην απολογιστική συζήτηση που υπήρξε. Σε λίγες ημέρες, στις 28 Αυγούστου, συμπληρώνονται τρία χρόνια από την τελευταία μεγάλη στιγμή της Ενωσης, την είσοδο στους ομίλους του Champions League. Εκτοτε, η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη. 

Σε τρεις σεζόν, η ΑΕΚ μένει στις δύο εκτός Ευρώπης από την προκριματική φάση. Και μάλιστα, δίχως αυτό να συμβεί από ομάδες που θα θεωρούνταν μεγαθήρια, αλλά από κλαμπ που μια «κανονική» ΑΕΚ θα μπορούσε να της περάσει. Αν και είναι σαφές, πως πλέον δεν υπάρχουν φανέλες και ματς που κερδίζεις απλά επειδή λέγεσαι ΑΕΚ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Απαιτείται να είσαι έτοιμος, συγκεντρωμένος, αποφασισμένος για να πάρεις την πρόκριση.

Να μάθει το πρόβλημα 

Με αυτά και με εκείνα, η ΑΕΚ βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και την ανάγκη για σημαντικές αποφάσεις. Επειτα από τρία χρόνια με κακές επιλογές, λάθη που γέννησαν και άλλα λάθη, είναι αναγκαίο να διαβεί το δικό της Ρουβίκωνα. Να πάρει αποφάσεις από τις οποίες δεν θα υπάρχει επιστροφή και που εφόσον γίνουν πράξη, δεν θα υπάρχει δυνατότητα αναίρεσης τους. Διότι, η ΑΕΚ πολλές φορές δείχνει να αυτοαναιρείται σε όσα κάνει και ανακυκλώνει συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. 

Αρα, το πρώτιστο για να υπάρχει ανάκαμψη για τον οργανισμό ΑΕΚ, είναι η κατανόηση του προβλήματος. Η χάραξη στρατηγικής που θα τηρείται απαρέγκλιτα, όπως συνέβη στην πρώτη επιτυχημένη πενταετία για να μπει ξανά τα τρένο στις ράγες. Αποφάσεις μακριά από συναισθηματισμούς και εμμονές, που θα μπορούν να οδηγήσουν σε λύσεις από τα αδιέξοδα που εμφανίζονται σήμερα. Καθαρό μυαλό για να μη χαθεί άλλος χρόνος και ανοίξουν νέες πληγές. 

Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στα «κιτρινόμαυρα» φόρα τις μέρες που μεσολάβησαν από το ευρωπαϊκό κάζο της Βελέζ, για να κατανοήσει τη σύγχυση που υπάρχει και στον κόσμο της ΑΕΚ. Οι περισσότεροι βάλουν κατά της διοίκησης και του Μελισσανίδη. Αλλοι για την οικονομική πολιτική που έχει επιλέξει να ακολουθεί στο κλαμπ, άλλοι για τις επιλογές προσώπων που καλούνται να οδηγήσουν την Ενωση σε μια καλύτερη επόμενη μέρα. 

Αλλοι βάλουν κατά της ανεπάρκειας στελεχών που έχουν αναλάβει να «τρέξουν» την ομάδα, πολλοί είναι εκείνοι που τα βάζουν με τους παίκτες. Ειδικά από εκείνους που είναι παρόντες στην ΑΕΚ σε όλη αυτήν την εφιαλτική τριετία, αλλά παρασύροντας στο ανάθεμα και στην αμφισβήτηση κάθε νέα επιλογή. Δείγμα και αυτό της ιδιαίτερης κατάστασης, καθώς ουδείς θεωρείται άφθαρτος και υπεράνω πάσης αμφιβολίας. Σε σημείο, που ακόμα και οι σωστές κινήσεις που γίνονται, είναι έτοιμες να καούν.

Ο Μελισσανίδης 

Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται κατά κύριο λόγο η διοίκηση Μελισσανίδη. Υπάρχουν αρκετά σχόλια στο διαδίκτυο, που – ελαφρά την καρδία κατά τη γνώμη μου – χαρακτηρίζουν την εποχή που διάγει η ΑΕΚ ως μια από τις χειρότερες. Είναι αλήθεια, πως η ΑΕΚ, ειδικά την περυσινή χρονιά, υπέστη ιστορικές ήττες. Αλλά ακόμα και έτσι, το πρόσημο για την ομάδα παραμένει θετικό. Αρκεί κάποιος να δει τι συνέβαινε παλιότερα και ποιο είναι το μέλλον. 

Κοιτώντας πίσω, βλέπεις κυρίως μαυρίλα. Εναν μεγάλο σύλλογο που ζούσε στη σκιά για 24 χρόνια, με ελάχιστες διακρίσεις. Ο κοινός παρονομαστής στο πρωτάθλημα του ’94 και του 2018, λέγεται Δημήτρης Μελισσανίδης (και Ντούσαν Μπάγεβιτς, Βασίλης Δημητριάδης για να είμαστε ακριβείς). Στο ενδιάμεσο, έπεσαν λεφτά, φαγώθηκαν λεφτά, έγιναν δεκάδες προσπάθειες, άλλες με αγνά και άλλες με πονηρά κίνητρα. Η ΑΕΚ βρισκόταν σε διαρκή παρακμή. 

Αν δεις το μέλλον, βλέπεις μια ομάδα που αποκτά ξανά σημείο αναφοράς. Το γήπεδο, οι εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου, ακόμα και τα γραφεία, είναι στοιχεία που μεγαλώνουν την ΑΕΚ. Θα προσφέρουν τη βάση για να ζει σε καταστάσεις οικονομικής υγείας και αγωνιστικής επιτυχίας. Αλλά αντιλαμβάνομαι και συμφωνώ, πως όταν είναι ο Μελισσανίδης στην ΑΕΚ, όλοι θέλουν τα πάντα και δεν έχουν ανοχή σε κανένα λάθος. 

Εχει κάνει λάθη ο Μελισσανίδης; Πάρα πολλά σε αυτή τη διαδικασία. Κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο θέμα δεν αφορά το οικονομικό, αλλά τη στελεχιακή επιλογή της ΠΑΕ. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει πως αποτελεί την εγγύηση σταθερότητας που επιζητούσε για χρόνια η ΑΕΚ. Για πολύ καιρό, σε κάθε διοικητική αποτυχία, υπήρχε η ελπίδα πως θα έμπαινε ξανά ο Μελισσανίδης. Και δυστυχώς σε αυτήν την πορεία των ετών, η ΑΕΚ ξόδεψε – πολύ εύκολα μάλιστα – δυναμικό ανθρώπων που θα μπορούσαν να ασχοληθούν μαζί της.

Να συνεχίσει την αλλαγή 

Το ζήτημα κατά την κρίση μου δεν είναι να φύγει από την ΑΕΚ ο Μελισσανίδης, αλλά να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος και να βρει τις λύσεις που απαιτούνται. Εχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές, πως ξέρει να διαβάζει τις εξελίξεις, να μαθαίνει από λάθη, να ακούει και να μαθαίνει όσα συμβαίνουν. Ειδικά φέτος, έδειξε εξ αρχής με την επιλογή του προπονητή και τις κινήσεις στη μεταγραφική αγορά, πως κατανόησε πόσα πρέπει να αλλάξουν. 

Αντιλαμβάνομαι, πως τώρα δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος πόσο θετικά μπορεί να λειτουργήσει η ΑΕΚ στη διάρκεια της σεζόν. Αν δεις μακριά από το συναισθηματικό βάρος ακόμα και το ματς της Πέμπτης, θα διαπιστώσεις πως σχεδόν ό,τι καλό υπήρχε στην ΑΕΚ, προέκυψε από τις νέες προσθήκες. Η Ενωση δείχνει πως άφησε πίσω – και έχει να αφαιρέσει και άλλα ακόμα – παιδιά που είχαν κλείσει τον κύκλο τους, προσέθεσε παίκτες με προσωπικότητα, εμπειρία και ποιότητα. 

Το λάθος αφορά το χρονικό διάστημα που έγιναν οι μεταγραφές και στην υποτίμηση του αντιπάλου. Η ΑΕΚ δεν είχε έτοιμους παίκτες και πίστεψε πως η αδυναμία της Βελέζ θα της έδινε περισσότερο χρόνο για να κινηθεί στην αγορά. Λάθος που πλήρωσε ήδη πανάκριβα. Αλλά η ζωή πρέπει να συνεχιστεί και να οδηγήσει σε καλύτερη συνέχεια. Διότι, ακόμα και η μεγαλύτερη καταστροφή, μπορεί να οδηγήσει στην αναγέννηση για έναν οργανισμό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News