ΑΕΚ: Ετσι «θα ζήσει ή θα πεθάνει» ως το φινάλε

Ο Σταύρος Καζαντζόγλου γράφει για το πέρασμα της ΑΕΚ από τα Γιάννινα και όσα έρχονται στη συνέχεια

Εδώ που φτάσαμε, δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να περιμένει να δει κάποιος από την ΑΕΚ. Ξέρουμε όλοι, έχουμε εμπεδώσει για ποια ομάδα πρόκειται.

Ποια είναι τα καλά στοιχεία, με ποιον τρόπο μπορεί να παίζει και ποιες αδυναμίες έχει. Ετσι θα πάει ως το φινάλε. Ετσι «θα ζήσει ή θα πεθάνει» ως το φινάλε. Με τις ίδιες ασθένειες που δεν βελτιώνονται, με την κλάση στην επίθεση, με τις θλιβερές αδυναμίες στην άμυνα.

Τώρα, δεν διορθώνεται τίποτα. Είδαμε και αυτό το περίφημο 4-3-3 που περιμέναμε για καιρό, να εφαρμόζεται και να μην αλλάζει τίποτα ουσιαστικό σε όλη τη διαδικασία. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που «κεντά» δημιουργικά, μπορεί να βρει γκολ με πολλούς και απίθανους τρόπους, αλλά είναι μια ομάδα που σε κάνει να σκιάζεσαι αμυντικά και να καρδιοχτυπάς κάθε φορά που ο αντίπαλος απλά περνά τη μεσαία γραμμή. Τόσο χάλια είναι και τίποτα δεν διορθώνεται.

Τρύπια άμυνα

Είναι συγκλονιστικό, πως ο Οφρυδόπουλος έφτασε να παίξει στο μεγαλύτερο μέρος του ματς με 4-3-3, να παίξει στα τελευταία λεπτά με 3-5-2, αλλά να μη βελτιώνεται τίποτα. Μια άμυνα που καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, μια συμπεριφορά που έκανε τον Περέα να μοιάζει με Λεβαντόφσκι και τον Σάλιακα να θυμίζει Καφού. Καλοί παίκτες είναι, παίζουν μέσα από μια ομάδα που έχει συγκεκριμένες αρχές, αλλά δεν μπορεί η ΑΕΚ να μην μπορεί να αντιδράσει σε κανένα σημείο.

Είναι πρόβλημα, γιατί νομίζω πως εν τέλει στην άμυνα και στη δυνατότητα κάθε ομάδας να πάρει αποτέλεσμα, θα κριθούν τα πάντα για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Δεν ξέρω, μπορεί να μη θυμάμαι, καμία ομάδα που να έκανε σημαντικές διακρίσεις παίζοντας όσα πάνε και όσα έρθουν. Αν δεν αλλάξει αυτό, αν δεν φυτευτεί στο μυαλό των παικτών της ΑΕΚ να έχουν σωστή αμυντική συμπεριφορά, δεν μπορεί να πάει μακριά η βαλίτσα.

Το δούλεψε ο Οφρυδόπουλος και η ποιότητα στην επίθεση

Στα καλά νέα, πως ο Οφρυδόπουλος κάνει όσα δεν τόλμησαν οι πολυδιαφημισμένοι και καλοπληρωμένοι προκάτοχοι του. Δουλεύει το παιχνίδι, ψάχνει να βρει τρόπους για να μακιγιάρει κάποιες αδυναμίες. Βλέπει για παράδειγμα πως ο Κριχόβιακ είναι για περιορισμένα μέτρα, τον βάζει σε τριάδα στη μεσαία γραμμή και του δίνει τη δυνατότητα να μην του βγαίνει η γλώσσα στο τρέξιμο. Μπόρεσε να πάρει καλά πράγματα από τον Μάνταλο, που πέρασε τόσες κάθετες που είχα καιρό να δω.

Ο Αραούχο ήταν θέμα χρόνου να σκοράρει, ο Τσούμπερ και ο Λιβάι κάποια στιγμή θα ολοκλήρωναν τις προσπάθειες τους. Ξέρετε, είναι και αυτό μια σημαντική επισήμανση. Ακόμα και μια ομάδα που είναι απόλυτα σφριγηλή και ξέρει πώς να κρατά καλά την άμυνα, που δεν είχε δεχθεί παρά μόνο δύο γκολ στα πρώτα τέσσερα ματς και είχε αποσπάσει τρεις ισοπαλίες, δεν μπορούσε να κάνει καλά την ΑΕΚ και την ποιότητα που έχει δημιουργικά.

Να βάλει από κάτω τον Αρη

Η ΑΕΚ έμεινε ζωντανή για την Ευρώπη. Επειτα από τα ματς της Κυριακής βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Ηξερε, πως δεν είχε περιθώριο για γκέλα. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ελπίζει και σε κάτι, εάν έκλεινε ολόκληρο τον πρώτο γύρο της διαδικασίας δίχως καν να έχει πάρει νίκη. Ηθελε τη νίκη, για να μείνει σε απόσταση βολής από τον Αρη και να μην επιτρέψει στον Παναθηναϊκό να πάρει ακόμα μεγαλύτερο αέρα.

Τι μένει από εδώ και πέρα; Η ΑΕΚ δεν έκανε κανένα βήμα, απλά ανάσανε. Εχει τρία ματς στην έδρα της και πρέπει απαραιτήτως να πάρει δύο νίκες. Ιδανικά, να νικήσει τον Παναθηναϊκό μεταξύ άλλων, για να μπορεί να έχει και την ισοβαθμία. Αν και το θέμα είναι πως πρέπει να βάλει από κάτω τον Αρη, που σε αυτήν τη φάση δείχνει σε εξαιρετική κατάσταση. Πρέπει να πάει στη Θεσσαλονίκη και να πάρει αποτέλεσμα. Δεν το λες απίθανο, αλλά ούτε και εύκολο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News