ΑΕΚ-Αγιά Σοφιά: Ναι, ο Ρουμπάμπας βάζει γκολ και τα «τσιμέντα» παίζουν μπάλα

Υπάρχουν πολλές ημερομηνίες που για την ΑΕΚ είναι σημαντικές. Υπάρχει μια που είναι κομβική. Είναι η 3η του Μάη του 2003. Ήταν τότε που έπαιξε το τελευταίο της παιχνίδι στο Ν. Γκούμας και έμεινε σχεδόν για 20 ολόκληρα χρόνια άστεγη. Υπάρχει και μια ιστορική ημερομηνία. Ίσως η πιο ιστορική, μετά την ίδρυσή της. Είναι η 30η του Σεπτέμβρη του 2022. Η μέρα που μπήκε ξανά στο σπίτι της.

Κάπου ενδιάμεσα, στα μέσα του Ιούλη του 2017, ο Δημήτρης Μελισσανίδης σε μια αποστροφή του λόγου του, είχε πει πως «ο… ρουμπάμπας να γυρίσει ανάποδα, το γήπεδο της ΑΕΚ θα γίνει». Τότε είχε περάσει ένας χρόνος από τότε που είχε εξασφαλιστεί η οικοδομική άδεια, περίπου τέσσερα χρόνια από τότε που είχε πρωτοπαρουσιαστεί η μακέτα του νέου γηπέδου και τα εμπόδια, όσα είχαν γίνει γνωστά και όσα ίσως δεν θα μάθουμε ποτέ, έμοιαζαν σαν τα Ιμαλάια.

Ήταν περίπου η χρονική περίοδος που περιέγραφε χθες λίγο πριν μπει στο γήπεδο για τα εγκαίνια, ένας παππούς που ήταν μαζί με τον γιό του και τον εγγονό του. «Κάποια στιγμή φοβήθηκα πως όχι μόνο εγώ δεν θα προλάβω λόγω ηλικίας να μπω στο νέο μας γήπεδο, αλλά και ο εγγονός μου θα έχει μόνο τις δικές μου ιστορίες και αφηγήσεις για το σημαίνει το δικό μας σπίτι εδώ στα Φιλαδέλφεια». Και όπως δάκρυζε τότε μ’ αυτή τη σκέψη, δάκρυσε και χθες. Αλλά με διαφορετικά δάκρυα.

Δεν αναποδογύρισε, αλλά έβαλε γκολ

Βλέπετε, σχεδόν πέντε χρόνια μετά από εκείνη την ατάκα του Μελισσανίδη, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ όχι μόνο κτίστηκε, αλλά άναψε τα φώτα του, άνοιξε τις πύλες του και υποδέχθηκε ξανά όλους τους παππούδες, τους γιούς και τους εγγονούς, που το λαχταρούσαν, το πρόσμεναν και το ονειρευόντουσαν. Όσο για τον Ρουμπάμπα, που κανείς δεν ήξερε ούτε ποιος είναι, ούτε που βρίσκεται, εξόν από ένα τραγούδι του Αγγελόπουλου, ήταν και αυτός παρών στην μεγάλη γιορτή.

Όχι μόνο δεν χρειάστηκε να γυρίσει ανάποδα, αλλά μπήκε στο γήπεδο ως φωτεινός γίγαντας, πήρε την μπάλα και έβαλε το πρώτο γκολ για την ΑΕΚ, μέσα στο καινούργιο της σπίτι της. Ίσως κάποιοι να θεώρησαν πως μ’ αυτό τον τρόπο ο Μελισσανίδης ήθελε να αποδείξει πως την υπόσχεση που έδωσε πρώτα στον εαυτό του και μετά στον κόσμο της ομάδας, την κράτησε. Πρακτικά ήταν και αυτό. Αλλά σίγουρα ήταν κάτι πολύ πέρα και πολύ πάνω απ’ αυτό.

Το γεγονός πως το «σύμβολο» της «μάχης» απέναντι σε τεράστια («ανυπέρβλητα» τα χαρακτήρισε χθες ο ίδιος ο Μελισσανίδης) όχι απλώς έγινε ένας παίχτης της ΑΕΚ αλλά έβαλε και το πρώτο γκολ της, σηματοδοτεί εν πολλοίς, αυτό που σηματοδοτεί και το νέο γήπεδο για τον σύλλογο.

Μια ομάδα που έμεινε χωρίς έδρα το 2003, που βρέθηκε στα τάρταρα ερασιτεχνικών κατηγοριών το 2013, λίγους μήνες πριν μπει το 2023 μπαίνει στο πρώτο ποδοσφαιρικό γήπεδο στην Ελλάδα με δυο διαζώματα, που έχει ακουστική η οποία επιτρέπει στις φωνές του κόσμου να καλύψουν και έναν εκφωνητή όπως ο Αντωνίου χθες που μιλάει σε μικρόφωνο υπερσύγχρονης μικροφωνικής εγκατάστασης. Και κυρίως ένα γήπεδο δικό της, στα πατρογονικά εδάφη της.

Για σκεφτείτε το καλύτερα

Όλα αυτά τα χρόνια της προσμονής «φορέθηκε» πολύ η ατάκα «τα τσιμέντα δεν παίζουν μπάλα». Παραγνωρίζοντας ίσως πως μακριά από την Φιλαδέλφεια, η ΑΕΚ έχει κατακτήσει μόλις ένα από τα 12 πρωταθλήματά της. Προφανώς και ένα γήπεδο από μόνο του δεν φέρνει ούτε νίκες, ούτε τίτλους. Άλλωστε ακόμα και όταν η ΑΕΚ είχε το δικό της σπίτι, ποτέ δεν τα σάρωνε όλα επί πολλά χρόνια.

Όμως επιτρέψτε μου να γράψω και να υπογραμμίσω και να βάλω και κεφαλαία γράμματα. «Ναι, τα… τσιμέντα παίζουν μπάλα». Ή για να το θέσω διαφορετικά, η μπάλα έχει πάντα ως βάση της, αυτά τα περιβόητα τσιμέντα. Δεν θα μπω στην διαδικασία υπερβολών για τον αντίπαλο που πλέον θα χάνει από την Δεκελείας. Ναι, πρακτικά δεν υπάρχει αυτό.

Αλλά κάποιοι αντίπαλοι που τώρα μπήκαν στην διαδικασία να ειρωνευτούν έχοντας στο μυαλό τα 19 χρόνια χωρίς έδρα, αν το ψάξουν καλύτερα, θα διαπιστώσουν πως δεν περνούσαν καθόλου ευχάριστα όταν υπήρχε η Φιλαδέλφεια. Αφήστε που όλοι όσοι βρέθηκαν χθες στις εξέδρες του νέου γηπέδου, έφυγαν με την αίσθηση πως δεν θα είναι εύκολο να βρεθεί ομάδα στην Ελλάδα, που να μπορεί να διαχειριστεί την ατμόσφαιρα που θα δημιουργείται.

Δεν είναι ωστόσο ούτε καν αυτό το ζήτημα. Όπως ο Ρουμπάμπας, όχι απλώς γυρνάει ανάποδα, αλλά τελικά βάζει και γκολ, έτσι και με τα… τσιμέντα ενός γηπέδου. Παίζουν μπάλα, γιατί δημιουργούν μια δυναμική που η ΑΕΚ επί 19 χρόνια δεν την είχε. Διότι δημιουργούν σημείο αναφοράς και σταθερές, που χωρίς αυτόν κανένας μεγάλος σύλλογος σε κανένα σημείο του ποδοσφαιρικού πλανήτη, δεν μπορεί να μείνει σε τοπ επίπεδο. Ίσως ούτε καν να επιβιώσει.

Το παράδειγμα, είναι η χθεσινή βραδιά. Δεν υπήρχε ματς, δεν υπήρχε αντίπαλος, δεν υπήρχε καν μπάλα να κυλήσει μέσα στο τερέν. Όμως το γήπεδο ήταν αυτό που έδινε και το στίγμα και την ενέργεια και τον ρυθμό και την δυναμική, για να τραντάζεται η γη σε κάθε σύνθημα και οι φωνές να φτάνουν μέχρι τον ουρανό. Τυπικά και πρακτικά την μπάλα την παίζουν οι ποδοσφαιριστές. Και οι καλοί ποδοσφαιριστές φτιάχνουν καλές ομάδες που παίζουν καλή μπάλα.

Τα μεγέθη ωστόσο στο ποδόσφαιρο, τα ορίζουν οι σταθερές ενός συλλόγου. Και ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι, είναι τα τσιμέντα, οι κερκίδες, το γήπεδο που είναι σπίτι. Η ΑΕΚ έμεινε χωρίς το δικό της σπίτι της για 19 χρόνια. Πάλεψε πολλές φορές σκληρά για να σταθεί στο ύψος του μεγέθους και αρκετές δεν τα κατάφερε. Από τις 30 του Σεπτέμβρη, είναι και πάλι σπίτι της. Μ’ ότι αυτό συνεπάγεται.

Και κάτι τελευταίο. Στο κέντρο του νέου γηπέδου της ΑΕΚ, βρέθηκαν 23 προσωπικότητες του συλλόγου. Ανάμεσα τους ο Ντέμης, ο Ντούσαν, ο Νέστορας, ο Ηλίας, ο Βασιλομπίλαρος. ο Κωστής.  Όλοι μαζί, στο κέντρο μιας μεγάλης ΑΕΚτζήδικης γιορτής χωρίς καθόλου θλιμμένους. Μήπως τους έχετε ξαναδεί ποτέ όλους αυτούς μαζί; Ούτε καν. Θα μου πείτε, αυτή ήταν μια πολύ ξεχωριστή συνθήκη. Αυτό ακριβώς λέω…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News