ΑΕΚ: Ομάδα που πρεσάρει, τρέχει, ρολάρει, (θα) κερδίζει

Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα που «πατάει» πάνω σε κανόνες, που πολλές φορές είναι και πολύ αυστηροί. Και όποια ομάδα δοκιμάσει να πάει κόντρα, πηγαίνει βουρ για τον γκρεμό. Η ΑΕΚ λοιπόν σ’ όλα τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια και ειδικά στην περυσινή απολύτως αποτυχημένη και καθ’ όλα τραγική σεζόν, δεν άφησε κανόνα για κανόνα του ποδοσφαίρου να μην τον κάνει κουρελόχαρτο.

Το πρέσινγκ που όλοι οι προπονητές έχουν στο αλφαβητάρι της δουλειάς τους, η ΑΕΚ δεν το έκανε ούτε για αστείο. Στην εποχή του σύγχρονου ποδοσφαίρου που παίζουν κυρίαρχο ρόλο τα τρεξίματα, τα δικά της ήταν ανάλογα του επιταφίου της Μεγάλης Παρασκευής. Ενώ το ρολάρισμα μέσα στο γήπεδο ήταν αντίστοιχο μηχανής ξεχασμένου ντεσεβό του ’60 σε γκαράζ. Αυτοί βασικά (όπως και κάποιοι άλλοι φυσικά), έδιναν αυτή την τραγική εικόνα διάλυσης που παρουσίαση η ΑΕΚ στο Χαριλάου, μόλις πριν από πέντε μήνες.

Τώρα όμως, στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο αντίπαλο, η ίδια ομάδα που όμως πλέον δεν είναι ίδια, έκανε ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Πρέσαρε μέχρι… πνιγμού. Έτρεχε σ’ όλο το γήπεδο και σ’ όλο το 90άλεπτο και σχεδόν μ’ όλη την ενδεκάδα της. Και από το 20άλεπτο και μετά ρόλαρε σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Όλους τους κανόνες του ποδοσφαίρου, τους ακολούθησε κατά γράμμα.

Το εργο… Πελάδο

Τι μεσολάβησε μέσα σ’ αυτούς τους πέντε μήνες από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της ΑΕΚ στο Κλεάνθης Βικελίδης, μέχρι το χθεσινό που έγινε ομάδα εφιάλτης για τον Άρη; Εννοείται ποιοτικές καλοκαιρινές προσθήκες και μάλιστα σε καίριες θέσεις, αλλά κυρίως ο Ματίας Αλμέιδα και η δουλειά του και η φιλοσοφία του. Η ΑΕΚ που βάσει εικόνας, ευκαιριών, στατιστικών, έπρεπε να κερδίσει με 5-0 μέσα στο Χαριλάου, που κέρδισε 4-1 την προηγούμενη αγωνιστική και που θα μπορούσε να είχε κερδίσει 0-4 αντί 0-2 στο Αγρίνιο, είναι έργο του Πελάδο.

Ο Αλμέιδα έκτισε άσκηση την άσκηση, προπόνηση την προπόνηση, παιχνίδι το παιχνίδι, μια ομάδα που να μπορεί να πρεσάρει όπως πρέπει, να τρέχει χωρίς σταματημό και να λειτουργεί σωστά και ποδοσφαιρικά στο τακτικό κομμάτι. Εννοείται πως χρειάστηκε τον χρόνο του. Θυμηθείτε πως απ’ αλλού ξεκίνησε και αλλού έφτασε ως προς τον σχηματισμό. Μόνο που το πρέσινγκ και τα τρεξίματα, τα δούλευε από την αρχή του καλοκαιριού ανεξαρτήτως σχηματισμού. Τα δούλεψε από τις πρώτες μέρες της προετοιμασίας και τα έβαλε από τις πρώτες προπονήσεις στο μυαλό και στα πόδια των ποδοσφαιριστών του.

Το ρολάρισμα ήταν αυτό που απέμενε. Και οι ισορροπίες στο γήπεδο. Από το ματς με τον Παναιτωλικό άρχισε να τις βρίσκει. Αυτό το σύστημα που το «εξάρι» παίζει «σκούπα» μπροστά από τα δυο στόπερ και η λοιπή πεντάδα της μεσοεπιθετικής και επιθετικής γραμμής έχει απόλυτη ελευθερία κίνησης στο γήπεδο και μόνο τυπικές θέσεις, έχει δώσει αυτή την ισορροπία. Είναι οξύμωρο να δίνει αγωνιστική ισορροπία, σχηματισμός με τόση ελευθερία στην κίνηση. Αλλά έτσι έχει συμβεί. Και σε κάθε ματς αυτό ρολάρει όλο και καλύτερα.

Είναι οξύμωρο να δίνει αγωνιστική ισορροπία σε μια ομάδα, σχηματισμός με τόση ελευθερία στην κίνηση. Αλλά έτσι έχει συμβεί με την ΑΕΚ του Αλμέιδα. Και σε κάθε ματς αυτό ρολάρει όλο και καλύτερα!

Στο παιχνίδι με τον Άρη ο Πινέδα από εκεί που ήταν δίπλα στον Σιμάνσκι στα αμυντικά χαφ, βρισκόταν μέσα στην περιοχή και εκτελούσε. Άντε βρες τον τρόπο να τον πιάσεις. Ο Γκατσίνοβιτς έβγαινε άκρη αριστερά για να περάσει σέντρα, πατούσε περιοχή και έπιανε εξ επαφής κεφαλιά αλλά έκοβε και αντίπαλο λίγο πριν σουτάρει στα όρια της περιοχής της ΑΕΚ. Ο Αραούχο πρέσαρε ως φορ, πάσαρε ως δεκάρι, έκοβε ως οκτάρι. Ο Λιβάι από εκεί που έπαιρνε την μπάλα ως εξτρέμ, ξάφνου βρισκόταν στον άξονα και έκανε κίνηση φορ για να σκοράρει σεντεφορίσια και να χάσει και μια ευκαιρία απ’ αυτές που δεν χάνονται.

Καμία άμυνα δεν βγάζει… άκρη

Η άμυνα του Άρη, όπως την πάτησε και αυτή του Ιωνικού και πριν αυτή του Παναιτωλικού, ποτέ δεν έβγαλε άκρη με τους ρόλους που είχαν οι παίκτες της ΑΕΚ από την μεσαία γραμμή και μπροστά. Και γι αυτό και δεν μπορούσε να βγάλει άμυνες. Στην ίδια συνθήκη, οι παίκτες της ΑΕΚ αρχίζουν να ξέρουν σε κάθε ματς όλο και καλύτερα και όλο και πιο τυφλά, που κινείται ο συμπαίκτης του για να τον βρουν. Διότι προφανώς ακόμα και αυτό που έδειξε η ΑΕΚ στο Χαριλάου, θα έχει ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση όσο παίρνει τον χρόνο του.

Πάντως αυτό που έχει ο Αλμέιδα στο μυαλό του, είναι πολύ κοντά σ’ αυτό που έδειξε η ομάδα και στα τρία τελευταία παιχνίδια. Μια ΑΕΚ δηλαδή που να πρεσάρει και να πνίγει τον αντίπαλο, που να έχει ατελείωτα τρεξίματα και να ρολάρει καλά ως προς το τακτικό της κομμάτι. Μια τέτοια ομάδα, ειδικά από την στιγμή που αποκτά εμπιστοσύνη και στα πόδια της και σ’ όσα μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο, δεν γίνεται να μην κερδίζει. Όπως δεν γινόταν να μην κερδίσει το ματς στο Βικελίδης.

Προφανώς και ρόλο σ’ όλο αυτό, παίζουν οι προσωπικότητες που έχει πλέον η ομάδα. Από τον Βίντα και τον Μουκουντί στο κέντρο της άμυνας, μέχρι τον Πινέδα και τον Γκατσίνοβιτς στα χαφ και τον Ελίασον στα εξτρέμ. Και δείτε δίπλα σ’ αυτούς πόσο διαφορετικός δείχνει ο Σιμάνσκι, που ξάφνου έχει γίνει σούπερ εξάρι ή ο Λιβάι Γκαρσία που πλέον ξεκάθαρα είναι μια σεντερφοράκλα με τρία σερί γκολ. Τον Αραούχο δεν τον βάζω, είναι μια κατηγορία μόνος του που πάντα θα κάνει την διαφορά και ας έχασε αυτό που δεν χάνεται. Άλλωστε όπως είπε, «την τελευταία φορά που έχασε τέτοια ευκαιρία, πήραμε το πρωτάθλημα».

Compact ποιοτικό ρόστερ με ποδοσφαιρικές αρχές

Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Αλμέιδα δεν έχει στα χέρια του απλώς μια δυνατή και ποιοτική ενδεκάδα. Σκεφτείτε πως απ’ αυτό το ματς στο Χαριλάου, που προφανώς είναι ο απόλυτος οδηγός για τη συνέχεια, έμεινε εκτός ο Γιόνσον, παίκτης βασικός πέρυσι στην Πριμέρα Ντιβιζιόν και υποψήφιος για το Μουντιάλ του Κατάρ, ο Σιντιμπέ, εν ενεργεία παγκόσμιος πρωταθλητής και ο Τσούμπερ, παίκτης που θα πάει στο Κατάρ με την εθνική Ελβετίας και έχει συμβόλαιο κοντά στο εκατομμύριο. Ή ακόμα και ο Φαν Βέερτ , πρώτος σκόρερ του περυσινού πρωταθλήματος. Και πλέον παίκτες όπως Άμραμπατ ή ο Μάνταλος ή ο Τζαβέλλας, λογίζονται ως βοηθητικοί σε ειδικές συνθήκες. Που πέρυσι ήταν βασικότατοι.

Ο Αλμέιδα έχει φτιάξει ένα compact ρόστερ όπως το ήθελε, που (θα) μπαίνει σε κάθε ματς για να πολεμήσει για κάθε φάση και για κάθε μπάλα, με αγωνιστικό ρολάρισμα που όσο κυλάει ο χρόνος θα γίνεται όλο και καλύτερο. Με λίγα λόγια, ο Πελάδο έχει (επι)βάλει σχεδόν όλους τους ποδοσφαιρικούς κανόνες, ξανά στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Και έτσι θα πορευτεί. Με την λογική να λέει πως δεν μπορεί να μην είναι vamos bien, όπως θα έλεγε και μια ψυχή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News