Ολυμπιακός: Από τον Βασίλη και τον Γιώργο, στον Κώστα και τον Σάσα

Ο Δημήτρης Οικονόμου σχολιάζει πως ο Ολυμπιακός κάποτε στα Final Four είχε πρωταγωνιστές τον Βασίλη και τον Γιώργος, ενώ τώρα έχει τον Κώστα και τον Σάσα, όμως το σημαντικότερο όλων αποτελεί η παρουσία του εκεί.

Στο θεατρικό σανίδι και τον κινηματογράφο υπάρχει ο όρος «τέταρτος τοίχος», ένα αόρατο εμπόδιο που διαχωρίζει τη σκηνή και τους ηθοποιούς από το κοινό. Οι δεύτεροι μπορούν να βλέπουν μέσα από αυτόν ενώ οι πρώτοι όχι. Συνήθως ο τέταρτος τοίχος «έσπαγε» στις αρχαίες τραγωδίες, με τους ηθοποιούς να απευθύνονται στο κοινό και την τάση αυτή να περνάει από τις αρχές του περασμένου αιώνα και στη μεγάλη οθόνη.

Κάτι παρόμοιο προσπάθησε να κάνει και το μακρινό 1986 ο Τζον Χιουζ, στην ταινία «Η πιο κουφή μέρα του Φέρι Μπιούλερ». Ο Μπιούλερ ή κατά κόσμον Μάθιου Μπρόντρικ είναι ένας γνήσιος… τεμπέλης που παραλείπει το σχολείο του για μία μέρα και συχνά πυκνά «σπάει» αυτόν τον τέταρτο τοίχο για να εξηγήσει τις σκέψεις του στο κοινό.

Σε μία αποστροφή των λόγων του αναφέρει πως «η ζωή κυλάει αρκετά γρήγορα. Αν δεν σταματήσεις να κοιτάξεις γύρω σου μία στο τόσο, μπορεί να τη χάσεις». Ο Ολυμπιακός δε διέπεται από την τεμπελιά του πρωταγωνιστή μας, όμως σταμάτησε να κοιτάζει γύρω του και σιγά σιγά έχανε λίγη από τη δυναμική του στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Η ομάδα που… τρόμαζε τους πάντες αμά τη εμφανίσει της σε κάποιο Final Four, έχασε το τρένο της οκτάδας την τελευταία τριετία, βλέποντας τη μπασκετική ζωή γύρω της να κυλάει πολύ πιο γρήγορα από όσο η ίδια περίμενε. Οι μεγάλοι αρχηγοί του και πυλώνες του όλα αυτά τα χρόνια ήταν φυσιολογικό να μη νικήσουν και τον χρόνο, αφού οποιαδήποτε άλλη πρόκληση την υπερπήδησαν.

Η νέα εποχή της μετάβασης από τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη θα ήταν δύσκολη και επίπονη, παρόλο που ο δεύτερος είναι ακόμα εδώ, με έναν όμως εντελώς διαφορετικό ρόλο από αυτόν που είχε συνηθίσει στα 10s.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συνέντευξη Μάικλ Ρολ: «Η Εφές δεν είναι μόνο Μίτσιτς και Λάρκιν, να μην τους αφήσει να τρέξουν ο Ολυμπιακός»

Η σκυτάλη στον Σλούκα και τον Βεζένκοφ

Πέραν από ικανός ο Ολυμπιακός είναι και τυχερός, γιατί εκτός από τη ζύμωση και το δικό του trust the process, χρειάζεται και αρκετή από την τύχη ώστε να βρεις τους ιδανικούς αντικαταστάτες για δύο τοτέμ του συλλόγου σε τόσο νευραλγικές θέσεις.

Είναι περίεργο, πρωτόγνωρο και ασυνήθιστο να βλέπει κανείς την ομάδα με τα «ερυθρόλευκα» σε ένα Final Four και τη γνωστή φανέλα με το «7» να μη βρίσκεται στο παρκέ. Αντί για τον Σπανούλη όμως ο νους πλέον είναι ο Σλούκας. Στα 32 του χρόνια και μία από τις πιο ώριμες σεζόν της καριέρας του, ο πολύπειρος σε Final Four τόσο με τον Ολυμπιακό, όσο και τη Φενέρ, έχει πάρει από το χεράκι όλον τον χρόνο τους Πειραιώτες. Απαλλαγμένος πλέον από το κυνηγητό του Πάρις Λι και των γκαρντ της Μονακό, αλλά και μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας στη διοργάνωση είναι έτοιμος να γράψει τη δική του ιστορία στο Βελιγράδι, το μέρος όπου δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το δεύτερο back to back της καριέρας του, αφού ο Ντόνσιτς βάλθηκε να τα πάρει όλα πριν φύγει το 2018.

Εξίσου πρωτόγνωρη σε Final Four, παρότι εμφανής η διαφορά σε όλη τη χρονιά θα είναι και η τελευταία (;) μπασκετική παράσταση του Πρίντεζη. Ο άνθρωπος που με δικό του πεταχτάρι άλλαξε τη μοίρα της ομάδας αυτής το 2012, θα δει τα περισσότερα λεπτά του ημιτελικού από τον πάγκο, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της νουθεσίας και της καθοδήγησης, ειδικότερα τις μέρες που θα προηγηθούν. Πρώτα από όλα όμως μπορεί να έχει το κεφάλι του ήσυχο, αφού ο διάδοχός του δεν κρατάει τη σημαία των επιδραστικών φόργουορντ ψηλά, αλλά έχει βάλει στόχο να… τρελάνει τα κοντέρ.

Ο Σάσα Βεζένκοφ στην κατά τεκμήριο καλύτερη σεζόν της καριέρας του, διψάει να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής, δίνοντας πάντα το 100% όπως δήλωσε στο sportday.gr!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συνέντευξη Σάσα Βεζένκοφ: «O τελικός με τον Παναθηναϊκό… μας ξεκλείδωσε»

Η θέση του στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης είναι τιμή αλλά όχι το επιστέγασμα για τη φετινή του σταθερή πορεία και βελτίωση, όντας ένας από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. Η αποθέωσή του κάθε φορά που πατάει παρκέ και η αναγνώρισή του από τον κόσμο, μαρτυρούν πόσο γρήγορα μπορεί να αγαπηθεί κάποιος που δε συνδυάζει απλά το ταλέντο με την εργατικότητα, αλλά έχει και μπολιασμένους μέσα του σπόρους από το DNA αυτής της μαχητικότητας στα όρια της… τρέλας που οδήγησε τους Πειραιώτες στις μεγαλύτερες επιτυχίες τους την περασμένη δεκαετία.

Ο Ολυμπιακός είναι ξανά εκεί που πρέπει

Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει καμία ομάδα, ούτε υποχρέωση για νίκη σε κάθε της παράσταση. Πρώτα από όλα το γνωρίζουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι αυτό, αφού το αναγνώρισαν αμέσως μετά τον χαμένο τελικό της Μαδρίτης το 2015. Ο Ολυμπιακός είναι όμως και πάλι εκεί που θα κριθούν τα πάντα.

Παρών στις συζητήσεις και μέλος της γιορτής του Final Four. Αυτό έχει και τη μεγαλύτερη σημασία τελικά, να βρίσκεσαι εκεί που κρίνονται όλα και στο φινάλε άλλες φορές η μοίρα θα σου χαμογελάσει, άλλες όχι. Ο στόχος της παρουσίας στην τελική τετράδα και της διεκδίκησης αυτού του 25% που αναλογεί σε κάθε ημιφιναλίστ, για τον Ολυμπιακό ήταν υπέρβαση όμως όχι το τέλος. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δήλωσε πως το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι η ομάδα του να παλέψει και να είναι έτοιμη πνευματικά. Στην τελική παίζει και ο αντίπαλος, όσο και αν μερικές φορές αυτό το ξεχνάμε και αυτός ο αντίπαλος είναι πρωταθλητής Ευρώπης, μέχρι να χάσει ένα παιχνίδι στη Σερβία.

Ο Ολυμπιακός δεν πηγαίνει στο Βελιγράδι έχοντας το «πρέπει», όπως στο Game 5 με τη Μονακό, αλλά ούτε και για να δει τα αξιοθέατα της σερβικής πρωτεύουσας. Αν μάλιστα θελήσει να βγάλει τις ωτοασπίδες της συγκέντρωσης και να… σπάσει τον δικό του τέταρτο τοίχο, θα βρει στην «Stark Arena» περίπου 10.000 υποστηρικτές του για την απαραίτητη διάδραση. Εκείνοι δε θα δουν τον Βασίλη, ούτε σε μεγάλες δόσεις τον Γιώργο, αλλά νιώθουν πως η ομάδα είναι σε καλά χέρια, αυτά του Κώστα και του Σάσα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News