Ολυμπιακός: Νύχτα ονειρεμένη όπως την άξιζε αυτή η ομαδάρα!

Ο Δημήτρης Οικονόμου γράφει για τα δάκρυα στο ΣΕΦ, που πέραν από τη χαρά για την κατάκτηση του πρωταθλήματος (93-74 τον Παναθηναϊκό και 3-0 συνολικά στη σειρά των τελικών) κύλησαν και για τη ζωντανή ιστορία του συλλόγου, τον Γιώργο Πρίντεζη!

Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είχε περάσει από πολλά τη φετινή σεζόν. Υποδέχτηκε και… έλιωσε τους κορυφαίους της Ευρώπης, έσπρωξε τον Ολυμπιακό ως το Final Four και ένιωσε κάθε είδους συναίσθημα. Από την προσμονή και την αγωνία έως τη… νιρβάνα και την απόλυτη μέθη.

Στον τρίτο τελικό τίποτα από αυτά δεν υπήρχε. Η ομάδα τους είχε πείσει πως η «δουλειά» θα τελειώσει! Μία ακραία σιγουριά και πεποίθηση πως ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να αντέξει. Τους το έδειχνε η εξέλιξη της σειράς αλλά πάνω από όλα η ίδια η ομάδα.

Ο Ολυμπιακός όχι μόνο είναι ανώτερος αλλά πιστοποιεί κάθε φορά τούτη τη θεωρία στο παρκέ. Μετά την ήττα του Νοεμβρίου κέρδισε επτά συνεχόμενες φορές, με αυτήν την τελευταία να είναι τελικά που τον στέλνει στα… ουράνια. Αυτήν που τον τοποθετεί ξανά στην κορυφή της Ελλάδας, μετά το 2016. Από το τρίποντο του Σπανούλη στο αντίο του Γιώργου…

Γιατί πέραν από τη σιγουριά υπήρχαν και δάκρυα. Τα οποία μπορείς να τα πεις χαράς, όχι για το πρωτάθλημα αλλά για την ιστορία που γραφόταν μπροστά στα μάτια όλων. Ή μάλλον για το κομμάτι της ιστορίας που ξεχαρβαλώνεται και γίνεται πλέον αυτόνομο. Ο Πρίντεζης ολοκλήρωσε την καριέρα του μετά από 18 χρόνια και μερικά διαλείμματα από τον Ολυμπιακό. Ο άνθρωπος του οποίου το μεγαλείο είναι τέτοιο που μπορεί να «σκεπάσει» την κατάκτηση ακόμα και ενός πρωταθλήματος. Για να συμβούν όμως όλα αυτά έπρεπε πρώτα να σβήσει η φωτιά του Νέντοβιτς.

Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε τρία λεπτά

Δεν είναι μακριά ούτε ο πρώτος, ούτε ο δεύτερος τελικός. Το γράφαμε και μετά το ΣΕΦ στο 1-0 και ύστερα από το ντουμπλάρισμα των νικών του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Ένα δεκάλεπτο ήταν αρκετό για τους παίκτες του Μπαρτζώκα ώστε να πιστοποιήσουν την ανωτερότητά τους απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο. Λοιπόν αυτήν τη φορά τους πήρε ένα σκάρτο τρίλεπτο.

Τόσο περίπου έμεινε εκτός παρκέ ο Νέντοβιτς στη δεύτερη περίοδο και ο Παναθηναϊκός τα έκανε… σαλάτα. Ο Μέικον δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί το ίδιο και να επιτεθεί κάθετα προς το καλάθι, σβήνοντας μονομιάς τα 15 λεπτά ανταγωνιστικότητας που έδειξε η ομάδα του. Οι 16 πόντοι του Νέντοβιτς ήταν σανίδα σωτηρίας αλλά η φωτιά έσβησε όταν οι «πράσινοι» δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν αυτόν τον ρυθμό.

Άλλωστε δε μάθαμε και τίποτα καινούργιο, αφού η καλύτερη ομάδα στη σειρά, αυτήν που δεν εξαρτάται από την εμφάνιση ενός και μόνο παίκτη της, πίεσε την μπάλα (παρότι ξανά χωρίς τον Γουόκαπ και τον Φαλ), άνοιξε το transition, κυκλοφόρησε την μπάλα και σούταρε με 8/13 τρίποντα στο ημίχρονο. Ακόμα και καλύτερες βερσιόν από τη φετινή του Παναθηναϊκού, το 61% σε βάρος τους στο τρίποντο δε θα το άντεχαν και το 32-35 μετατράπηκε σε 55-40! Το τρικ της match up ζώνης είναι για τον Νοέμβριο, όχι για τους τελικούς…

Μαζί με το πρωτάθλημα ήρθε και το τέλος του Πρίντεζη…

Από εκείνο το σημείο απλά έμενε να δείξει το χρονόμετρο μηδέν. Τα χέρια είχαν βρει ρυθμό, ο Βεζένκοφ τα έβαζε από παντού και το μυαλό όλων ταξίδευε στην απονομή, το πάρτι.

Έτσι έμεινε και σε μόλις 8 πόντους μέσα σε ένα δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός, καθώς αν το μυαλό φύγει το μπάσκετ θα σε τιμωρήσει. Δεν μπορείς να τελειώσεις ένα παιχνίδι με βιασύνη ακόμα και όταν ο αντίπαλός σου μοιάζει παραδομένος. Τέτοιες στιγμές μόνο ένα όνομα μπορεί να έρθει στο μυαλό κάποιου, αυτό του Κώστα Σλούκα. Ο ηγέτης της φετινής παρέας τα έβαζε πάντα δυο-δυο τα τρίποντα και αφού είδε όλους τους υπόλοιπους να έχουν χάσει τα λογικά τους, σούταρε δις πίσω από το σκριν του Φαλ. Ένα κάρφωμα του ΜακΚίσικ που ακολούθησε οριστικοποίησε το τέλος.

Η κόρνα της λήξης θα σήμανε το πρωτάθλημα αλλά και το τέλος του αρχηγού. Έναν χρόνο μετά από αυτό του Σπανούλη, ο Πρίντεζης ρίχνει τους τίτλους. Η ζωή προχωρά πολύ πιο γρήγορα από ό,τι μπορείς να καταλάβεις, σαν ένα βλεφάρισμα των ματιών. Μέσα σε αυτό το διάστημα ο Πρι είχε προλάβει να τα ζήσει όλα, για να έρθει το σημερινό πρωτάθλημα να μπει ως κορωνίδα, και να αποθεωθεί στην τελευταία του είσοδο, όπως ακριβώς άξιζε σε αυτόν τον τεράστιο παίκτη!

Μία νύχτα όπως ακριβώς την άξιζε αυτήν η εκπληκτική ομάδα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News