Παναθηναϊκός: Κόουτς, υπάρχει εξήγηση για αυτό το χάλι;

Ειλικρινά δεν είχα την απαίτηση να δω τον Παναθηναϊκό – μετά την εικόνα που είχε με την Μπασκόνια – να κερδίζει την Φενέρ. Είχα – όμως – την απαίτηση να δω έναν διαφορετικό Παναθηναϊκό. Έναν Παναθηναϊκό που να μάχεται. Όχι για 10’, αλλά 40’. Έναν Παναθηναϊκό που να χρησιμοποιεί τα φάουλ και όχι να κάνει 6 μέσα σε 20’.

Ειλικρινά σκέφτομαι που βρίσκεται αυτή η περιβόητη άμυνα, η σκληράδα, το ομαδικό πνεύμα. Που; Και αν ο Ντέγιαν Ράντονιτς προσπαθεί να πείσει τους παίκτες του να είναι πιο σκληροί γιατί αυτοί δεν το κάνουν στο παρκέ; Τι φταίει; Υπάρχει εξήγηση για αυτή την εικόνα στην Πόλη; Ομολογώ πως δεν μπορώ να βγάλω άκρη.

Ο Παναθηναϊκός πότε περιμένει παρουσιάσει ακόμα αυτή τη περιβόητη άμυνα και σκληράδα;

Από την αρχή της σεζόν, ο Παναθηναϊκός του Ράντονιτς ήθελε να βάλει την ταυτότητα μιας μαχητικής ομάδας. Με σκληράδα στην άμυνα, με στόχευση. Θεωρητικά πάντα και λογικά, το «χτίσιμο» στο αμυντικό κομμάτι είναι το πρωτεύον και έπονται οι αυτοματισμοί στην επίθεση. Εχει δει κανείς ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι με «όπλο» τη σκληράδα; Προσωπικά, όχι. Ακόμα και με την Μπασκόνια χαλάρωσε στην τελευταία περίοδο.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει δικαιολογίες, δεν έχει πλέον ελαφρυντικά για αυτό το… χάλι που παρουσίασε στην Πόλη. Δεν νοείται να δέχεται μέσα σε 3’ ένα σερί 13-0 στην έναρξη της δεύτερης περιόδου έχοντας και το μομέντουμ και μετά να καταρρέει. Ακόμα και αν έχει απέναντί του τη πιο φορμαρισμένη και πιο σταθερή ομάδα της διοργάνωσης. Δεν νοείται.

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης, όπως και όλοι οι παίκτες. Θέλετε να δούμε μαζί τα φάουλ; Ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε συνολικά 17 φάουλ στο ματς (απαράδεκτο νούμερο) και μόνο ο Γουόλτερς με τον Μπέικον έβγαλαν σκληράδα και μαχητικότητα έχοντας από 4 φάουλ έκαστος. Μετά το… χάος και δώστου πικ εν ρολ από την Φενέρ μέχρι να… σβήσει ο ήλιος.

Εχουμε φτάσει στα τέλη Νοέμβρη και νιώθω πως ο Παναθηναϊκός πειραματίζεται. Σαν να ψάχνεται και ο Ράντονιτς μέσα από αυτή τη διαδικασία. Σαν να μην έχει βρει ακόμα τα… κουμπιά των παικτών του και γενικότερα του συνόλου. Ο χρόνος έχει κυλήσει απειλητικά και δεν γυρίζει πίσω.

Εχει δει κανείς ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι με «όπλο» τη σκληράδα; Προσωπικά, όχι. Ακόμα και με την Μπασκόνια χαλάρωσε στην τελευταία περίοδο.

Ο Παναθηναϊκός έχει τελικούς κόντρα σε Βίρτους και Βιλερμπάν που θα κρίνουν πολλά…

Θα με ρωτήσετε και πολύ σωστά. Τώρα τι γίνεται; Θα αλλάξει κάτι; Βάσει λογικής θεωρώ πως τα δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ με την Βίρτους (23/11) και την Βιλερμπάν (25/11) θα κρίνουν πολλά. Πρώτα από όλα είναι «τελικοί» για το μέλλον του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Ξεκάθαρα. Το ανέφερα και σε άλλο άρθρο πως υπάρχει η πίεση του 2/2.

Είναι κρίσιμα παιχνίδια. Αν ο Παναθηναϊκός «εμφανιστεί» και κάνει το 2/2 με μια καλή εικόνα, τότε θα επιστρέψει ηρεμία και θα πάρει τα πάνω του. Αν όμως εμφανίσει τις ίδιες παθογένειες τότε δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα. Δηλαδή ενδεχόμενες εξελίξεις. Μια αντίδραση, κάτι. Όπως έγινε και μετά τη συντριβή με την Αλμπα όταν και αποκτήθηκε ο Μπέικον.

Θέλετε να πάω πιο μακριά την βαλίτσα (όχι και πολύ μακριά); Αν δεν βελτιωθεί ο Παναθηναϊκός, αν δεν παρουσιάσει επιτέλους μια σταθερότητα, ειλικρινά το παιχνίδι στο ΣΕΦ (5/12) κόντρα στον Ολυμπιακό για το ελληνικό πρωτάθλημα, θα είναι τυπική διαδικασία.

Ο κόουτς Ράντονιτς και οι παίκτες του Παναθηναϊκού οφείλουν να δώσουν απαντήσεις πρώτα στους εαυτούς τους. Να κάνουν την αυτοκριτική τους για την κατάρρευση στην Πόλη και όλοι μαζί να μπορέσουν – επιτέλους – να δείξουν κάτι στο παρκέ. Διαφορετικά η εικόνα κόντρα στην Μπασκόνια θα έχει συλλεκτικό χαρακτήρα.

Αν δεν βελτιωθεί ο Παναθηναϊκός, αν δεν παρουσιάσει επιτέλους μια σταθερότητα, ειλικρινά το παιχνίδι στο ΣΕΦ (5/12) κόντρα στον Ολυμπιακό για το ελληνικό πρωτάθλημα, θα είναι τυπική διαδικασία.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News