Παναθηναϊκός Aktor: Αν δεν είσαι «διαβολεμένος» στην άμυνα θα χάσεις και από την Ρεάλ και από την Παρί!

Η περσινή έκδοση του Παναθηναϊκού κατέκτησε την Ευρωλίγκα διότι είχε ως κοινό παρονομαστή την άμυνα. Την σκληράδα. Εμπαινε με το μαχαίρι στα δόντια στο παρκέ και δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης. Ακόμα και όταν αναγκάστηκε να κυνηγάει την Ρεάλ στον τελικό του φάιναλ φορ, όρθωσε ανάστημα, βγήκε μπροστά και κατέκτησε την κούπα με την άμυνά του. Με πνευματική συγκέντρωση. Μπορεί οι πρωταθλητές Ευρώπης να ήταν «καυτοί» και στα δύο ματς της διαβολοβδομάδας (περισσότερο κόντρα στην Ρεάλ), αλλά είναι απλό το θέμα. Αν δεν είσαι… διαβολεμένος στην άμυνα τότε μπορεί να χάσεις και από την έμπειρη Ρεάλ και από την άπειρη Παρί. Απλά είναι τα πράγματα.

Οι «πράσινοι» έκαναν εύκολη τη ζωή και της Παρί και της Ρεάλ έχοντας πολλά κακά διαστήματα, χάνοντας πολλά ριμπάουντ και στα δύο παιχνίδια ενώ δεν είχαν πλουραλισμό στην επίθεση. Οι πρωταγωνιστές ήταν μετρημένα… κουκιά. Ο τρομερός Λεσόρ στο Παρίσι και οι Ναν, Χουάντσο, Παπαπέτρου στην Μαδρίτη. Ετσι όμως δεν μπορείς να περιμένεις πολλά. Ειδικά στην Μαδρίτη και κόντρα σε ένα σύνολο που ένιωθε την πίεση μετά από τα πολλά ανεπιτυχή αποτελέσματα. Ο Παναθηναϊκός έχει υψηλές βλέψεις αυτό είναι ξεκάθαρο και κατά συνέπεια οι απαιτήσεις είναι τεράστιες. Κόντρα στην Ρεάλ προσπάθησε πιο πολύ να βρει λύσεις με προσωπικές φάσεις και ελάχιστα κατάφερε να «χτυπήσει» από το αγαπημένο του πικ εν ρολ.

Ο Παναθηναϊκός έχει υψηλές βλέψεις αυτό είναι ξεκάθαρο και κατά συνέπεια οι απαιτήσεις είναι τεράστιες. Κόντρα στην Ρεάλ προσπάθησε πιο πολύ να βρει λύσεις με προσωπικές φάσεις και ελάχιστα κατάφερε να «χτυπήσει» από το αγαπημένο του πικ εν ρολ.

Όταν ξεκινάς soft στην άμυνα, όταν ξεχνάς να κάνεις φάουλ (ειδικά στο Παρίσι ακόμα σκέφτομαι τα μόλις 3 ομαδικά σε 17’) τότε βάζεις τον αντίπαλο στην comfort zone του. Αν αυτός ο αντίπαλος ονομάζεται Ρεάλ που ψάχνει το γρήγορο τέμπο από το πρώτο δευτερόλεπτο, τότε… adios. Μετά ήρθαν και τα τρίποντα (όπως και στο Παρίσι) και τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ των Μαδριλένων (όπως και στο Παρίσι). Πρώτα ο Παναθηναϊκός τιμώρησε τον εαυτό του και έπειτα τον τιμώρησε η Ρεάλ. Και επειδή οι αριθμοί λένε την αλήθεια, οι Μαδριλένοι είχαν μόλις 4 λάθη σε όλο το παιχνίδι.

Αν υπάρχει κάτι θετικό που μπορώ να κρατήσω από το παιχνίδι είναι τρία πρόσωπα. Πρώτον, το γεγονός πως ο Χουάντσο είναι ένας παίκτης που θα έχει επιδραστικό ρόλο φέτος στην ομάδα και πιθανότατα θα έχει και περισσότερο χρόνο συμμετοχής από τον Μήτογλου αν και είναι στο χέρι του διεθνή ψηλού να επιστρέψει δριμύτερος. Δεύτερον, ο Παπαπέτρου είναι εδώ και αυτό φάνηκε από την προετοιμασία που έκανε το καλοκαίρι όντας ένας από τους παίκτες που ξεχώρισαν. Τρίτον, το γεγονός πως ο Οσμάν αρχίζει και ανεβαίνει σταδιακά και μέχρι το τέλος του μήνα θα είναι και στην φυσική κατάσταση που θέλει.

Όταν ξεκινάς soft στην άμυνα, όταν ξεχνάς να κάνεις φάουλ (ειδικά στο Παρίσι ακόμα σκέφτομαι τα μόλις 3 ομαδικά σε 17’) τότε βάζεις τον αντίπαλο στην comfort zone του. Αν αυτός ο αντίπαλος ονομάζεται Ρεάλ που ψάχνει το γρήγορο τέμπο από το πρώτο δευτερόλεπτο, τότε… adios.

Αντί επιλόγου, είναι δεδομένο πως οι νίκες προσφέρουν ηρεμία και φυσικά ανεβάζουν και την ψυχολογία. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν θα πρέπει να απογοητεύεται ούτε για το 0/2, αλλά ούτε και να πετάει στα… σύννεφα για το 2/2 με τις γερμανικές ομάδες. Η Ευρωλίγκα είναι σαν ένα σκοτσέζικο ντους αν δεν προσέξεις. Προφανώς και ο εκτός έδρας αγώνας κόντρα στην Φενέρ την ερχόμενη εβδομάδα θα έχει την πίεση του… πρέπει. Μέχρι τότε δουλειά και μόνο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News