Πολυτεχνείο: Όταν ο Ασλανίδης «εδήλωσεν οπαδός του Ηρακλέους»

Με αφορμή τα 50 χρόνια απ’ το Πολυτεχνείο, το sportday.gr σκαλίζει την περίοδο της Χούντας και, κυρίως, τα έργα και τις ημέρες της στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το μεταφέρω αυτούσιο, με την ορθογραφία και τη γλώσσα της εποχής, από τη «Μακεδονία», την ιστορική συντηρητική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, όπως το δημοσίευσε στην 5η σελίδα του φύλλου της τής 30ής Ιανουαρίου 1968: «Ομιλών επίσης επί ειδικών θεμάτων, εν μέσω θυελλωδών χειροκροτημάτων, εδήλωσεν ότι είναι οπαδός του ”Ηρακλέους” και ότι το ζήτημα του γηπέδου του ιστορικού αυτού συλλόγου, το παρακολουθεί με ιδιαιτέραν προσοχήν, αν υπάρχη δε κάποια καθυστέρησις, αυτή οφείλεται, ως είπεν, εις το τέρας της γραφειοκρατίας, η οποία σφαδάζει μεν, αλλά δεν απέθανεν».

«Γριά», λοιπόν, ο Κώστας Ασλανίδης (στη φωτό δίπλα στον Παττακό), καταπώς αποκάλυψε ο ίδιος στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, σε μια απ’ τις πάμπολλες χουντικές παράτες. Ναι, οπαδός του Ηρακλή -Βορειοελλαδίτης, άλλωστε, μεγαλωμένος στη Χαλκιδική- ο άνθρωπος που έλυνε κι έδενε επί Χούντας στο εγχώριο αθλητικό στερέωμα, αν και δεν νομίζω ότι το συγκεκριμένο πειστήριο περί τα ποδοσφαιρικά του φρονήματα επαρκεί για να κατεβάσει τους τόνους και την ένταση των κατά καιρούς προστριβών μεταξύ φίλων του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αλλά και υποστηρικτών άλλων ομάδων, για τον ποιον τελικά ευνόησε περισσότερο το καθεστώς των συνταγματαρχών.

Ο Ηρακλής, πάντως, δεν έχει να παρουσιάσει κάποιο ξεχωριστό επίτευγμα κατά τα επτά χρόνια της δικατορίας. Ούτε φυσικά απέκτησε γήπεδο, παρά τις υποσχέσεις του Ασλανίδη, που υποτίθεται με τη ρομφαία του θα συνέτριβε τα γραφειοκρατικά εμπόδια κι ό,τι άλλο έκλεινε τον δρόμο προς τη στέγαση του Γηραιού. Ούτε πάντως και… υποβιβάστηκε ο Ηρακλής. Που, ως γνωστόν, έχει υποβιβαστεί από τη μεγάλη κατηγορία επί μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων όλων των χρωμάτων: του Γεωργίου Ράλλη, του Γιώργου Παπανδρέου, του Αλέξη Τσίπρα. Χωρίς αυτό, το μάλλον συμπτωματικό γεγονός, να δικαιολογεί τυχόν παρεκβάσεις των φίλων του Ηρακλή απ’ τα δημοκρατικά μονοπάτια.

Γενικά, πάντως, η Χούντα επένδυσε στο ποδόσφαιρο. Αποτελεί ίδιον των τυράννων, εξάλλου, να «αγκαλιάζουν» τα σπορ. Προφανώς δεν στράφηκε στο λαϊκότερο άθλημα ορμώμενη από άδολη αγάπη, αλλά διότι ήταν ένας κόσμος που τον φοβόταν. Κυνήγησε, για παράδειγμα, σωματεία όπως ο Εργοτέλης, που στο Μαρτινέγκο το 1966 είχε φιλοξενήσει συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη. Ή ο Θερμαϊκός. Η ομάδα των σιδηροδρομικών της Θεσσαλονίκης, που συνεδρίαζε το Εργατικό Κέντρο της πόλης, η οποία είχε παίξει και στην Α’ Εθνική τη σεζόν 1960-61.

Οι Απριλιανοί δικτάτορες, ως άξιοι «κομμουνιστοφάγοι» – συνεχιστές του μεταμφυλιακού κράτους, έβλεπαν τον Θερμαϊκό ως ελληνική εκδοχή των διαφόρων Λοκομοτίβ του «σιδηρού παραπετάσματος». Γι’ αυτό και σ’ όλες τις ομάδες το καθεστώς διόρισε επιτρόπους, με τον Ασλανίδη βεβαίως να κανοναρχεί.

Το φοβήθηκε το ποδόσφαιρο κι εκείνο το Σάββατο, ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973, όταν μπήκε το τανκ στο Πολυτεχνείο. Την άλλη μέρα είχε αγωνιστική, με ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ μάλιστα. Η Χούντα την ανέβαλε, και όχι για μία Κυριακή. Μπήκε ο Δεκέμβριος, επισυνέβη μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου η ανάρρηση του Ιωαννίδη στο νούμερο 1 της δικατορίας, και μετά διεξήχθη η αγωνιστική.

Ακόμη και οι προπονήσεις των σωματείων στο μεσοδιάστημα γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών. Μη συγκεντρωθούν, σου λέει, τίποτα «αναρχικά στοιχεία» στις κερκίδες και δεν μαζεύεται πάλι το πράγμα.

Νομίζω ότι μια ιδέα την πήρατε. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες για τα πεπραγμένα εκείνων των γελοίων συνταγματαρχών στον αθλητισμό (που είναι κατά βάση το αντικείμενό μας), αλλά και για τ’ άλλα -τα σοβαρότερα και με πολύ μεγαλύτερο πόνο- «ανδραγαθήματά» τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ έχει περάσει μισός αιώνας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, εντούτοις η κουβέντα για εκείνα τα χρόνια παραμένει ζωντανή, με αφιερώματα, μαρτυρίες, κριτικές, προβληματισμούς ή ακόμη και καβγάδες για τη νοηματοδότηση της επετείου. Στην οποία κουβέντα, πάντως, δεν έχουν θέση, ούτε πρόκειται ν’ αποκτήσουν ποτέ, τα διάφορα ανιστόρητα κι ανόητα σούργελα που μηρυκάζουν απόψεις του στιλ «στο Πολυτεχνείο δεν υπήρχαν νεκροί» και «στην Επταετία κοιμόμασταν με ανοικτά παράθυρα». Η συμμετοχή σε οιαδήποτε κουβέντα προϋποθέτει ένα μίνιμουμ σοβαρότητας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News