Φώτης Ιωαννίδης: Είναι ο κορυφαίος Έλληνας κι ο Χατζισαφί ο καλύτερος αριστερός μπακ;

Έχω ακούσει με τ’ αυτιά μου, από θρυλική δόξα του ελληνικού ποδοσφαίρου, μετά από ματς όπου είχε «καεί το σύμπαν» και του είχα τηλεφωνήσει προκειμένου να καταθέσει το σχόλιό του για την εφημερίδα όπου εργαζόμουν τότε, ότι «για να είμαι ειλικρινής, την ώρα του αγώνα είχα βγάλει τον σκύλο βόλτα».

Έχω ακούσει επίσης από τηλεοράσεως άλλη μεγάλη δόξα, ν’ αφήνει αιχμές εναντίον παλιού του προπονητή, διακεκριμένου, λέγοντας με πάσα σοβαρότητα ότι δεν του είχε δώσει οδηγίες τι να κάνει την μπάλα όταν έφτανε απέναντι στον τερματοφύλακα κι έτσι αυτός ντρίμπλαρε ξανά και ξανά τους αντιπάλους, ώσπου να έρθει συμπαίκτης να του δώσει πάσα! Λες και χρειαζόταν προπονητής για να του πει ότι όταν φτάνουμε φάτσα με το τέρμα σουτάρουμε για βάλουμε γκολ…

Απάντηση στον… Μύρτσο

Μπορεί, λοιπόν, ο Γιώργος Μύρτσος να είχε πει κάποτε, εν είδει παραβολής, πως κι αυτός πήγαινε μια ζωή στα μπουζούκια αλλά… μπουζούκι δεν έμαθε, θέλοντας έτσι ν’ αμφισβητήσει την ικανότητα του σιναφιού μας στο να κρίνει τους ποδοσφαιριστές, όμως από την άλλη υπάρχουν και πάμπολλα παραδείγματα παικτών παντελώς ακατάλληλων χωρίς την μπάλα στα πόδια τους…

Οι τρεις του «Άγιαξ»

Κατά συνέπεια, ας μην αντιμετωπίζουμε ως θέσφατο την ετυμηγορία των ποδοσφαιριστών-μελών του ΠΣΑΠΠ, που ανέδειξαν τους κορυφαίους της χρονιάς. Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως όλοι οι ψηφίσαντες παρακολούθησαν ανελλιπώς και σχολαστικώς κάθε συνάδελφό τους, ούτε χρειάζεται να δέσουμε κόμπο πως όλοι αυτοί υπέβαλαν ντε και καλά την ψήφο τους στη βάσανο της σκέψης τους. Αποκλείεται κάποιοι να διεκπεραίωσαν την υποχρέωση με λογική «ξεπέτας»; Μάλλον αυτός είναι κι ο λόγος που δεν έχουν ειρμό τ’ αποτελέσματα. Πέρυσι, για παράδειγμα, από τους πέντε της άμυνας της καλύτερης ενδεκάδας του πρωτάθληματος, οι τρεις ήταν του ΠΑΣ Γιάννινα! Ο γκολκίπερ Γιούρι Λοντίγκιν, ο δεξιός μπακ Μανόλης Σάλιακας κι ο στόπερ Γιάννης Κάργας! Με τέτοια γρανιτένια μετόπισθεν, βεβαίως, είναι έκπληξη που ο «Αγιαξ της Ηπείρου» δεν βγήκε καν στην Ευρώπη, αλλά φέτος αποκαταστάθηκε η «τάξη»…

Κανείς Αρειανός

Στα φετινά βραβεία δεν υπάρχει ούτε ένας εκτός Big-4. Σε καμία κατηγορία κορυφαίων. Ούτε ποδοσφαιριστής ούτε προπονητής. Ούτε καν απ’ τον Άρη, τον πλησιέστερο σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ από πλευράς Ιστορίας, λαϊκού ερείσματος και potential. Θα μπορούσε να σπάσει τη… μοτοτονία ένας Φαμπιάνο λ.χ. ή ένας Λουίς Πάλμα, που μόνο ότι τον αγόρασε η Σέλτικ τού δίνει έναν… ρούμπο.

Ο Ρέαμπτσιουκ

Θα είχε ενδιαφέρον, πάντως, μία συζήτηση γιατί ψηφίστηκε, φερ’ ειπείν, κορυφαίος αριστερός μπακ ο Εχσάν Χατζισαφί. Επειδή στέφθηκε πρωταθλητής με την ΑΕΚ; Ε, τότε να ψηφίζονται η έντεκα του πρωταθλητή να ξεμπερδεύουμε. Χώρια που η συνεισφορά του… Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ στον «κιτρινόμαυρο» τίτλο είχε μάλλον ισχυρότερο αποτύπωμα, λόγω του γκολ που έβαλε στον Παναθηναϊκό στο προτελευταίο ματς των πλέι οφ. Επιπροσθέτως δε, ο Μολδαβός αριστερός μπακ, σε αντίθεση με τον Ιρανό, πήρε μεταγραφή στη Σπαρτάκ Μόσχας.

Ο Καρέλης του Αγρινίου

Ή γιατί χώρεσαν στην καλύτερη ενδεκάδα ο Σεντρίκ Μπακαμπού των 13 γκολ στις 26 αγωνιστικές της regular season κι ο Λιβάι Γκαρσία των 11 γκολ, αλλά όχι ο Νίκος Καρέλης των 12; Επειδή παίζει στον Παναιτωλικό; Και γιατί κορυφαίος Έλληνας ο Φώτης Ιωαννίδης; Μπορεί και να ήταν ο φορ του Παναθηναϊκού, αλλά μπορεί και όχι…

Για να προλάβω τυχόν κακοφανισμό των ανθρώπων του ΠΣΑΠΠ: όσο περισσότερες κι εκκωφαντικότερες οι διαφωνίες και οι ενστάσεις για ένα βραβείο, τόσο μεγαλύτερο το «ειδικό βάρος» του θεσμού. Όσο πιο απαρατήρητα περνάνε τ’ αποτελέσματα, τόσο πιο… της πλάκας.