Παναθηναϊκός: Ο Μπακασέτας δεν είναι θέση, είναι ρόλος

Από μεταγραφές στην Ελλάδα, έχουν δει τα μάτια μου καν και καν: από τον Στρμπα, έναν Σλοβάκο που έπαιξε στην Ξάνθη τη διετία 2009-11 και υπήρξε ο ποδοσφαιριστής με την εντυπωσιακότερη αναλογία φωνηέντων προς σύμφωνα (1/5), ο οποίος πάντως ήταν τίμιος ποδοσφαιρικά, σε σημείο ν’ αγωνιστεί και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, μέχρι την «κόμπρα» Φέλιξ Μπόρχα στον Ολυμπιακό· από το… πρωτοσέλιδο φιλοπαναθηναϊκής εφημερίδας (δεν κυκλοφορεί πια), η οποία μας ενημέρωνε πως «πάτησε Ελλάδα ο δαίμονας Φορναρόλι» μέχρι το «Μαύρο πιστόλι Εμίλιο Φουρτάδο», καταπώς είχε γράψει για το απόκτημα της ΑΕΚ τη χρονιά που η «Ένωση» υποβιβάστηκε μία θνησιγενής έκδοση «κιτρινόμαυρης» προσκόλλησης.

Ο Τάσος Μπακασέτας δεν εμπίπτει σε καμία από τις πιο πάνω κατηγορίες, καθώς έρχεται μεν απ’ το εξωτερικό, αλλά είναι Ελληνας, γέννημα-θρέμμα της εγχώριας ποδοσφαιρικής παραγωγής, εν ενεργεία αρχηγός της Εθνικής Ανδρών και περιττών λοιπών συστάσεων. Γνωστός, πασίγνωστος. Βέβαια, όσο οικείος και αν είναι ένας ποδοσφαιριστής, ποτέ δεν θα συμφωνήσουν όλοι στο πόσο καλός ή κακός είναι, ιδίως όταν υπεισέρχονται κι επηρεάζουν την κρίση και οπαδικά κριτήρια.

Για εμένα, η δουλειά στην οποία είναι χρήσιμος ο Μπακασέτας και ξέρει να διεκπεραιώνει είναι του σουτέρ. Δεν είναι θέση, είναι ρόλος. Γιατί αυτό είναι κυρίως ο Μπακασέτας, ρόλος κι όχι θέση. Ο ρόλος, δηλαδή, που είχε στον Πανιώνιο του Μαρίνου Ουζουνίδη, όταν έφυγε από τον Αστέρα Τρίπολης κι έκανε restart στην καριέρα του. Μέχρι τότε παιδεύονταν όλοι -κι ο ίδιος- με την πάρτη του, ψάχναμε αν είναι περιφερειακός επιθετικός, εξτρέμ, σέντερ φορ ή κάτι άλλο.

Παιδεύτηκε κι αργότερα, στην ΑΕΚ, που τον έβαζαν στο πλάι, αλλά ο Μπακασέτας διακρινόταν πάντα πυροβολώντας από το τόξο της περιοχής ή από κάπου εκεί κοντά, είτε με το καλό του πόδι το αριστερό είτε με το δεξί. Δεν υπήρξε ποτέ εκρηκτικός, ούτε ταχύς, ούτε κάτι ιδιαίτερο όσον αφορά στους υπόλοιπους τομείς του παιχνιδιού. Μπορούσε, όμως, να δίνει γκολ συγκλίνοντας και σουτάροντας. Αυτό, προφανώς, εισέφερε και την Τράμπζονσπορ, αν και για να είμαι ειλικρινής δεν υπήρξα ποτέ συστηματικός θεατής των αγώνων της τουρκικής ομάδας. Και στην Εθνική, κάτι τέτοιο είναι ο Μπακασέτας, συν τις εκτελέσεις πέναλτι και φάουλ. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να υπερ-αναλύει κάποιος τις αρετές ή τα μειονεκτήματα του 30χρονου παίκτη. Δεν χρειάζεται ούτε να επισημαίνουμε το γεγονός ότι ο Μπακασέτας δεν σκοράρει… με το κεφάλι ούτε να λέμε πόσο υπάκουος είναι και τι ωραία μάτια που έχει (έτσι μου είπε μια γνωστή). Αυτά είναι δευτερεύοντα. Ένα είναι το ατού του Μπακασέτα, να κάνει την κίνησή του πίσω απ’ τον φορ και να σουτάρει. Το αν θα «κουμπώσει» το συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό γνώρισμα του Μπακασέτα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού, είναι θέμα του Φατίχ Τερίμ.

Φαντάζομαι, ότι ο τούρκος τεχνικός, δεν σκοπεύει να του αλλάξει θέση, στο πρότυπο του Γιάννη Κώτσιρα που τον έχρισε στόπερ. Δεν δίνεις, άλλωστε, τέτοιο συμβόλαιο σε παίκτη όχι γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό στο οποίο θέλεις να τον μετατρέψεις. Σε κάθε περίπτωση, σύντομα θα τα δούμε όλα, πώς και με ποιο τρόπο θα ενσωματώσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού τις μετραγραφές. Το «όλοι οι καλοί χωράνε», δεν είναι θέσφατο…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News