Νίκος Σαρίδης: Ρατσιστής από θεσμική θέση

O Ανδρέας Τετέι είναι ένα παιδί της πολυπολιτισμικής Κυψέλης. Ο μπαμπάς του, απ’ την Γκάνα. Ουσιαστικά, ο συμπαθής ποδοσφαιριστής δεν τον γνώρισε ποτέ, καθώς ήταν μωρό όταν τον έχασε. Η μαμά του, απ’ τη Σιέρα Λεόνε. Ποιος ξέρει, δηλαδή, τι είχε τραβήξει για να πάρει των ομματιών της…

Ως μεγαλωμένος στην καρδιά της πολύβουης συνοικίας, ο Τετέι έπαιξε μπάλα στο προαύλιο του ναού του Αγίου Γεωργίου, στη φερώνυμη πλατεία, ενώ αργότερα, όταν step by step έφτασε σ’ επαγγελματική ομάδα, άρχισε να κατηφορίζει καθημερινά στη Βικτώρια και να παίρνει από εκεί τον Ηλεκτρικό για Κηφισιά. Δεν πήγαινε, βλέπετε, στην προπόνηση με απαστράπτον hypercar σαν τους Ρονάλντο και τους Μέσι αυτού του κόσμου.

Αυτός, όπως και μερικοί ακόμη από την ίδια γειτονιά, σαν τον ράπερ Νέγρο του Μοριά, κάπως τα κατάφεραν κι έβαλαν το όνομά τους εφημερίδες, σάιτ και κανάλια. Ή μάλλον δεν το έβαλαν, αλλά το έβγαλαν. Το έβγαλαν απ’ τα στενά όρια όλης αυτής της περιοχής που εκτείνεται ύπερθεν της Πατησίων. Κι όλα αυτά περνώντας διά πυρός και σιδήρου. Τίποτα δεν βρήκαν στρωμένο. Ούτε στο σχολείο (το 15ο Λύκειο τελείωσε ο Τετέι) ούτε πουθενά.

Και προχθές, στη διάρκεια του αγώνα της Κηφισιάς με τον Βόλο στο «Μιχάλης Κρητικόπουλος» της Καισαριανής, ένας wannabe μάγκας απ’ τον πάγκο της ομάδας της Μαγνησίας αναφέρθηκε φωναχτά στον 22χρονο επιθετικό χαρακτηρίζοντάς τον «μαϊμού». Το κατήγγειλε ο ίδιος ο Τετέι και δεν βλέπω το λόγο να έχει πει ψέματα και να επιμένει στην καταγγελία του.

H βολιώτικη ΠΑΕ, βεβαίως, έδωσε τη δική της, διαφορετική, εκδοχή, αλλά έκπληξη θα συνιστούσε το αντίθετο. Τον Αχιλλέα Μπέο, εξάλλου, δεν τον λες και φανατικό υπέρμαχο της διαφορετικότητας, δήμαρχο και ποδοσφαιροπαράγοντας που σέβεται όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Ναι, κάποιος απ’ τον πάγκο. Οχι κάποιος απ’ την εξέδρα, όπου εκεί, πες ότι ακόμη και σε συνθήκες «κεκλεισμένων των θυρών», μπορεί να παρεισφρήσει κάθε καρυδιάς… εμετός, αλλά κάποιος θεσμικός.

Διότι στους πάγκους των επαγγελματικών ποδοσφαιρικών αγώνων δεν κάθεται, υποτίθεται, ούτε ο τρελός του χωριού ούτε η… Μαρία η Πενταγιώτισσα, αλλά άνθρωποι που διατηρούν επαγγελματική σχέση με το ποδόσφαιρο. Στενάχωρο ούτως ή άλλως το «μαϊμού» για ένα παιδί αφρικανικής καταγωγής, πόσω μάλλον όταν προέρχεται απ’ τον αντίπαλο πάγκο.

Παρεμπιπτόντως, έχουμε γράψει και ξαναγράψει για τα άπαιχτα μέτρα της κυβέρνησης στην κατεύθυνση της καταπολέμησης της γηπεδικής βίας. Που, και καλά, θα κάνουν «μία χόρτα» τους χουλιγκάνους, επουλώνοντας τη χρονίως χαίνουσα πληγή. Μία κυβέρνηση, που ξαναζέστανε -με τον απαιτούμενο στόμφο βεβαίως βεβαίως- μπαγιάτικες συνταγές.

Δεν περιμένω, λοιπόν, κάτι απ’ αυτήν. Το πολύ, να εισαγάγει κάποια καινούργια διάταξη, για κάμερες και στους πάγκους! Αν κάποιος διέτρεξε διαγωνίως το παρόν κείμενο και του διέφυγε το κρίσιμο σημείο, ας το ξαναπούμε: ο ρατσιστής του Βόλου δεν ήταν κάποιος απ’ το… βουνό, αλλά ένας που καθόταν στον πάγκο της θεσσαλικής ομάδας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News