Νίκος Σαρίδης: Νέος Βιεϊρίνια μόνο με… σεξ

Σεσημασμένος Ηρακλειδέας ο Θεσσαλονικιός πεζογράφος και δημοσιογράφος Γιώργος Σκαμπαρδώνης, στο διήγημά του «Η-ΗΗρακλήθ!» (απ’ τη συλλογή «Τα δεδουλευμένα») αναφέρει ότι «όταν έφυγε ο Χατζηπαναγής απ’ τον Ηρακλή, πηγαίναμε στον γερο-πατέρα του και του λέγαμε: “Να σου φέρουμε μια δεκαεννιάρα να κάνεις σεξ, μήπως βγάλεις κανέναν καινούργιο Χατζηπαναγή κι ευχαριστηθούμε πάλι ποδόσφαιρο”».

Μου ήρθε χθες στο μυαλό, με αφορμή το κύκνειο άσμα του Βιεϊρίνια. Πώς δεν σκέφτηκαν κάτι ανάλογο οι ΠΑΟΚτσήδες; Εντάξει, ο Πορτογάλος δεν ήταν όπως ο Βάσια, δηλαδή ο κορυφαίος, by far, στα χρονικά του συλλόγου του, καθώς legendερότερος των legends στην Τούμπα παραμένει ο Γιώργος Κούδας, όμως o Αντρέ είναι ο σημαντικότερος, με διαφορά, ξένος που έχει φορέσει την ασπρόμαυρη φανέλα.

Για να γυρίσουμε στον Ηρακλή, στο ίδιο διήγημα ο Σκαμπαρδώνης τοποθετεί δύο ηλικιωμένους φίλους του «Γηραιού» να συνομιλούν. Απ’ τη μία ο «κύριος Θουκυδίδης, συνταξιούχος γυμνασιάρχης του Πέμπτου Αρένων, εβδομήντα δύο χρόνων» κι απ’ την άλλη «σε αναπηρικό καροτσάκι, ο πεθερός του, ο κύριος Διονύσης, ενενήντα ενός χρόνων, που είναι στα όρια γεροντικής άνοιας και που απ’ το στόμα του, απ’ τη δεξιά πλευρά, τρέχει, αιωρείται πάντα μία κλωστή σάλιου». Σε κάποιο σημείο, λοιπόν, λέει ο πρώτος: «Οποιος παλιός Ηρακλειδεύς δεν εμφανιστεί δυο-τρεις Κυριακές, ξέρουμε ότι πάει, ή είναι άρρωστος βαριά ή μετέστη εις Κύριον. Τελείωσαν γι’ αυτόν όλα τα πρωταθλήματα. Λιγοστεύουμε, λιγοστεύουμε συνέχεια, Διονύση».

Κι όμως, η φυλή των Ηρακλειδέων καλά κρατεί. Μπορεί στο ποδόσφαιρο ο «Ημίθεος» να λείπει κάτι χρόνια απ’ τη Super League 1, στο βόλεϊ να έχει εξαφανιστεί απ’ το προσκήνιο, στον στίβο να μη βγάζει Κελεσίδου και Πατουλίδου και στο μπάσκετ να ήταν μέχρι τώρα στα… αλώνια, ωστόσο, υπάρχει συνέχεια στην κερκίδα. Εξάλλου κι όταν ο σύλλογος βρισκόταν στα πολύ επάνω του, πόσα παραπανίσια κεφάλια φιλοξενούσε η εξέδρα; Οπως λέει κι ο ήρωας του Σκαμπαρδώνη: «Ξέρεις, αγαπητέ κύριε, τι είναι ο Ηρακλής; Θα το ξαναπώ: ο Ηρακλής είναι αραιή κερκίδα απέναντι απ’ τους επισήμους, Μάρτιος και ήλιος με δόντια. Αυτό είναι ο “Γηραιός”. Εμείς οι γεροντοκόρες είμαστε παράξενοι φίλαθλοι, τυγχάνουμε αυτό που λέει κι ο Σαββόπουλος, ο οποίος υπήρξε μαθητής μου: ήμαστε πάντοτε μιας ήττας που νικάει την εξουσία κι όταν μας παρεδόθη αληθινά τι τραγωδία. Ή κάπως έτσι. Και δεν ήταν μόνο ο Χατζηπαναγής […]».

Απλώς στο κλειστό της Καρδίτσας, εκεί που τελικά προχθές οι «κυανόλευκοι» κέρδισαν το εισιτήριο για την Basket League, τα 2.500 άτομα φαίνονταν πάρα πολλά κι η ατμόσφαιρα μοναδική. Τουλάχιστον αυτή τη φορά το «προσκλητήριο» δεν είχε πικρή επίγευση, διότι μιλάμε για έναν πολύ ταλαιπωρημένο λαό. Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, πάντως, το χιούμορ με το οποίο αντιμετώπιζε ανέκαθεν τις καταστάσεις. Απ’ την εποχή του ’70, όταν αντηχούσε το Καυτανζόγλειο -στον ρυθμό του «She’s a Lady» του Τομ Τζόουνς- το «Κουτρουμπέλης-Φωτεινός στην Ευρώπη πανικός!», τους οποίους ανάθεμα κι αν ήξερε κάποιος στο εξωτερικό, έως τα χρόνια πολύ μετά τον Λάκη Κουτρουμπέλη και τον Κώστα Φωτεινό (δίδυμο-φωτιά, υποτίθεται). Μέχρι εκείνο το πανό: «Μια πόλη, μια ομάδα, μια τζατζίκι, μια πατάτες», που απαντούσε στο «Μια πόλη, μια ομάδα» των ΠΑΟΚτσήδων. Ισως είναι κι αυτός ένας λόγος που φίλαθλοι άλλων ομάδων, χαιρέτισαν -μέσω διαδικτύου- την επιστροφή του Ηρακλή στα «σαλόνια» του μπάσκετ.

Με όλο τον σεβασμό στη Μεγαρίδα, η προσπάθεια της οποίας δυστυχώς δεν ευοδώθηκε, ο Ηρακλής κάνει μεγαλύτερο «γκελ» στην κοινή γνώμη. Και ας μην επηρεάζει στο παραμικρό η επιστροφή του το παιχνίδι της κορυφής του πρωταθλήματος, που εδώ και χρόνια αποτελεί, αυστηρά, υπόθεση του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News