ΕΠΟ: Όλοι συμφωνούν, αλλά διαφωνούν… επειδή το λέει ο Μαρινάκης

Αντέχετε να κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση για το ελληνικό ποδόσφαιρο, με αφορμή την επιστολή-καταπέλτη του Βαγγέλη Μαρινάκη για τα κακώς κείμενα της ΕΠΟ και τον νέο της πρόεδρο Τάκη Μπαλτάκο;

Για να έχει νόημα η κουβέντα θα πρέπει να επιχειρήσουμε κάτι πολύ δύσκολο. Να βγάλουμε από το μυαλό μας ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν και να εστιάσουμε στο αύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Βλέπετε όσα έχουν συμβεί τα τελευταία σαράντα χρόνια αποτελούν εργαλείο εκμετάλλευσης στα χέρια όσων παλεύουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν κυρίως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στο Μεσαίωνα. Δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο από τον… τυφλό φανατισμό και οπαδισμό του Έλληνα. Θυμίζεις στους Ολυμπιακούς τι συνέβαινε στα «πέτρινα χρόνια» (ρίξτε απλά μια ματιά στις μαρτυρίες παικτών όπως ο Τσιαντάκης, ο Παχατουρίδης, ο Μπονόβας στις συνεντεύξεις παλαίμαχων άσων που φιλοξενεί κάθε εβδομάδα το sportday.gr) ή τι συμβαίνει στο Πάρκο Γουδή μετά το 2017 στα «χρόνια της εξυγίανσης», πιάνεις Παναθηναϊκούς και ΑΕΚτζήδες και τους αφηγείσαι στιγμές της «παράγκας», επενδύεις στο θυμικό ΠΑΟΚτζήδων και Αρειανών για το «κράτος της Αθήνας» κι όλα αυτά για να πετύχεις ένα πράγμα: Να θολώσεις το μυαλό ακόμη και των υγιών φιλάθλων και να τους βάλεις να… τρώνε τις σάρκες τους στην αρένα των social media!

Αν θέλουμε, πραγματικά, να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη ενός παρακμιακού ποδοσφαίρου (του οποίου, αν το σκεφτείτε, όλοι μας είμαστε θύματα, γιατί πολύ απλά στερούμαστε υποδομές και συνθήκες που απολαμβάνουν εκατοντάδες εκατομμύρια φίλαθλοι και οπαδοί σε ολόκληρη την Ευρώπη), τότε οφείλουμε να εστιάσουμε αποκλειστικά στο αύριο. Να μείνουμε στην ουσία όσων λέγονται και όχι στην άποψη που τυχόν έχουμε για όσους τα λένε. Αυτή τη στιγμή, δηλαδή, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε στο αν ο άνθρωπος που καταθέτει μια πρόταση για τη σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου λέγεται Μαρινάκης, Αλαφούζος, Σαββίδης, Μελισσανίδης, ή Καρυπίδης αλλά στο κατά πόσο η πρότασή του είναι σωστή και πρέπει να εφαρμοστεί.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε ένα προς ένα τα βασικά σημεία της επιστολής του Βαγγέλη Μαρινάκη.

1) Να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την ΕΠΟ με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο

Ποιος διαφωνεί; Ποιος δεν θέλει να αποκτήσουν οι επαγγελματικές ομάδες την αυτονόητη αυτονομία που απολαμβάνουν πλέον όλοι οι σύλλογοι, ΣΕ ΟΛΑ τα προηγμένα πρωταθλήματα της Ευρώπης;
Ποιος δεν κρίνει απόλυτα σωστό και δίκαιο να αποφασίζουν οι επενδυτές των ΠΑΕ τους όρους με τους οποίους θα διεξάγονται τα πρωταθλήματα στα οποία ξοδεύουν εκατομμύρια, από τη διαιτησία, μέχρι τις υποδομές και τις παροχές προς τους φιλάθλους-πελάτες;
Το σύστημα διοίκησης του ελληνικού ποδοσφαίρου, με την Ομοσπονδία της χώρας να έχει ενεργό ρόλο στις επαγγελματικές της λίγκες, δεν το συναντάς σε καμιά προηγμένη, αθλητικά, χώρα της Γηραιάς Ηπείρου! Πουθενά! Μόνο στη δική μας… Μπανανία!

2) Να πάψουν να αποφασίζουν για τις επαγγελματικές ομάδες «περίεργοι» τύποι

Με το χέρι στην καρδιά και ανεξαρτήτως της ομάδας που υποστηρίζετε. Πόσες και πόσες φορές δεν έχετε ακούσει τα τελευταία τριάντα χρόνια, ιστορίες για… χαρτοσακούλες που διακινούνται στις εκλογές των τοπικών ΕΠΣ, για αμόρφωτους παράγοντες που ξαφνικά βγάζουν περιουσίες από την ενασχόλησή τους με το ελληνικό ποδόσφαιρο, για παράγοντες-πιόνια στα χέρια του εκάστοτε ισχυρού;
Θέλετε να συνεχιστεί η υπάρχουσα κατάσταση; Θέλετε να βλέπετε την ομάδα σας να πέφτει θύμα «διατεταγμένων υπηρεσιών» στις περιόδους που δεν κινεί τα νήματα στα γραφεία της Ομοσπονδίας; Μην κοροϊδευόμαστε! Από την καθιέρωση του επαγγεματικού ποδοσφαίρου στη χώρα μας (τη σεζόν 1979-80), ανά περιόδους και οι τέσσερις παραδοσιακοί «μεγάλοι» του ποδοσφαίρου μας έχουν περάσει ως… σκιώδη αφεντικά από την ΕΠΟ. Και η ΑΕΚ, και ο Ολυμπιακός, και ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ (τους γράφω αλφαβητικά για να μην υπάρχει παρεξήγηση).
Ο μόνος τρόπος για να πάψει η υπάρχουσα δυσώδη κατάσταση που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και τριάντα χρόνια, είναι να πάψει η ΕΠΟ να έχει την παραμικρή επιρροή στο χώρο των επαγγελματικών κατηγοριών.

3) Να γίνει οικονομικός έλεγχος στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία

Ανεξαρτήτως της ομάδας που υποστηρίζετε, υποθέτω ότι αρκετοί από εσάς μοιράζεστε εκεί έξω στην καθημερινότητα της κοινωνίας μας τα ίδια προβλήματα. Τους χαμηλούς μισθούς, την ακρίβεια, την αγωνία να εξασφαλίσετε βασικά αγαθά της οικογένειάς σας.
Δεν θέλετε, ειλικρινά, να μάθετε αν αυτή τη στιγμή ζουν και βασιλεύουν στο Πάρκο Γουδή παράγοντες που τρώνε με χρυσά κουτάλια μόνο και μόνο για να φέρνουν εις πέρας… αποστολές – καμικάζι;

4) Τα χρήματα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου να φτάνουν στα ερασιτεχνικά σωματεία και να μην καταλήγουν σε… τσέπες επιτήδειων

Έχοντας περάσει ουκ ολίγα χρόνια της ζωής μου δίπλα σε ερασιτεχνικά σωματεία (είτε ως αθλητής, είτε ως πατέρας αθλητή) βιώνω καθημερινά τον πόνο και την αγωνία υγιών αγνών παραγόντων, που στερούνται και χρήμα και προσωπικό χρόνο για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός σωματείου.
Για να μην ισοπεδώνουμε τα πάντα, ακόμη κι αυτή τη στιγμή υπάρχουν Πρόεδροι ΕΠΣ που έχουν αντισταθεί στην… παρακμιακή παρασκηνιακή άλωση των εκλογών των Ενώσεων και προέρχονται από τη συγκεκριμένη δεξαμενή.
Δεν πρέπει κάποια στιγμή να εξασφαλιστεί ότι τα εκατομμύρια που στέλνει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην ΕΠΟ – με αποκλειστικό στόχο την ενίσχυση των ερασιτεχνικών σωματείων – φτάνουν στα δικά τους ταμεία και όχι στις τσέπες επιτήδειων; Ποιος υγιής ερασιτέχνης παράγοντας, προπονητής, ποδοσφαιριστής δεν το θέλει, ανεξαρτήτως του χρώματος του κασκόλ που φοράει, κάθε Κυριακή που πάει σε ένα γήπεδο της Super League;

Όσα υποστηρίζει ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποτελούν μονόδρομο για την εξυγίανση και την ανάπτυξη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και ο υπογράφων τα υποστηρίζει όλα μέχρι κεραίας από το 1997, όταν για πρώτη φορά απέκτησε επώνυμη προσωπική του στήλη και απευθυνόταν στο αναγνωστικό κοινό με την υπογραφή του, ως μέλος της τότε οικογένειας του Sportime.

Η ουσία της συζήτησης, λοιπόν, είναι μία: Δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να σωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, όσο η ΕΠΟ θα μπορεί να αποτελεί ένα «εκτελεστικό όργανο» που θα εξυπηρετεί τα σχέδια του εκάστοτε παρασκηνιακού ισχυρού του. 

ΥΓ: Αν τελικά με τις ευλογίες της ΟΥΕΦΑ «σπάσει», επιτέλους, ο ομφάλιος λώρος που συνδέει ΕΠΟ και επαγγελματικό ποδόσφαιρο, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πόσοι από τους… αλεξιπτωτιστές παράγοντες που προσγειώθηκαν στα γραφεία κάποιας ΕΠΣ ή στα γραφεία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, θα εξακολουθήσουν να έχουν το ίδιο «ενδιαφέρον» για το χώρο, ή θα στρέψουν ξαφνικά αλλού το ενδιαφέρον τους…

ΥΓ2: Εθνικές ομάδες, ανάπτυξη γυναικείου ποδοσφαίρου, ανάπτυξη εθνικών πρωταθλημάτων τμημάτων υποδομής, Κύπελλο Ελλάδος, θέσπιση ημιεπαγγελματικής Γ’ Εθνικής που θα συνδέει το επαγγελματικό με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, ερασιτεχνικός αθλητισμός. Αυτή πρέπει να είναι η αποστολή της ΕΠΟ. Αυτή και μόνο αυτή!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Κεραυνοί Μαρινάκη: «Αφερέγγυος και εντολοδόχος ο Μπαλτάκος»

  

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News