Ολυμπιακός: Ο Κορμπεράν και τα… βιογραφικά Μάρκο Σίλβα – Βίτορ Περέιρα

Είστε ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ψάχνετε νέο προπονητή στον Ολυμπιακό. Το γραφείο σας πλημμυρίζει με ενδιαφέροντα βιογραφικά κι εσείς καταλήγετε ανάμεσα σε δύο υποψηφίους.

Ο ένας είναι 47 ετών, με δεκαετή προϋπηρεσία σε πάγκους ομάδων, έχοντας μάλιστα στεφθεί δύο φορές πρωταθλητής με την Πόρτο και έχοντας οδηγήσει τους «Δράκους» στην κατάκτηση και δύο Σούπερ Καπ.

Ο δεύτερος είναι 39 ετών, με μόλις τετραετή εμπειρία στους πάγκους, έχοντας εργαστεί τα τρία απ’ αυτά τα χρόνια στην μικρομεσαία Εστορίλ και μία σεζόν στην Σπόρτινγκ Λισσαβόνας.

Ποιον από τους δύο θα θεωρούσατε πιο ικανό να βγάλει τον Ολυμπιακό από το τούνελ μιας αγωνιστικής κρίσης, σαν αυτό που διασχίζουν το τελευταίου διάστημα;

Αν επιλέξατε το πρώτο βιογραφικό, συγχαρητήρια μόλις προχωρήσατε στην πρόσληψη του Βίτορ Περέιρα στον «ερυθρόλευκο» πάγκο! Αν απορρίψατε το δεύτερο, να ξέρετε ότι μόλις γυρίσατε την πλάτη στον Μάρκο Σίλβα.

Η εξαιρετικά δύσκολη απόφαση να κρίνεις ποιος είναι ο κατάλληλος προπονητής

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αναλύσεις τα στοιχεία ενός προπονητή και να αξιολογήσεις αν αυτός είναι ο πλέον κατάλληλος να αναλάβει την ομάδα σου, μένοντας μόνο στα χρόνια προϋπηρεσίας του.

Υπάρχουν δεκάδες άλλοι παράμετροι που καλείται να βάλει στη ζυγαριά ο Βαγγέλης Μαρινάκης -και ο κάθε Μαρινάκης- κάθε φορά που πρέπει να πάρει μια τόσο κρίσιμη απόφαση για την ομάδα που διοικεί.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να προβλέψω πως θα εξελιχθεί ο γάμος του Ολυμπιακού με τον Κάρλος Κορμπεράν και αν ο εξελίξιμος – πλην άπειρος – Ισπανός θα καταφέρει να βγάλει τους πρωταθλητές από το αγωνιστικό τους αδιέξοδο.

Είναι πολύ σημαντικό ότι βρίσκεται στους πάγκους από πολύ μικρή ηλικία (άρα είναι πιο συμβατός με την εξέλιξη του σύγχρονου ποδοσφαίρου που τρέχει με ρυθμούς… αστραπής), είναι επίσης εξαιρετικά σημαντικό ότι έχει θητεύσει δίπλα σε έναν σπάνιο δάσκαλο του ποδοσφαίρου, όπως ο Μαρσέλο Μπιέλσα, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που θα δοκιμαστεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού και πίεσης σε σύλλογο με το βάρος της φανέλας του Ολυμπιακού.

Όπως ακριβώς δοκιμάστηκε για πρώτη φορά ο Μάρκο Σίλβα όταν έπιασε λιμάνι, όπως δοκιμάστηκε για πρώτη φορά ο Πέδρο Μαρτίνς, η έλευση του οποίου είχε προκαλέσει… μούδιασμα στους φίλους του Ολυμπιακού, καθώς ελάχιστοι γνώριζαν έστω την ύπαρξή του.

Σημασία για τον Ολυμπιακό έχει πάντα η στήριξη του προπονητή, όχι μόνο η επιλογή του

Το γράψαμε και χθες. Ένα από τα στοιχεία που προσπαθεί να διακρίνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στα μάτια των υποψήφιων προπονητών του Ολυμπιακού, κάθε φορά που περνούν από συνέντευξη καθισμένοι απέναντι του στο ίδιο τραπέζι, είναι η προοπτική που έχουν. Οι φιλοδοξίες τους, η δίψα τους, το τεχνοκρατικό τους σχέδιο και κυρίως οι δυνατότητες εξέλιξής του.

Όπως έχει αποδειχτεί μέχρι στιγμής, τις περισσότερες φορές ο διοικητικός ηγέτης των πρωταθλητών δεν λαθεύει στην κρίση του. Δεν είναι τυχαίο, ότι στα δικά του χρόνια, ο Ολυμπιακός έχει μετατραπεί σε «εργοστάσιο εκτόξευσης καριέρας προπονητών».

Και η έλευση του Μάρκο Σίλβα και ο ερχομός του Πέδρο Μαρτίνς… μούδιασμα είχαν προκαλέσει αρχικά στους φίλους του Ολυμπιακού

Και κάτι ακόμη. Στη φάση που διανύει ο Ολυμπιακός, προφανώς και έχει τεράστια σημασία να μην λαθέψει στην επιλογή του διαδόχου του Μαρτίνς. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όμως, ενδεχομένως να έχουν αφενός η μεταγραφική προίκα και τα αγωνιστικά όπλα με τα οποία θα τον υποστηρίξει και αφετέρου ένα χρήσιμο… ξεσκαρτάρισμα στα αποδυτήρια του Ρέντη.

Γιατί η εικόνα του Ολυμπιακού στο χορτάρι παραπέμπει (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια) και σε ομάδα που έχει χάσει την υγεία που τη χαρακτήριζε στα αποδυτήριά της!  

ΥΓ: Με ρωτάτε πολλοί για την επιλογή Μπίλιτς. Τι να σας πω; Με τα καλά της και τα κακά της, όπως κάθε επιλογή τεχνικού. Στα συν η μεγαλύτερη εμπειρία από τον Κορμπεράν και η ποδοσφαιρική προσωπικότητά του, στα πλην ο προβληματικός και άστατος χαρακτήρας του, και η στάσιμη πορεία στην καριέρα του.

Σίγουρη και ασφαλής επιλογή για τον Ολυμπιακό σε μια τόσο δύσκολη, αγωνιστικά, περίοδο δεν υπήρχε… εκτός αν γύριζε ο Βαλβέρδε! Γι’ αυτό αν ήμουν Μαρινάκης, θα επέλεγα τον προπονητή που θα μου έδειχνε αποφασισμένος να πετύχει, που θα έβγαζε δίψα και πάθος στα μάτια και τα λεγόμενά του, και θα μου εμφάνιζε το καλύτερο πλάνο για να βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο.

Νομίζω τελικά ότι αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πιάνει λιμάνι ο Ισπανός και όχι ο Κροάτης. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News