Ολυμπιακός: Δεν καταλαβαίνεις ότι με το καπνογόνο σου πνίγεις την ομάδα που αγαπάς και όχι τον αντίπαλο;

Από το βράδυ της Κυριακής έχουμε διαβάσει και ακούσει δεκάδες επώνυμες και ανώνυμες αναλύσεις για το ντέρμπι του Φαλήρου. Και ομολογώ ότι εκπλήσσομαι που από τις περισσότερες απουσιάζει παντελώς το πιο κομβικό (με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια) σημείο της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ που σε μεγάλο βαθμό καθόρισε και το τελικό σενάριό του. 

Αναφέρομαι, φυσικά, στη σχεδόν δεκάλεπτη διακοπή που ακολούθησε το ακυρωθέν γκολ του Χάμες σε μια χρονική στιγμή που στο γήπεδο υπήρχε μόνο μία ομάδα και αυτή ήταν ο Ολυμπιακός, όχι η ΑΕΚ! 

Πιστεύετε ότι θα βλέπαμε στο πρώτο ημίχρονο μια τόσο ισοπεδωτική ΑΕΚ, αν δινόταν η ευκαιρία στον Μίτσελ να διακόψει για 7-8 λεπτά το παιχνίδι;

Για να αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ αλλοιώθηκε η φυσιολογική ροή του ντέρμπι με αυτή τη διακοπή σκεφτείτε απλά το σενάριο… αντίστροφα. Σκεφτείτε απλά στο πρώτο ημίχρονο (διάστημα που στο γήπεδο η «Ένωση» έπαιζε τους γηπεδούχους σαν τη γάτα με το ποντίκι, κυριαρχώντας απόλυτα στο παιχνίδι) να δινόταν η ευκαιρία στον Μίτσελ να καλέσει για 7-8 λεπτά τους παίκτες του στον πάγκο, να τους ηρεμήσει, να τους «καθαρίσει» το μυαλό, να τους δώσει κατευθύνσεις και εκείνοι να πάρουν πολύτιμες ανάσες ξεκούρασης.

Πιστεύετε, ειλικρινά, ότι αν κοντά στο 25′ υπήρχε μια διακοπή ανάλογη με εκείνη που ζήσαμε στο δεύτερο ημίχρονο θα βλέπαμε την ίδια κυριαρχική ΑΕΚ μέχρι την ανάπαυλα; Ούτε μια στο εκατομμύριο! 

Δεν ξέρω πόσο φάνηκε από την τηλεοπτική μετάδοση, αλλά στα πρώτα λεπτά της επανάληψης πολλοί ποδοσφαιριστές της «Ένωσης» έδειχναν να τρέχουν με 2 και 3 ταχύτητες χαμηλότερες σε σχέση με τα πρώτα 45 λεπτά. Και ήταν απόλυτα φυσιολογικό να συμβεί αυτό, καθώς οι παίκτες του Αλμέιδα είχαν τρέξει απίστευτα πολύ στο πρώτο μισό του αγώνα για να επιβάλλουν τον δικό τους εξοντωτικό ρυθμό στο χορτάρι. 

Ιδιαίτερα ο Ντομαγκόι Βίντα δυσκολευόταν να πατήσει καν γερά στα πόδια του και από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου μέχρι τη στιγμή της διακοπής είχε βρεθεί 3-4 φορές να σκύβει εξαντλημένος κρατώντας τα γόνατά του, όποτε η μπάλα έβγαινε άουτ. Μην ξεχνάτε ότι ο Κροάτης βρισκόταν εκτός ρυθμού λόγω του τραυματισμού του και μοιραία δεν είχε τις απαραίτητες ανάσες για ντέρμπι τόσο υψηλής ταχύτητας.

Σαν να βλέπεις τον Ρόκι να έχει στριμώξει τον Ντράγκο στα σχοινιά και να… χτυπάει το κουδούνι!

Ξέρετε τι μου θύμιζε το παιχνίδι; Σενάριο ταινίας του… Ρόκι Μπαλμπόα. Εκεί που ο Σταλόνε έτρωγε το ξύλο της αρκούδας για καμιά δεκαριά γύρους και ως δια μαγείας έβρισκε στο τέλος τις δυνάμεις να σφυροκοπήσει τους αντιπάλους του και να νικήσει. Ε, ούτε ο Ρόκι θα μπορούσε να ρίξει νοκ άουτ τον Απόλλο Κριντ, ή τον Ιβάν Ντράγκο αν οι αντίπαλοί του είχαν την πολυτέλεια τη στιγμή που βρίσκονταν στρυμωγμένοι στα σχοινιά να χτυπάνε το κουδουνάκι της γραμματείας και να πάρουν… δεκάλεπτο τάιμ άουτ!

Απευθύνομαι, λοιπόν, σε όλους τους φίλους του Ολυμπιακού που θεωρούν σκόπιμο να ανάβουν καπνογόνα κατά τη διάρκεια των αγώνων της αγαπημένης τους ομάδας και τους θέτω κοιτώντας τους στα μάτια (έστω και διαδικτυακά) ένα συγκεκριμένο ερώτημα: Αντιλαμβάνεστε πόσο μεγάλο κακό κάνετε στην ομάδα σας πνίγοντας στον καπνό το Καραϊσκάκη μετά από κάθε γκολ που πετυχαίνει στα μεγάλα ντέρμπι; Αντιλαμβάνεστε ότι, άθελά σας, βοηθάτε τους αντιπάλους του Ολυμπιακού να ξεφεύγουν από σφυροκοπήματα ανάλογα με εκείνο που υπέβαλλαν οι παίκτες του Μίτσελ τους αντιπάλους τους στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου;

Προσέξτε, δεν διαχωρίζω τους φίλους του Ολυμπιακού σε οργανωμένους ή μη. Για μένα κανένας Ολυμπιακός δεν αγαπά περισσότερο ή λιγότερο την ομάδα του από τον διπλανό του. Άλλωστε καπνογόνα άναψαν απ’ όλες τις κερκίδες και όχι μόνο στο πέταλο της Θύρας 7.

Οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν μπροστά τους ένα μήνα να καθίσουν να σκεφτούν πως μπορούν πραγματικά να βοηθήσουν την ομάδα τους στο δρόμο μιας θρυλικής ανατροπής!

Μην κοροϊδευόμαστε. Όλοι μας έχουμε υπάρξει οπαδοί κάποιας ομάδας πριν γίνουμε δημοσιογράφοι. Δεν ασχολούμασταν μικροί με το… μπαλέτο και ξαφνικά σκεφτήκαμε να γίνουμε αθλητικοί συντάκτες. Και οι περισσότεροι από εμάς, όταν βρισκόμασταν σε μικρότερη ηλικία, γοητευόμασταν από το θέαμα μιας… πυρακτωμένης εξέδρας, καλυμμένης με εκατοντάδες καπνογόνα. Pyro show δεν τα λέτε οι νεότεροι;

Έλα όμως που είναι μια διαδικασία που απαγορεύεται σε όλες τις μεγάλες διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Όσο κι αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με το συγκεκριμένο τελετουργικό, απλά απαγορεύεται για περισσότερους από έναν λόγους. Για τηλεοπτικούς, για προστασία της υγείας των φιλάθλων (γιατί όταν καταλαγιάζει η φλόγα, μένει ο καπνός που δεν είναι ότι καλύτερο να εισπνέει οποιοσδήποτε οπαδός)…

Οι φίλοι του Ολυμπιακού, όμως, δεν καλούνται να κατανοήσουν το μέγεθος του προβλήματος επειδή κάποιος τους απαγορεύει να ανάβουν καπνογόνα. Καλούνται άπαντες να συνειδητοποιήσουν πόσο μεγάλη ζημιά κάνουν στη δική τους ομάδα. Και τώρα στη διακοπή του πρωταθλήματος καλούνται να σκεφτούν με ηρεμία και να σταθμίσουν τα ακόλουθα δεδομένα: 

1. Κατά τη διάρκεια του αγώνα με την ΑΕΚ άκουσαν από τα μεγάφωνα έκκληση του προπονητή και των ποδοσφαιριστών της δικής τους ομάδας να τους εκλιπαρούν να μην ανάβουν καπνογόνα για να μην κόβουν το δικό της ρυθμό.
2. Μετά το τέλος του ντέρμπι με την ΑΕΚ άκουσαν τον Μίτσελ να εξηγεί πόσο μεγάλη ζημιά έκανε στην ομάδα του η διακοπή κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου.
3. Άπαντες στον Πειραιά συμφωνούν ότι στην ΕΠΟ υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα που δεν θέλει να δει τον Ολυμπιακό ξανά πρωταθλητή. Αυτό ακριβώς το σύστημα, λοιπόν, περιμένει αφορμές σαν τη χθεσινή για να εξοντώσει ολοκληρωτικά τους «ερυθρόλευκους» από τη μάχη της κορυφής, πατώντας εκτός των άλλων και σε συγκεκριμένο κανονισμό του πειθαρχικού κώδικα που διέπει τους αγώνες της Super League.
4. Με τον Ολυμπιακό υπότροπο για διακοπή των αγώνων του, σε περίπτωση που συνεχιστεί το φαινόμενο του μαζικού ανάμματος καπνογόνων μετά από κάθε «ερυθρόλευκο» γκολ στα ντέρμπι, το Καραϊσκάκη θα είναι άδειο σε όλα τα παιχνίδια των play offs.

Οι όποιες ελπίδες του Ολυμπιακού, δηλαδή, για μια θρυλική ανατροπή στη συνέχεια του πρωταθλήματος θα… πνιγούν μέσα σε ένα σύννεφο καπνού που θα έχει δημιουργηθεί από «ερυθρόλευκα» χέρια.

Υποθέτω ότι είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να συμβεί οι φίλοι των πρωταθλητών. Με τα όποια λάθη και σωστά της, αυτή η ομάδα αξίζει να παλέψει μέχρι το τελευταίο λεπτό της σεζόν για να κερδίσει ότι περισσότερο μπορεί. Για να έχει ελπίδα να το πετύχει χρειάζεται δίπλα του τον διαχρονικά πολυτιμότερο παίκτη της: Τον κόσμο που δεν λυγά ποτέ!

Το Καραϊσκάκη έγινε μύθος εδώ και δύο δεκαετίες στο Champions League χωρίς να ανάψει ούτε μισό καπνογόνο!

Κι αυτός οφείλει να είναι διαρκώς στο πλευρό της για να μετατρέπει το Καραϊσκάκη σε ηφαίστειο που θα «πνίγει» τον αντίπαλο με την πίεση που θα του ασκεί (όπως ακριβώς συνέβη το βράδυ της Κυριακής, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου του ντέρμπι με την ΑΕΚ μέχρι τη διακοπή μετά το γκολ του Χάμες). Και μπορεί να τον «πνίγει» με τις φωνές του, τα συνθήματά του, την τρέλα του, το πάθος του, τα κορεό του, τα πυροτεχνήματά του. Δεν χρειάζεται καπνογόνα για να το πράττει… 

Άλλωστε εδώ και κοντά είκοσι χρόνια το Καραϊσκάκη έγινε ένα γήπεδο – μύθος ακόμη και για τα δεδομένα του Champions League (υποχρεώνοντας μεγαθήρια όπως η Λίβερπουλ, η Μίλαν, η Άρσεναλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Γιουβέντους, η Ντόρτμουντ, ή η Ατλέτικο Μαδρίτης να φύγουν ηττημένες από αυτό) χωρίς να ανάψει… μισό καπνογόνο!

Άρα, οι ίδιοι οι φίλοι του Ολυμπιακού γνωρίζουν το δρόμο. Αν θέλουν να βοηθήσουν πραγματικά την ομάδα τους στη συνέχεια της σεζόν και όχι να βοηθάνε τις αντιπάλους της να… γλιτώνουν το στρίμωγμα στα σχοινιά (όπως το έπραξαν στο ντέρμπι με την ΑΕΚ), ξέρουν ποιον μονόδρομο έχουν να ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες! Ας το σκεφτούν, ας ακούσουν Μίτσελ και παίκτες, και ας πράξουν ό,τι κρίνουν οι ίδιοι με μοναδικό οδηγό την αγάπη για την ίδια τους την ομάδα! 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News