Ολυμπιακός: Χρειάζεται έναν… Αλμέιδα να τον εμπνεύσει!

Πώς θα αξιολογούσε, αλήθεια, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, τώρα που αυτή έριξε την αυλαία της με το διπλό στην Τούμπα;

Πως είναι δυνατόν να μην αξιολογήσεις ως «αποτυχημένη» τη σεζόν ενός οργανισμού που θρέφεται από τίτλους και δεν κατάφερε να ανταποκριθεί με επιτυχία ούτε σε έναν από τους στόχους που είχε θέσει στο ξεκίνημα της χρονιάς, παρά την προσπάθειά του να διορθώσει όλα τα λάθη που έπραξε ξοδεύοντας ουκ ολίγα εκατομμύρια, σε περιόδους που άλλες ομάδες θα είχαν ρίξει… λευκή πετσέτα;

Όποιον επιθετικό προσδιορισμό κι αν χρησιμοποιήσει κανείς ως δείκτη αξιολόγησης της χρονιάς που ολοκληρώθηκε για τον Ολυμπιακό, δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για μια σεζόν διαδοχικών σφαλμάτων σε όλα τα επίπεδα. 

Οι κακές χρονιές δεν πρέπει να αφορίζονται, αλλά να αξιοποιούνται…

Το σημείο στο οποίο έχει απόλυτο δίκιο ο Γιάννης είναι ότι ένας οργανισμός δεν πρέπει να… αφορίζει τις κακές χρονιές του. Οφείλει να τις αποδέχεται, να τις αξιολογεί σωστά και μέσα από τον εντοπισμό των λαθών να χτίζει ένα καλύτερο μονοπάτι για την επόμενη μέρα του. Αυτό οφείλουν να πράξουν άπαντες στον Πειραιά: Να αξιολογήσουν τα σφάλματα που έγιναν από το φινάλε της περσινής αγωνιστικής περιόδου, να περιορίσουν την πιθανότητά επανάληψής τους το φετινό καλοκαίρι και να χτίσουν ξανά μια ομάδα που αφενός θα μπορεί να διεκδικήσει με μεγαλύτερες αξιώσεις τους στόχους της – εντός και εκτός ελληνικών συνόρων – και αφετέρου θα «γεμίζει» τον κόσμο της με το ποδόσφαιρο που θα του προσφέρει. 

Η ιστορία διδάσκει ότι σε στιγμές δοκιμασίας (σ.σ. γιατί στο λιμάνι κάθε χρονιά που ολοκληρώνεται χωρίς τίτλο είναι μια στιγμή δοκιμασίας) σαν τη φετινή, ο Ολυμπιακός χρειάζεται πάνω απ’ όλα έναν προπονητή να εμπνεύσει με εμπιστοσύνη ολόκληρο τον οργανισμό.

Η ιστορία διδάσκει ότι σε στιγμές δοκιμασίας (σ.σ. γιατί στο λιμάνι κάθε χρονιά που ολοκληρώνεται χωρίς τίτλο είναι μια στιγμή δοκιμασίας) σαν τη φετινή, ο Ολυμπιακός χρειάζεται πάνω απ’ όλα έναν προπονητή να εμπνεύσει με εμπιστοσύνη ολόκληρο τον οργανισμό!

Συνέβη με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (και μάλιστα δύο φορές) τα καλοκαίρια του 1996 και του 2004, συνέβη με τον Ερνέστο Βαλβέρδε το καλοκαίρι του 2010, συνέβη ξανά με τον Πέδρο Μαρτίνς το καλοκαίρι του 2018. Τρεις ολοκληρωτικά διαφορετικές περιπτώσεις, τρεις ολοκληρωτικά διαφορετικές πηγές έμπνευσης, όλες όμως το ίδιο αποτελεσματικές. 

Γιατί ενώ Μπάγεβιτς και Βαλβέρδε είχαν ουσιαστικά εμπνεύσει εμπιστοσύνη τον οργανισμό λόγω της προϋπηρεσίας τους στον «ερυθρόλευκο» πάγκο, ο Μαρτίνς το έπραξε με τη δουλειά του και το έργο που παρουσίασε από τους πρώτους μήνες της παρουσίας του στην ομάδα. Όπως ακριβώς συνέβη φέτος με τον Ματίας Αλμέιδα στην ΑΕΚ! 

«Κλειδί» η προσωπική σχέση του Βαγγέλη Μαρινάκη με το νέο προπονητή

Έναν… δικό του Αλμέιδα, αναζητεί ουσιαστικά ο Ολυμπιακός και πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στην επιλογή του. Έναν προπονητή που αρχικά θα πρέπει να χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του Βαγγέλη Μαρινάκη και θα μπορέσει να χτίσει με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ μια σχέση αλληλοεκτίμησης και αλληλοσεβασμού! 

Ιδιαίτερα στις ελληνικές ομάδες είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχουν χημεία και ισχυροί δεσμοί που θα συνδέουν τον ιδιοκτήτη μιας ομάδας με τον προπονητή της. Είναι τόσο αρρωστημένο το κλίμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι τόσοι οι καλοθελητές που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τα όποια ακραία συναισθήματα παραγόντων μετά από ένα αποτυχημένο αποτέλεσμα, είναι τόσο άγνωστη η έννοια «υπομονή» που αρκεί ένα… στραβό παιχνίδι για να τορπιλίσει μια υγιή προσπάθεια αναδόμησης μιας ομάδας.

Πρέπει, λοιπόν, ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού να μιλήσει στην καρδιά του Βαγγέλη Μαρινάκη και να την κατακτήσει με τον τρόπο που ο Ματίας Αλμέιδα κατέκτησε την πολύ… δύσκολη καρδιά του Δημήτρη Μελισσανίδη. Ένα το κρατούμενο!

Να πίνει νερό το Καραϊσκάκη στο όνομά του…

Θα πρέπει επίσης ο νέος τεχνικός των Πειραιωτών να μπορεί να μιλήσει στην ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των οπαδών της ομάδας. Να μπορεί να πράξει ό,τι ακριβώς έπραξε ο Πέδρο Μαρτίνς στην πρώτη του σεζόν στο λιμάνι όταν παρά το γεγονός ότι η ομάδα έμεινε άτιτλη, οι φίλοι του Ολυμπιακού γέμιζαν σε κάθε παιχνίδι το Καραϊσκάκη, πίνοντας νερό στο όνομά του.

Και φυσικά θα πρέπει ο προπονητής που θα εγκατασταθεί στα αποδυτήρια του Ρέντη να μπορεί να εμπνέει τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του. Να τους κάνει να παίζουν για πάρτη του! Να τους πείθει ότι πάνω απ’ όλα είναι δίκαιος στις αποφάσεις του. Αυτό ήταν ένα μεγάλο όπλο της φετινής ΑΕΚ στη μάχη του τίτλου. Ο Αλμέιδα πήρε τα πιο προβληματικά, ίσως, αποδυτήρια της Super League και τα μετέτρεψε σε κινητήριο μοχλό του «κιτρινόμαυρου» restart. Το έβλεπες στα μάτια των ποδοσφαιριστών κατά τη διάρκεια της φιέστας, πόσο πολύ χαίρονταν με τη χαρά του προπονητή τους. 

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, χρειάζεται ξανά έμπνευση στον πάγκο του! Χρειάζεται έμπνευση στο γήπεδό του, χρειάζεται έμπνευση παντού. Και γι’ αυτό ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι συνεργάτες του ξεψαχνίζουν όλες τις περιπτώσεις υποψήφιων προπονητών. Γιατί ξέρουν ότι περιθώριο λάθους αυτή τη φορά δεν υπάρχει… 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News