ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Θοδωρή, ο επόμενος που θα έρθει… ας έχει τουλάχιστον σοβαρό βιογραφικό!

Κανονικά απόψε όλοι όσοι εδώ και δύο χρόνια υποστηρίζουμε εξ αρχής ότι η επιλογή Φαν’τ Σχιπ συνιστούσε… ποδοσφαιρικό ανέκδοτο για την εθνική μας ομάδα, πρέπει να σιωπήσουμε και να παραχωρήσουμε διακριτικά το λόγο σε όσους επιχειρούσαν για μια διετία να μας βγάλουν τρελούς και πολέμιους του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος!

Βλέπετε, σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο ποτισμένο από το ναρκωτικό του τυφλού οπαδισμού, η εθνική μας ομάδα αντιμετωπίζεται ως προέκταση του ισχυρού που κινεί τα νήματα στα γραφεία της ΕΠΟ. Είναι ισχυρός ο πρόεδρος της ομάδας που υποστηρίζουμε; Όλα είναι καλά και… ανθηρά! Κάνει κουμάντο στο Πάρκο Γουδί ο… εχθρός; Τα κάνει όλα στραβά κι ανάποδα! Και βουρ η προπαγάνδα, είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη κατεύθυνση. Κι ας μας εκθέτει το ίδιο το ποδόσφαιρο, κι ας βγάζουμε τρελούς τους Έλληνες φιλάθλους που άλλη εικόνα βλέπουν με τα ματάκια τους, κι άλλη τους παρουσιάζουν «αναλυτές» και «ειδικοί».

Προσωπικά, επιτρέψτε μου να επαναλάβω και σήμερα, ότι ακριβώς υποστηρίζω σε όσα Μέσα έχω εργαστεί από τον Ιούλιο του 2019, όταν η τέως διοίκηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας επέλεξε να δώσει τα ηνία της εθνικής μας ομάδας σε έναν προπονητή που δεν εμπιστεύονται εδώ και χρόνια ούτε μικρομεσαίες ομάδες της πατρίδας του!

Γιατί ένας τεχνικός που κουβαλάει την ποδοσφαιρική κληρονομιά του Φαν’τ Σχιπ, τι στα κομμάτια, η λογική λέει ότι αν διέθετε περγαμηνές ικανές να τον οδηγήσουν στον πάγκο εθνικής ομάδας, αν μη τι άλλο θα ήταν περιζήτητος σε μια χώρα όπως η Ολλανδία που έγραψε ξεχωριστή ιστορία ως ποδοσφαιριστής.

Κι όμως, μιλάμε για έναν προπονητή που για μια δεκαετία (από το 2009 έως το 2019 όταν κατέληξε στον πάγκο της εθνικής Ελλάδος!) έβλεπε ακόμη και τις μικρομεσαίες ομάδες της Eredivisie να τον θεωρούν «λίγο» για τον πάγκο τους με αποτέλεσμα να αρχίσει την περιήγηση ανά την Υφήλιο και να εργάζεται σε Μεξικό και Αυστραλία για να βρει δουλειά! Κι, όμως, αυτό το βιογραφικό αξιολογήθηκε ως επαρκές για να του ανατεθεί η ευθύνη της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 2004!

Για λόγους… προπαγάνδας είδαμε τον Ολλανδό να βαφτίζεται «Μεσσίας», να αποκαλείται «αναγεννητής» της εθνικής, την ώρα που το ίδιο το ποδόσφαιρο επιβεβαίωνε με κάθε ευκαιρία ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν διέθετε απλά τις ικανότητες για να φέρει εις πέρας τη δουλειά για την οποία προσλήφθηκε. Ναι, σουλούπωσε τα αποδυτήρια (γιατί δεν παύει να είναι μια σημαντική προσωπικότητα), πανηγύρισε κάποια μεμονωμένα αποτελέσματα, αλλά όποτε… έκαιγε η μπάλα, όποτε η εθνική μας έπρεπε να διαχειριστεί το «πρέπει» κάποιου αποτελέσματος και, κυρίως, οπότε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έπρεπε να παράγει ποδόσφαιρο για να κερδίσει τρίποντα, τα έκανε… θάλασσα! Το ίδιο ακριβώς συνέβη και το βράδυ της Κυριακής στο Κόσοβο…

Και κάπως έτσι το «πλάνο Κατάρ» μετατράπηκε σε… καταρράκτη για τα μάτια μας που πόνεσαν από μια ακόμη άθλια εμφάνιση της εθνικής ομάδας, που τείνει να γίνει η χαρά κάθε αντιπάλου που προσπαθεί να ξεφύγει από τα χαμηλά στρώματα του ranking της ΦΙΦΑ.

Ο Θοδωρής Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του, καλούνται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να βρουν τον άνθρωπο που θα κληθεί να αναγεννήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα από τις στάχτες της απόλυτης ανυποληψίας του.

Ωστόσο, ακόμη και η συζήτηση για το βατερλό της Πρίστινα (όσο φρέσκια κι αν είναι) δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να συνεχίζεται, όπως φυσικά δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να παρατείνεται η παραμονή του Τζον Φαν’τ Σχιπ στον πάγκο της εθνικής ομάδας. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του, καλούνται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να βρουν τον άνθρωπο που θα κληθεί να αναγεννήσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα από τις στάχτες της απόλυτης ανυποληψίας του.

Καλούνται να θωρακίσουν ξανά τα «γαλανόλευκα» αποδυτήρια και να αφήσουν μακριά οποιασδήποτε οπαδικής μορφής μικρόβια που αποδειδεγμένα μπορούν να καταστρέψουν ένα ολόκληρο υγιές οικοδόμημα, σαν αυτό που είχαν χτίσει διαδοχικά ο Ότο Ρεχάγκελ και ο Φερνάντο Σάντος.

Για να το πράξουν, δεν έχουν παρά να ξεκινήσουν από τα βασικά: Να τσεκάρουν το βιογραφικό του επόμενου ομοσπονδιακού προπονητή! Όπως συμβαίνει με την πρόσληψη οποιουδήποτε υπαλλήλου, σε οποιοδήποτε επάγγελμα στον κόσμο, οι υποψήφιοι για τη δουλειά θα πρέπει να πληρούν κάποιες μίνιμουμ προϋποθέσεις για να μπορούν να τη… φέρουν εις πέρας! Κανείς δεν εγγυάται την επιτυχία και φυσικά ακόμη και οι… Ρανιέρι αυτού του κόσμου, μπορούν να αποτύχουν αν το εργασιακό τους περιβάλλον είναι αρρωστημένο.

Ωστόσο, ας ξεκινήσει ο Ζαγοράκης από τα βασικά. Να επιλέξει τον επόμενο προπονητή της εθνικής μας ομάδας, αναλύοντας προσεκτικά το βιογραφικό του και όχι επειδή μια μέρα θα χτυπήσει το τηλέφωνό του και θα του πει κάποιος παράγοντας της ΕΠΟ «ρε πρόεδρε, μου πρότειναν έναν προπονητή που κάνει καριέρα στην Αυστραλία και το Μεξικό. Μου λένε ότι είναι φοβερός. Να τον πάρουμε;»…

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News