Σταύρος Γεωργακόπουλος: Η απίθανη λόμπα του Μουζακίτη σφράγισε την αλήθεια στο χορτάρι

Οταν ένα παιδί 18 χρόνων μετά από 94 λεπτά σκληρής μάχης, έχει το καθαρό μυαλό να πετύχει τέτοιο γκολ με την μπάλα να «καίει», ουδείς μπορεί να προβλέψει πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει στο ποδόσφαιρο.

Μία απλή ματιά στη στατιστική απεικόνιση του χθεσινού επαναληπτικού ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να ρίξει κάποιος, αρκεί για να καταλάβει τι έγινε πάνω στο χορτάρι. Τι κι αν η ομάδα του Μεντιλίμπαρ παίζει ασταμάτητα το τελευταίο διάστημα κι η κούραση στα πόδια των περισσότερων έχει χτυπήσει… κόκκινο;

Αυτή η καλοδουλεμένη μηχανή δεν σταματά πουθενά, με τον Βάσκο «στρατηγό» να την οδηγεί μαεστρικά από επιτυχία σε επιτυχία.

Είναι απ’ τα παιχνίδια που λες ότι θα ήταν κρίμα κι άδικο, με τόσο μεγάλη διαφορά σε προσπάθεια κι απόδοση, να μην πάρουν οι «ερυθρόλευκοι» αυτό που «έχτισαν» πάνω στο χορτάρι.

Με 16 τελικές προσπάθειες, τις 7 στην εστία, απέναντι στις 10 του «τριφυλλιού», χωρίς καμία στην εστία του Πασχαλάκη, οι μάγκες Πειραιώτες με κατοχή μπάλας στο 58% κι έπειτα από ένα καταιγιστικό δεύτερο ημίχρονο, πήραν αυτό που άξιζαν με ένα γκολ- ποίημα απ’ το αριστερό του απίθανου Μουζακίτη.

Εξι φορές μέχρι τότε ο Γιούρι Λοντίγκιν κατάφερε με σωτήριες επεμβάσεις να κρατήσει το μηδέν στην εστία του. Στη φάση του πέναλτι, που κέρδισε με πείσμα ο Μπιανκόν, ο Ρώσος γκολκίπερ είχε ξανά την τύχη με το μέρος του, καθώς ο Ελ Καμπί τον βρήκε εξουδετερωμένο στην αριστερή γωνία, αλλά η μπάλα σταμάτησε στο δεξί κάθετο! Είδαμε ένα ντέρμπι, στο οποίο η μία ομάδα, όπως έγινε και στα δύο προηγούμενα μεταξύ τους παιχνίδια, έπαιξε για να νικήσει κι η άλλη για να «κλέψει» το αποτέλεσμα. Τελικά, όμως, η μπάλα είναι δίκαιη και χθες στο χορτάρι αποτυπώθηκε, έστω και με το μίνιμουμ σκορ, ποια ομάδα είναι καλύτερη, όχι μόνο σε ένα παιχνίδι, αλλά σε όλη τη διάρκεια της περιόδου.

Ακόμη και στο πρώτο μέρος, που το παιχνίδι ήταν περισσότερο μοιρασμένο, ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που πάτησε καλύτερα, πάλεψε περισσότερο, ήθελε πιο πολύ την πρόκριση κι αντί όσο περνά η ώρα οι γηπεδούχοι να κουράζονται, ήταν εκείνοι που είχαν τις πιο πολλές δυνάμεις και τα πιο πολλά ψυχικά αποθέματα. Αξίζει, ωστόσο, να σταθούμε στον Χρήστο Μουζακίτη, όχι μόνο επειδή τρεις ημέρες μετά το νικηφόρο γκολ στη Λιβαδειά, πέτυχε ένα ακόμη πιο σημαντικό κι ακόμη πιο εντυπωσιακό, αλλά για τη γενικότερη παρουσία του στο χορτάρι, στο πιο μεγάλο ντέρμπι του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο μικρός ήταν κυριολεκτικά αλάνθαστος, μακράν ο καλύτερος απ’ το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό κι εκείνος που σε τελική ανάλυση άξιζε να σφραγίσει την πρόκριση του Θρύλου στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Στην 25η του επίσημη εμφάνιση, με τη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού, ο αριστεροπόδαρος μέσος με ένα εκπληκτικό γκολ, γνώρισε ξανά την αποθέωση, όχι μόνο επειδή με την υπέροχη έμπνευσή του έκρινε το παιχνίδι, αλλά επειδή συνολικά δικαιώνει μέχρι και τους Ισπανούς δημοσιογράφους της Marca, που τον χαρακτήρισαν ως… τα πόδια του Μεντιλίμπαρ στο γήπεδο.

Οταν σε αυτή την ηλικία καταφέρνει να έχει τόσο καθαρό μυαλό έπειτα από 95 λεπτά σκληρής μάχης και τη διαύγεια να σημειώνει τέτοια γκολ, είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος ποιο ακριβώς θα είναι το μέλλον αυτό του παιδιού μέσα στα γήπεδα. Ο,τι κι αν πει ο οποιοσδήποτε, ο χαρισματικός πιτσιρικάς, πραγματικά δεν έχει… ταβάνι, αλλά αξίζουν πολλά μπράβο και στον κόουτς που τον εμπιστεύτηκε, αλλά και στους συμπαίκτες του που τον περιβάλλουν με τόση εμπιστοσύνη.

Υ.Γ.: Ενα μεγάλο μπράβο αξίζει και στον εξαιρετικό μαχητή Μπιανκόν, ο οποίος όχι μόνο κέρδισε το πέναλτι, αλλά διότι με την ορμή που μπήκε στο γήπεδο παρέσυρε και την ομάδα του και την εξέδρα…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News