Σταύρος Γεωργακόπουλος: Πίσω απ’ το «θέλω να μείνω» του Μεντιλίμπαρ

Στο δικό μου μυαλό δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Μία από τις πιο σοφές κινήσεις που έκανε επί προεδρίας του στον Ολυμπιακό ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν ότι έφερε και στήριξε τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, σε τέτοιο βαθμό που να εξελιχθεί στον καλύτερο προπονητή της αιωνόβιας πλέον ιστορίας του συλλόγου.

Δεν είναι μόνο ότι τον επέλεξε τον Φλεβάρη του 2024 και τον έπεισε να έρθει. Το ακόμη πιο σημαντικό είναι πως ο Βάσκος τεχνικός αποδείχθηκε «ταμάμ» για τους «ερυθρόλευκους» απ’ όποια πλευρά κι αν το δει ο καθένας μας. Δεν στέκομαι πολύ στα επιτεύγματά του από την ημέρα που κάθισε στη γωνιά του κόκκινου πάγκου. Μπορεί η κατάκτηση του Conference League να… μιλάει από μόνη της και να συνοδεύει πλέον το όνομα του Ολυμπιακού σε όλα τα ΜΜΕ του εξωτερικού ως παράσημο, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, όπως δεν είναι και το περσινό νταμπλ που ήρθε με ρυθμούς… περιπάτου.

Ο «Μέντι» είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να αξιοποιήσει την προεδρική εμπιστοσύνη στον μέγιστο βαθμό. Ξέρει ποιος είναι, έχει την προσωπικότητα, την ξεκάθαρη φιλοσοφία, να εκμεταλλευθεί το μέγεθος του κλαμπ και να το μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.

Ξεκινώντας από τα αποδυτήρια. Εκεί που όλοι όσοι μπαινοβγαίνουν, παίζουν δεν παίζουν, είτε μιλάμε για τον Ελ Καμπί και τον Ροντινέι, είτε για τους πιτσιρικάδες Πνευμονίδη και Μουζακίτη, πίνουν νερό στο όνομά του. Πάνω απ’ όλα επειδή ξέρουν ότι είναι δίκαιος απέναντί τους και γνωρίζουν από πρώτο χέρι γιατί παίζουν ή δεν παίζουν, αλλά και πόσο τους έχει βελτιώσει μέσα από την καθημερινή τριβή.

Ο Μεντιλίμπαρ δεν βγήκε ποτέ να… κλαφτεί για παίκτες που ήρθαν ή για παίκτες που έφυγαν. Είδε πως όλα όσα ζήτησε από την πρώτη μέρα και ήταν μέσα στις δυνατότητες του κλαμπ, έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες. Βλέπει ότι όλος ο οργανισμός τον πλαισιώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο επειδή πάνω απ’ όλα εκείνος κέρδισε τον σεβασμό όλων και πάνω απ’ όλα του κόσμου που είναι και ο πιο απαιτητικός κριτής.

Όπου κι αν εμφανίζεται, είτε μιλάμε για αγώνα ποδοσφαίρου, είτε μπάσκετ, ακόμη και σε μια καθημερινή βόλτα, απολαμβάνει την αγάπη όλων όσων ασχολούνται έστω κι επιδερμικά με τον αθλητισμό. Δεν τον άλλαξαν ούτε λίγο, τα χρήματα, η δόξα, η αναγνωρισιμότητα, η καθολική αποδοχή. Το ίδιο θα τα… χώσει στην αυριανή προπόνηση, το ίδιο σεμνός και ταπεινός θα είναι μέχρι να αποχωρήσει από τους πάγκους και να πάει να ζήσει στους ήρεμους ρυθμούς της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Όταν, λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος κι ένας τέτοιος προπονητής, έχοντας βιώσει την πίεση ενός κλαμπ που δεν ανέχεται τη λέξη… ήττα κι έχει κερδίσει τους πάντες, λέει «θέλω να μείνω» για τέταρτη διαδοχική σεζόν, αυτό λέει πολλά όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και τον Ολυμπιακό ολόκληρο. Ας σκεφτούμε πόσες προτάσεις θα είχε σε περίπτωση που στο τέλος της σεζόν έλεγε «έκλεισε ο κύκλος μου και λέω να αλλάξω παραστάσεις». Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά με δική του επιθυμία, το συμβόλαιό του ανανεώνεται χρόνο με τον χρόνο, επειδή αν κάτι δεν πάει καλά, δεν θα περιμένει να του πουν «φύγε». Θα το κάνει μόνος του, με τον δικό του τρόπο, όπως δουλεύει καθημερινά με την ομάδα του χωρίς να παρεκκλίνει ούτε στιγμή από τον στόχο. Και τον προσωπικό και του συλλόγου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News