ΠΑΟΚ: Ισοπαλία που σε γεμίζει αισιοδοξία

Η αναμέτρηση ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε με χειροκροτήματα και τελείωσε με χειροκροτήματα.

Ξεκίνησε με το χειροκρότημα που ακούστηκε λίγο πριν την έναρξη του ματς των πρωταθλητών με τους κυπελλούχους λόγω του αποτελέσματος της αναμέτρησης του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό. Βγήκε αυθόρμητα αυτό το «μια χαρά, καλά είμαστε, πάμε για να μείνουμε μόνοι πρώτοι» αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού υπήρχε και το «και με ισοπαλία, πρώτοι θα είμαστε».

Ο ΠΑΟΚ έκανε ένα γεμάτο πρώτο ημίχρονο, στο οποίο από τη μια φανέρωσε κάθε αδυναμία του Παναθηναϊκού και από την άλλη φανερώθηκε η αδυναμία που έχει ο ΠΑΟΚ και προσπαθεί να την καλύψει.

Ο Δικέφαλος έκανε φάσεις βασιζόμενος στην ομαδικότητά του. Στο χορτάρι της Τούμπας βρέθηκε μια ομάδα που κατά 10/11 ήταν περσινή και στην άκρη του πάγκου της ήταν ένας προπονητής που βρίσκεται εκεί από το 2021.

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του απείλησε τον ΠΑΟΚ βασιζόμενος στην ατομική ποιότητα ποδοσφαιριστών του όπως οι Πελίστρι, Τετέ και Ιωαννίδης, την ώρα που στην άκρη του πάγκου του βρίσκεται ένας προπονητής που μετρά εκεί τρεις μήνες (και δεν βάζεις το χέρι σου στη φωτιά ότι θα κλείσει τέσσερις).

Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί ακόμα να λύσει το θέμα στη θέση του φορ. Ο Φέντορ Τσάλοφ μετρά 374 λεπτά με την ασπρόμαυρη φανέλα και δεν έχει βρει ακόμα το δρόμο προς τος δίχτυα. Στην αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό, ο Λουτσέσκου δεν είχε στη διάθεσή του ούτε τον Τισουντάλι αλλά ούτε και τον Τόμας και χρησιμοποίησε ως αλλαγή τον Αλι Σαμάτα.

Η λήξη της αναμέτρησης βρήκε την Τούμπα σε μια κατάσταση λεπτής ισορροπίας. Υπήρχε η αίσθηση ότι «κάτι μας έλειπε», ότι «το είχαμε». Κανείς δεν ένιωσε ότι «δεν παίξαμε καλά» ή ότι «ρε φίλε, τι χάσαμε…».

Η Τούμπα δεν αποδοκίμασε, αλλά ούτε και έγινε το τελετουργικό με τα «όλε» ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές και τη Θύρα 4. Δεν υπήρξε  αφορμή ούτε για το ένα αλλά ούτε και για το άλλο. Ομως αξίζει όλο αυτό να αναφερθεί διότι πολλές φορές, είναι εύκολο να βρεθούμε στα άκρα, σε επίπεδο συμπεριφορών.

Είχα καιρό να νιώσω πως ο ΠΑΟΚ έφερε μια ισοπαλία που μπορεί να σε γεμίσει αισιοδοξία. Και τώρα, η ερώτηση «του ενός εκατομμυρίου».  Από που προκύπτει αυτή η αισιοδοξία (σου);

Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει μεταγραφές ουσίας, έχει αναβαθμίσει το ρόστερ του και μέχρι στιγμής ο Ραζβάν Λουτσέσκου χρησιμοποιεί την… περσινή εκδοχή του. Κόλεϊ, Λόβρεν, Μπακαγιόκο, Καμαρά, Σορετίρε, Τισουντάλι, Τσάλοφ είναι εδώ. Κάποιοι έχουν γράψει ήδη λεπτά συμμετοχής.

Ο ΠΑΟΚ έχει το πλεονέκτημα της αύρας που του έδωσε ο τίτλος που κατέκτησε την περσινή σεζόν, έχει το βάθος του ρόστερ που του δίνει ισορροπία, έχει μια σειρά ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν και όλοι τους περιμένουν και έχει τον Ραζβάν Λουτσέσκου στον πάγκο του. Αυτή την «αλεπού», τον τύπο που οι 9 στους 10 που λένε φωναχτά «ρε φίλε, δεν τον γουστάρω με τίποτα», λένε ψιθυριστά «θα τον ήθελα στην ομάδα μου».

ΥΓ: Είναι απαράδεκτο, α-πα-ρα-δε-κτο, να έχουμε φτάσει μέσα Σεπτεμβρίου και η ΠΑΕ ΠΑΟΚ να μην έχει μεριμνήσει για να βγει παιδικό εισιτήριο. ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ο,τι μπορεί για να γίνει αυτό. ΠΡΕΠΕΙ να λυθούν όλα τα θέματα που έχει η εφαρμογή του gov.wallet. Υπάρχει ένα σημείο στο οποίο έχει ευθύνη η κάθε ΠΑΕ και ένα σημείο που έχει ευθύνη η κυβέρνηση. Λείπουν οι οικογένειες από το γήπεδο. Οπως λείπουν και και οι +65 από το γήπεδο που δεν την… παλεύουν με την τεχνολογία και δεν είναι ξεκάθαρο το πώς θα μπορέσουν να μπουν στο γήπεδο. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι που έχουν «τα γένια και τα χτένια»… νιώθουν από γήπεδο, από κερκίδα. ΔΕΝ μπορείς να στερείς από ένα πιτσιρικά 8-10 χρόνων στο γήπεδο, διότι του το στερείς βάζοντάς τον να πληρώσει κανονικό εισιτήριο. ΔΕΝ μπορεί να παιδεύεις τον 70άρη και να του στερείς τη χαρά που του έμεινε. Ολοι έχουμε υπάρξει πιτσιρικάδες και ξέρουμε τη λαχτάρα που είχαμε να πάμε γήπεδο. Και όλοι έχουμε δει δικούς μας ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία, να «παίρνουν» ζωή από τη ριμάδα τη μπάλα. ΔΕΝ μπορείς να μου λες με στόμφο το κλισέ ότι «το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή» και εσύ να τους το στερείς.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News