Αν βαρέθηκες να χάνεις από τον… Άγιαξ, πρέπει να νικήσεις την Κοπεγχάγη

 

 

Ώπα. Λίγο απότομα ξεκίνησα και θα μου την «πουν». Αλλά, γιατί και ποιος να μου την πει; Ξαναλέω. Ειδικά για τις Ελληνικές ομάδες, οι μεσοβδόμαδοι αγώνες φτιάχνουν καριέρες. Ρωτήστε τον Γιαννούλη και τον Τζόλη αν θέλετε. Τι θέλω να πω με αυτό; Ο ΠΑΟΚ, πέρυσι, στον όμιλο του Europa League έκανε ό,τι μπορούσε για να παρουσιάσει τον Τζόλη, να τον βγάλει στη βιτρίνα. Και μιλάω για τον Τζόλη διότι η υπόθεση Γιαννούλη είχε πάρει τον δρόμο της από το καλοκαίρι. Φέτος, στο Conference League, δεν έχει τέτοιο «καημό». Θα πρέπει να έχει άλλον. Ο ΠΑΟΚ θεωρεί τον εαυτό του γκαντέμη που καλοκαίρι παρά καλοκαίρι τα «λέει» με τον Άγιαξ. Η παροιμία λέει πως όταν κατουράς στο νερό, το βρίσκεις στο αλάτι.

Και, για θυμίστε μου λίγο, πότε ήταν η τελευταία φορά που ο ΠΑΟΚ έπαιξε Φεβρουάριο στην Ευρώπη; Όταν είχε ακόμα έξι τίτλους ως σύλλογος. Έκτοτε, τι έχει γίνει; Έχει πάρει πέντε εγχώριους τίτλους και η Ευρωπαϊκή του πορεία τελειώνει ή τέλη Αυγούστου ή αρχές Δεκεμβρίου.

 

Τυχαίο; Σύμπτωση; Να δεχτώ ότι είναι τυχαίο ή οτι είναι σύμπτωση. Το ότι συνολικά, στην εποχή Σαββίδη, ο ΠΑΟΚ έχει προκριθεί δυο φορές από φάση ομίλου, ενώ είχε δυο διαδοχικές προκρίσεις τα δυο τελευταία χρόνια πριν την έλευσή του, να το βάλω στην κουβέντα; Τυχαίο και αυτό. Σύμπτωση. Αν ο ΠΑΟΚ θέλει να «μεγαλώσει», θα πρέπει να αντέχει και να πετυχαίνει πράγματα έχοντας δυο αγώνες την εβδομάδα. Εκεί «μετράς», εκεί φαίνεσαι. Και, στο κάτω – κάτω της γραφής, αν δεν το μπορεί στο Conference League, που θα το μπορέσει;

 

Και καλύτερη αφορμή για όλα αυτά, δεν θα μπορούσε να είναι η συγκυρία της ύπαρξης του θεωρητικά πιο δύσκολου αγώνα του ομίλου, του εκτός έδρας με αντίπαλο την ομάδα από το πρώτο γκρουπ δυναμικότητας, τρεις ημέρες πριν από το θεωρητικά πιο δύσκολο παιχνίδι της χρονιάς για το πρωτάθλημα, του εκτός έδρας με αντίπαλο τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Αν είχε ξεκινήσει το πρωτάθλημα κανονικά, δε θα είχε συμβεί αυτό, αλλά τι σημασία έχει;

 

Και οι καταστάσεις τα έχουν φέρει έτσι τα πράγματα που αυτό το παιχνίδι είναι το πρώτο μετά το ματς με το Βόλο. Ή μάλλον, μετά ΤΟ ματς με το Βόλο. Ήδη έχει μπει στην κατηγορία του «Πω, τι ήταν κι’ εκείνο…». Όσες συζητήσεις και γίνουν σε μια ομάδα, στα αποδυτήρια, τα στραβά ξεπερνιούνται με νίκες. Και όσο πιο στραβό είναι αυτό που σου έτυχε, τόσο πιο «μεγάλη» νίκη θες για να «στανιάρεις». Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ένα αποτέλεσμα και για αυτό. Πήγα να γράψω «μια καλή εμφάνιση και ένα αποτέλεσμα», και μετά σκέφτηκα ότι για να πάρεις αποτέλεσμα με την Κοπεγχάγη, πρέπει οπωσδήποτε να έχεις μια καλή εμφάνιση. Και γυρίζω ξανά στον τίτλο του κειμένου.

 

Σκεφτόμουν να γράψω οτι ο ΠΑΟΚ «θα πρέπει να ξαναφτιάξει το Ευρωπαϊκό του προφίλ» και θυμήθηκα οτι αυτό το είχε όταν στην Ελλάδα έβγαινε εκτός τίτλου πριν από την παρέλαση. Και, το να το παρατήσει τη χρονιά που πήγαινε από την πρώτη αγωνιστική για τον τίτλο έχοντας στο στόμα του τη γεύση του μένους για τον Κομίνη, το δέχομαι, και στο κάτω – κάτω της γραφής, χαλάλι για το πως τελείωσε εκείνη η χρονιά. Αυτό (το βάρος) έφυγε, και ο ΠΑΟΚ οφείλει να προχωρήσει. Οφείλει να μπει στη διαδικασία να μεγαλώσει. Να έχει ομάδα για Πέμπτη – Κυριακή. Να παλεύει και την Πέμπτη, και την Κυριακή. Και μέχρι στιγμής, το έχει κάνει. Και θα το κάνει και απόψε.

 

Και, δεν χρειάζεται να έχει παίκτες που θέλουν να φτιάξουν την καριέρα τους. Θα το κάνει διότι έχει ένα σύνολο στο οποίο υπάρχουν παίκτες πρωταθλητές, παίκτες αρχηγοί, παίκτες προσωπικότητες. Και οι αρχηγοί, οι προσωπικότητες βγαίνουν μπροστά στα ζόρια. Περίμενα τους αρχηγούς της ομάδας να βγουν μετά το ματς με το Βόλο να κάνουν δήλωση. Μέσα μου, το απαιτούσα. Δεν το είδα. Ας κάνουν τη «δήλωση» που περίμενα, πρώτα στη Δανία και μετά στον Πειραιά.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News