ΠΑΟΚ: Πάλι φλύαρος μπροστά, πάλι ατσούμπαλος πίσω

Η εικόνα του ΠΑΟΚ στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα αιτιολογεί το γιατί είναι στο -9 από τον Ολυμπιακό αλλά και γιατί έφτασε στο +5 από την ΑΕΚ

Με το που τελείωσε το ματς, το πρώτο μήνυμα που ήρθε σε ένα από τα «ασπρόμαυρα» τσατ που έχω στο μέσετζερ ήταν του φίλου μου του Ρωμανού, που έλεγε «επαγγελματική νίκη». Ξέρετε τι απάντησα; «Να το βάλει ο Τσιλούλης που το ‘χασε μόνος του και να ψάχνεις άλλο επάγγελμα…»

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που ο ΠΑΟΚ είναι στο -9 από τον Ολυμπιακό. Ο κυριότερος δεν είναι άλλος από τις φάσεις που έχει κάνει ο Απόλλων με το σκορ στο 0-1. Οι χώροι που βρήκαν οι παίκτες της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» ήταν τέτοιοι που δύσκολα θα ξαναβρούν σε ματς. Στρέμματα ολόκληρα. Χώροι που μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό έχει «δικαίωμα», ή μάλλον δικαιολογείται να αφήσει αν σε ένα ματς όπως αυτό με τον Απόλλωνα, είναι στην ισοπαλία και θέλει τη νίκη. Μπορεί αν λες ότι κάνεις πρωταθλητισμό και να έχεις πιεί τόση θάλασσα πίσω; Ο ΠΑΟΚ κατάφερε, σε ένα ματς που θα μπορούσε με τη συμπλήρωση μιας ώρας να το έχει άνετα στο 0-3, να λέει «ευτυχώς που ο Τσιλούλης αστόχησε εξ’ επαφής».  Ο Απόλλων είναι στην ουρά της βαθμολογίας και ο Ιωνικός νιώθει άνετος διότι ο Ιωνικός, όταν υποδέχθηκε τον ΠΑΟΚ στην έδρα του, του έβαλε τρία γκολ και θα μπορούσε να του έχει βάλει και τέταρτο…

Ο Βιεϊρίνια ήταν κεφάτος και έδειξε ξανά το πρόβλημα

Ο Λουτσέσκου δεν είχε στη διάθεσή του τους Ζαμπά, Μιτρίτσα, Μπίσεσβαρ και Ελ Καντουρί, και έβαλε εξτρέμ τον Βιεϊρίνια. Ο Πορτογάλος, που ξεκίνησε να διανύει το 37ο έτος της ζωής του, έκανε ως εξτρέμ ένα από τα καλύτερα φετινά του παιχνίδια. Θα μου πεις «με τον Απόλλωνα». Το είχα γράψει και τις προάλλες, στο πρώτο ματς του Ζαμπά, που έκανε μια – δυο πετυχημένες ντρίμπλες και τσατίστηκα που κατάλαβα το πόσο λείπει ένα εξτρέμ. Το ίδιο και σε αυτό το ματς, με τον Βιεϊρίνια. Ένα εξτρέμ ρε παιδιά, από τα παλιά, τα ορθόδοξα, να ξεκινά από το «ασβέστη», να βάζει «πρώτη – δευτέρα» και μη τον είδατε.

Ευκαιρία να «τελειώσει» Παναθηναϊκό και ΑΕΚ

Ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό την Κυριακή και πάει την Τετάρτη στο ΟΑΚΑ για τη ρεβάνς του 0-0 με την ΑΕΚ. Έχει δυο ματς στα οποία μπορεί να ρίξει στο καναβάτζο και τους δυο. Και ειδικά το ματς με την ΑΕΚ το έχει μεγάλη ανάγκη, αλλά χρονικά προηγείται αυτό με τον Παναθηναϊκό. Τα μεταγραφικά σενάρια μας τελείωσαν, τα κουκιά αυτά είναι και ήρθε η ώρα του ψυχολόγου Λουτσέσκου. Με αυτούς θα πορευτεί μέχρι το τέλος, και αν υπάρχει κάτι στο οποίο τον εμπιστεύομαι και τον θεωρώ τον καλύτερο στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι στο να «φτιάχνει» αποδυτήρια.

Και κάτι με αφορμή τη γειτονιά μου

Να ξέρατε μόνο πόσες φορές έσβησα και ξανάγραψα αυτό το τελευταίο κομμάτι. Δεν είμαι από Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Βόλο. Μετακόμισα στη Θεσσαλονίκη το 1996, και έμενα στη γειτονιά που έγινε η δολοφονία. Συγκεκριμένα έμενα από την κάτω πλευρά του γηπέδου. Περνάω σχεδόν καθημερινά από εκεί, ασχέτως αν έχω αλλάξει γειτονιά. Από την Τρίτη, δεν έχω περάσει. Άλλαξα δρομολόγιο. Ενώ ανέβαινα από Κλεάνθους για να πάω όλη την Παπάφη και να κατέβω την Πλαστήρα, τώρα πάω από Εγνατία και ανεβάινω από Βούλγαρη, και αν τρωω στη μάπα αυτό το φανάρι που ανάβει κάθε τρια λεπτά, για 20 δευτερόλεπτα. Δε θέλω να περάσω απο εκεί. Ο δολοφόνος του Άλκη, ένα από αυτά που έκανε ήταν να λερώσει τη μπάλα με το μίσος του. Η μπάλα είναι αγάπη ρε. Ξέρεις τι είναι να αγαπάς κάτι που να σε κάνει να τραγουδάς; Ξέρεις τι είναι να μετράς ώρες να πας στο γήπεδο και να περιμένεις το γκολ που θα σε κάνει να αγκαλιάσεις όποιον είναι δίπλα σου, κι’ ας μη τον ξέρεις; Που να το ξέρεις εσύ. Εσυ δεν αγαπάς. Μισείς. Και μέχρι να βγάλεις το μίσος από μέσα σου, δεν έχεις θέση πουθενά. Πουθενά. Ούτε καν στη φυλακή. 

Όταν με το καλό ανοίξουν ξανά τα γήπεδα, και θα μπορούν να γεμίσουν, εσείς που αγαπάτε μια ομάδα, πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε τα στην κερκίδα και δείξτε τους τι σημαίνει αγάπη για την ομάδα. Αγάπη, όχι μίσος. Βάλτε εσείς τα όρια πριν τα βάλει άλλος. Έτσι αγάπησα τον αθλητισμό. Ο πατέρας μου, κάθε Κυριακή με πήγαινε το πρωί να δούμε τον Μαγνησιακό που κάποια στιγμή έπαιξε τερματοφύλακας, μετά με πήγαινε να δούμε τον Ολυμπιακό Βόλου μπάσκετ γυναικών, με Πέπη Στραζέμη, μετά πηγαίναμε σπίτι να φάμε και μετά με πήγαινε ή στον Ολυμπιακό ή στη Νίκη Βόλου, ανάλογα το ποιος έπαιζε εντός έδρας. Σπίτι γυρίζαμε το βράδυ διότι μετά το γήπεδο πηγαίναμε για σουβλάκι και να δούμε στο ΠΡΟΠΟτζίδικο τη νικήτρια στήλη και το τι κάναμε στο δελτίο με τις τέσσερις διπλές που παίζαμε, που έκανε 120 δραχμές. Βέβαια, μετά ο ίδιος απορούσε γιατί πήγαινα αδιάβαστος στο σχολείο τη Δευτέρα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News