ΚΙΜΙΑ ΓΙΟΥΣΟΦΙ: Από τη λάμψη του Τόκιο στην κόλαση του Αφγανιστάν!

To βράδυ της 23^ης Ιουλίου, θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη της Κίμια Γιουσόφι. Η 25χρονη σπρίντερ από το Αφγανιστάν δεν ήταν απλά η μόνη γυναίκα (όπως και πέντε χρόνια πριν στο Ρίο) της μικρής αποστολής της χώρας της (μόλις 5 άτομα). Ήταν η σημαιοφόρος της πατρίδας της, καθώς παρέλασε με παρτενέρ τον αθλητή του τάεκβοντό Φαρζάντ Μασούρι. Γυναίκα σημαιοφόρος, από το Αφγανιστάν;

Απίστευτο και όμως αληθινό με την νεαρή σπρίντερ να έχει ζήσει αυτή τη μοναδική τιμή πρώτη φορά το 2016 στη Βραζιλία όταν έγινε η πρώτη γυναίκα σημαιοφόρος στην ιστορία της χώρας, τιμή μοναδική και σπάνια. Πλέον το έκανε με παρέα στο Τόκιο.

Και όμως τα δάκρυα συγκίνησης και χαράς, πριν καν καλά καλά στεγνώσουν γίνονται πλέον πικρά καθώς με τους ταλιμπάν να καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα Καμπούλ η θέση της γυναίκας (που ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολη στη συγκεκριμένη χώρα) πάει αιώνες πίσω.

Η Γιουσόφι, έφυγε από το Τόκιο με εθνικό ρεκόρ στα 100 μέτρα που όμως δεν ήταν αρκετό να της δώσει την πρόκριση. Ομως είναι από τις τυχερές γυναίκες που είχε φύγει μικρή από το Αφγανιστάν ως πρόσφυγας και είχε γλυτώσει από την οργή των ταλιμπάν που δεν έχουν τον παραμικρό σεβασμό στις γυναίκες. Είχε επιστρέψει στην πατρίδα της όταν τα πράγματα ήταν καλύτερα, όμως αυτό δεν έμελλε να κρατήσει δυστυχώς για πάντα.

Μέχρι και στο δρόμο προς το Τόκιο είχε κάνει την προετοιμασία της στην Καμπούλ, αλλά τώρα ξέρει ότι τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο.

Μια συνομήλική της φοιτήτρια, συγκλονίζει με τη μαρτυρία της το πώς ζει από την Κυριακή, βήμα βήμα την τραγική αλλαγή με τον Quardian να δημοσιοποιεί την τοποθέτησή της.

«Νωρίς το πρωί της Κυριακής πήγαινα στο πανεπιστήμιο για ένα μάθημα όταν μια ομάδα γυναικών έφυγε τρέχοντας από τον γυναικείο κοιτώνα. Ρώτησα τι είχε συμβεί και ένας από αυτούς μου είπε ότι η αστυνομία τους εκκένωσε επειδή οι Ταλιμπάν είχαν φτάσει στην Καμπούλ και πρόκειται να χτυπήσουν όσες γυναίκες δεν έχουν μπούρκα.

Όλες θέλαμε να γυρίσουμε σπίτι, αλλά δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι οδηγοί δεν μας άφηναν να μπούμε στα αυτοκίνητά τους γιατί δεν ήθελαν να αναλάβουν την ευθύνη για τη μεταφορά μιας γυναίκας.

Εν τω μεταξύ, οι άντρες που στέκονταν γύρω από εμάς, γέλαγαν και έκαναν αστεία με τον φόβο μας. “Πήγαινε και φόρεσε τη μπούρκα”, φώναξε ο ένας. “Είναι οι τελευταίες σας μέρες που βρίσκεστε στους δρόμους”, είπε ένας άλλος. “Θα παντρευτώ τέσσερις από εσάς σε μια μέρα”, είπε ένας τρίτος.

Έχω πάρει σχεδόν τα πτυχία ταυτόχρονα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στο Αφγανιστάν. Έπρεπε να είχα αποφοιτήσει τον Νοέμβριο από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Αφγανιστάν και το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ, αλλά σήμερα το πρωί όλα άλλαξαν μπροστά στα μάτια μου.

Δούλεψα τόσες μέρες και νύχτες για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα, και σήμερα το πρωί όταν έφτασα στο σπίτι, το πρώτο πράγμα που κάναμε με τις αδελφές μου ήταν να κρύψουμε τις ταυτότητες, τα διπλώματα και τα πιστοποιητικά μας. Ήταν καταστροφικό. Γιατί να κρύψουμε τα πράγματα για τα οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι; Στο Αφγανιστάν τώρα δεν επιτρέπεται να είμαστε γνωστοί ως οι άνθρωποι που είμαστε.

Ως γυναίκα, νιώθω ότι είμαι το θύμα αυτού του πολιτικού πολέμου που ξεκίνησαν οι άντρες. Ένιωσα ότι δεν μπορώ πια να γελάω δυνατά, δεν μπορώ πια να ακούω τα αγαπημένα μου τραγούδια, δεν μπορώ πια να συναντήσω τους φίλους μου στο αγαπημένο μας καφενείο, δεν μπορώ πλέον να φορέσω το αγαπημένο μου κίτρινο φόρεμα ή το ροζ κραγιόν. Και δεν μπορώ πια να πάω στη δουλειά μου ή να τελειώσω το πτυχίο του πανεπιστημίου.

Μου άρεσε να κάνω τα νύχια μου. Σήμερα, καθώς πήγαινα σπίτι, έριξα μια ματιά στο σαλόνι ομορφιάς όπου πήγαινα για μανικιούρ. Το μπροστινό μέρος του καταστήματος, το οποίο ήταν διακοσμημένο με όμορφες εικόνες κοριτσιών, είχε ασβεστωθεί.

Το μόνο που μπορούσα να δω γύρω μου ήταν τα φοβισμένα πρόσωπα γυναικών και τα άσχημα πρόσωπα των ανδρών που μισούν τις γυναίκες, που δεν τους αρέσει να εκπαιδεύονται, να εργάζονται και να έχουν ελευθερία. Αντί να σταθούν στο πλευρό μας, στέκονται στο πλευρό των Ταλιμπάν και τους δίνουν ακόμη περισσότερη δύναμη.

Οι Αφγανές θυσιάστηκαν για τη μικρή ελευθερία που είχαν. Ως ορφανή έπλεξα χαλιά για να καταφέρω να σπουδάσω. Αντιμετώπισα πολλές οικονομικές προκλήσεις, αλλά είχα πολλά σχέδια για το μέλλον μου. Δεν περίμενα να καταλήξουν όλα έτσι.

Τώρα φαίνεται ότι πρέπει να κάψω όλα όσα πέτυχα σε 24 χρόνια της ζωής μου. Η κατοχή οποιασδήποτε ταυτότητας ή βραβείου από το Αμερικανικό Πανεπιστήμιο είναι επικίνδυνη τώρα. Ακόμα και αν τα κρατήσουμε, δεν είμαστε σε θέση να τα χρησιμοποιήσουμε. Δεν υπάρχουν δουλειές για εμάς στο Αφγανιστάν».

Αυτή η νεαρή φοιτήτρια θα μπορούσε να είναι μια νέα Κίμια Γιουσόφι, αλλά δυστυχώς μέσα σε λίγες ώρες βλέπει τα όνειρά της να γκρεμίζονται και πλέον δεν θα παλεύει για το πτυχίο της ή (αργότερα) για μια αξιοπρεπή δουλειά θα παλεύει απλά για τη ζωή της!

Η παρέλαση της Κίμια Γιουσόφι με τη σημαία του Αφγανιστάν στο Τόκιο έγινε πριν από 20 μέρες και όμως με τις εξελίξεις να είναι ραγδαίες μοιάζει να έγινε πριν από χρόνια και το κράτος ετοιμάζεται και πάλι να πέσει στο σκοταδισμό του φανατισμού των ταλιμπάν, που δεν θεωρούν τη γυναίκα ισότιμο όν, πόσο μάλλον να είναι σημαιοφόρος της χώρας…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News