Τον Νονό έγραψε τενίστας, ο Δον Βίτο Κορλεόνε ήταν... γυναίκα, η Mafia απαγόρεψε δύο λέξεις

Ο Νονός είναι πλέον 50 ετών. Σαν σήμερα -15 Μαρτίου- το 1972 έκανε πρεμιέρα το αριστούργημα του Φράνσις Φορντ Κόπολα με πρωταγωνιστές τον Μάρλο Μπράντο και τον Αλ Πατσίνο. Για πολλούς, η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάριο Πούζο.

 

Το 1990 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Αν πιάσουμε την άκρη του νήματος θα διαπιστώσουμε ότι ο χαρακτήρας του παντοδύναμου Δον Βίτο Κορλεόνε – που υποδύθηκε αρχικά ο Μάρλον Μπράντο και αργότερα στο The Godfather Part II σε νεαρή ηλικία ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο – είναι μια γυναίκα. Πρόκειται για τη μητέρα του Μάριο Πούζο, του συγγραφέα του Νονού. Η Μαρία από τη Νάπολι ήταν -κατά κάποιο τρόπο- ο πραγματικός Βίτο Κορλεόνε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σαν σήμερα: Ο Ferucio Lamborghini, η σύζυγος τού Σήφη Βαλυράκη κι ο πίνακας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σαν σήμερα: Ποιο πιόνι του σκακιού είναι «κλεμμένο» από τον Παρθενώνα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σαν σήμερα: Η Βανέσα Μέι έπαιζε βιολί και… έστηνε αγώνες

Η ταινία που μας έμαθε λέξεις όπως κοσιλιέρε, ομερτά και τόσες άλλες που σε πολλές χώρες ήταν άγνωστες, βασίστηκε στο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 1969 με τίτλο «The Godfather» και ήταν στη λίστα των μπεστ σέλερ για 67 εβδομάδες, πουλώντας περισσότερα από 21 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.

Υπέρβαρος, τζογαδόρος, μανιώδης καπνιστής, τενίστας

Ο Πούζο ήταν ένας υπέρβαρος, τζογαδόρος, μανιώδης καπνιστής που παρά τα κιλά του έπαιζε τένις και μάλιστα ήταν παθιασμένος με αυτό. Μάλιστα όταν έγινε πάμπλουτος ανακαίνισε το σπίτι του στο Bay Shore του Λονγκ Άιλαντ και έφτιαξε σε αυτό το προσωπικό του γήπεδο. Επίσης ήταν εθισμένος στο διάβασμα, μερικές φορές για 16 ώρες την ημέρα. Αρκετά συχνά διάβαζε 20 βιβλία το ίδιο διάστημα, πιάνοντας το ένα και αφήνοντας το άλλο. Στα 15του εργαζόταν στον τοπικό σιδηροδρομικό σταθμό όπου άλλαζε χειροκίνητα τις πινακίδες κατεύθυνσης των τρένων. Κάποτε ήταν τόσο απορροφημένος με ένα μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι που ξέχασε να αλλάξει τα σήματα, ακινητοποιώντας όλα τα τοπικά τρένα.

Όταν έγραψε τον Νονό ήταν απελπισμένος. Χρωστούσε στους πάντες, τα βιβλία που είχε ήδη εκδώσει δεν αγοράζονταν και τον κορόιδευαν ακόμα και τα πέντε παιδιά του. Στο βιβλίο του, αν και αυτό δεν αναφερόταν, η ηρωίδα ήταν η μητέρα του. Κάποτε, στους New York Times, ο Πούζο είπε: «Όπως ο Δον Βίτο, έτσι και η μητέρα μου ήταν εξαιρετικά θερμή και εξαιρετικά αδίστακτη. Ο πατέρας μου ήταν κλεισμένο σε τρελοκομείο και όταν πλέον ήταν σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι, η μητέρα μου πήρε την απόφαση να μην τον αφήσει να βγει. Θεώρησε ότι θα ήταν βάρος για την οικογένεια. Ήταν μια απόφαση στα πρότυπα της Μαφίας».

Ο σχιζοφρενής πατέρας

Ο Πούζο γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1920, στην περιοχή του δυτικού Μανχάταν. Ο αναλφάβητος πατέρας του Αντόνιο, έπασχε από σχιζοφρένεια και μπήκε στο ψυχιατρείο όταν ο Μάριο ήταν 12 ετών. Δεν βγήκε ποτέ.

Τα παιδικά χρόνια του Πούζο είχαν κάτι από… Μαφία. Όταν ο αδερφός του που ήταν μεγαλύτερος δεν έφερνε καλούς βαθμούς από το σχολείο, τότε η μεγάλη αδερφή του, η Έβελιν του έριχνε ένα μπουκάλι με γάλα στο κεφάλι και έπρεπε να κάνει ράμματα. Όταν λοιπόν ο ίδιος πήρε κακό βαθμό σε μια έκθεση, πήγε και τους άλλαξε. Έτσι, στο σπίτι δεν υπήρξε πρόβλημα. Όμως την επόμενη ημέρα έπρεπε να επιστρέψει την έκθεση στο σχολείο. Συνειδητοποίησε ότι η δασκάλα θα πρόσεχε την αλλαγή. Έμεινα μετά το σχολείο και έβαλε φωτιά για να κάψει το γραφείο της και την έκθεση μαζί. Εκκενώθηκε το κτίριο και κάηκε το σχολείο.

Η σκηνή του Νονού στην οποία ο Βίτο πετάει ένα όπλο σε μια στέγη είναι σκηνή από τη μητέρα του. Ένας γνωστός της πέταξε τα όπλα του στον αεραγωγό, η μητέρα μου τα πήρε και του τα έκρυψε. Αργότερα επέστρεψε και τα πήρε και έφερε ως δώρο ένα κλεμμένο χαλί.

«Ποτέ δεν συνάντησα έναν αληθινό γκάνγκστερ»

 

«Ποτέ δεν συνάντησα έναν αληθινό γκάνγκστερ», είχε πει για το βιβλίο ο Πούζο εξηγώντας ότι η βασική πηγή ήταν η μητέρα του. Έγραψε το αριστούργημά του σ’ ένα μικρό υπόγειο στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη σε μια γραφομηχανή Olympia του 1965. Μάλιστα, έκανε πολύ θόρυβο η συγκεκριμένη γραφομηχανή και και συχνά φώναζε στα παιδιά «υπομονή, γράφω ένα μπεστ σέλερ». Οκτώ εκδοτικοί οίκοι απέρριψαν το βιβλίο ως απαράδεκτο μέχρι που έφτασε στον οίκο GP Putnam and Sons. Ο επικεφαλής Bill Targ του έδωσε προκαταβολή 5.000 δολάρια και λίγες ημέρες αργότερα τα δικαιώματα πουλήθηκαν στην Signet για 400.000 δολάρια, ποσό ανήκουστο εκείνη την εποχή.

Ο Πούζο έκανε μια τεράστια οικονομική γκάφα στη συνέχεια Πούλησε τα δικαιώματα της ταινίας στην Paramount Pictures έναντι προκαταβολής 12.500 δολαρίων και πάγια αμοιβή μόλις 75.000 δολαρίων εάν γινόταν η ταινία.

Η ταινία, το άλογο και οι λέξεις

Η Paramount προσέλαβε τον Φράνσις Φορντ Κόπολα για να σκηνοθετήσει την ταινία και να συνυπογράψει το σενάριο. Και οι δύο άνδρες κέρδισαν Όσκαρ. Το 2016, το αρχείο του Πούζο πουλήθηκε σε δημοπρασία στη Βοστώνη για 625.000 δολάρια. Ανάμεσα σε χαρτιά σε 45 κουτιά υπήρχε ένα προσχέδιο σεναρίου για τον Νονό, με μια συναρπαστική περιγραφή για την σκηνή στην οποία ο παραγωγός του Χόλιγουντ Τζακ Βολτς ξυπνά για να ανακαλύψει το ματωμένο κεφάλι του πολύτιμου αλόγου του στο κρεβάτι του (ο Κόπολα χρησιμοποίησε ένα αληθινό κεφάλι, από το σφαγείο ενός εργοστασίου σκυλοτροφών στο Νιου Τζέρσεϊ). Στο μυθιστόρημα του Πούζο, το κεφάλι ήταν στον στύλο του κρεβατιού όταν ξύπνησε ο Βολτς. Όταν ο Πούζο είδε τη δραματική αλλαγή του Κόπολα, έγραψε ένα σημείωμα στο περιθώριο που έγραφε: «Φρανσίς: ρε φίλε, πολύ έξυπνος».

Ο Πούζο δέχθηκε επίθεση από τον Φρανκ Σινάτρα όταν συναντήθηκαν τυχαία στο διάσημο εστιατόριο Chasen στο Λος Άντζελες. Η ταινία είχε ήδη προβληθεί και ο φανταστικός τραγουδιστής Johnny Fontane που υποδύεται ο Al Martino ήταν σύμφωνα με τον Κόπολα «ο χαρακτήρας του Φρανκ Σινάτρα». Ο ίδιος ο Πούζο είχε πει για τις φήμες ότι πιάστηκαν στα χέρια: «Ήταν μια σπάνια περίπτωση όπου ένας βορειοϊταλός απειλούσε έναν Νοτιοϊταλό. Αυτό ήταν περίπου ισοδύναμο με το να τράβηξε ο Αϊνστάιν ένα μαχαίρι στον Αλ Καπόνε. Απλώς δεν έγινε».

Τον Φεβρουάριο του 1971, ο παραγωγός του Νονού Άλμπερτ Ράντι κλήθηκε στο ξενοδοχείο Park-Sheraton για να συζητήσει με τον αφεντικό της μαφίας Τζόζεφ Κολόμπο. Τα γυρίσματα άρχιζαν και ο επικεφαλής των μαφιόζων της Νέας Υόρκης έβγαλε τα γυαλιά του και κοίταξε την αρχική πρόταση του σεναρίου 155 σελίδων. Είχε ήδη ανακοινώσει ότι επιβάλει τη διακοπή των γυρισμάτων. Ο Κολόμπο συμφώνησε να ακυρώσει την προγραμματισμένη διακοπή αφού ο Ράντι συμφώνησε να διαγράψει τις λέξεις «Mafia» και «Cosa Nostra» από το σενάριο. Είναι δύο λέξεις που δεν ακούγονται στην ταινία.

Η άνοδος του Daniil Medvedev

2021: Ο Daniil Medvedev νικά τον Pierre-Hugues Herbert με 2-1 και κατακτά το Open στη Μασσαλία. Έτσι, ανεβαίνει στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης της ATP και γίνεται ο πρώτος παίκτης εκτός του Big 4 ( Federer, Nadal, Djokovic και Murray) που το καταφέρνει, μετά τον Λέιτον Χιούιτ, που είχε φτάσει εκεί στις 18 Ιουλίου 2005 (15 χρόνια και 8 μήνες μετά). Ο Ρώσος προσπερνά τον Ράφα Ναδάλ και με 9.940 πόντους και βρίσκεται πίσω μόνο από τον Νόβακ Τζόκοβιτς.

1999: Ο Τόνι Σαβέβσκι πετυχαίνει στον Πύργο εναντίον του Πανηλειακού το 50ο γκολ του στο πρωτάθλημα έχοντας παράλληλα συμπληρώσει 10 χρόνια καριέρας με την ομάδα της ΑΕΚ, άρα και 10 χρόνια από το πρώτο του γκολ εναντίον της Καλαμαριάς στην Θεσσαλονίκη στις 29/01/89.

1991: Ο Ουκρανός Sergey Bubka γίνεται ο πρώτος άλτης που πηδάει 6.10 στο επί κοντώ σε διεθνές μήτινγκ κλειστού στίβου στο Σαν Σεμπαστιάν της Ισπανίας.

1985: Ο Γιάννης Κούρος διανύει 200χλμ σε 15:11.10 στο Montauban της Γαλλίας με ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες.

1966: Πεθαίνει ο ιδρυτής των Harlem Globetrotters και του ABA Abe Saperstein σε ηλικία 63 ετών.

1966: Ο Καναδός Donald Jackson γίνεται ο πρώτος αθλητής που κάνει ένα triple lutz jump στο καλλιτεχνικό πατινάζ.

Άλλο ένα ρεκόρ για τον Wilt Chamberlain

1962: Ο Wilt Chamberlain γίνεται ο πρώτος παίκτης στο NBA που σημειώνει περισσότερους από 4.000 πόντους σε μια σεζόν με μέσο όρο 50.4 πόντους ανά αγώνα.

1959: Ο Robert Foster κάνει παγκόσμιο ρεκόρ όταν μένει κάτω από το νερό για 13 λεπτά και 42.5 δεύτερα.

1958: Ο Maurice Strokes των Rochester Royals προσβάλλεται από εγκεφαλίτιδα κατά την διάρκεια ενός αγώνα play off, πέφτει σε κώμα και μένει παράλυτος. Μετά από 12 χρόνια θεραπείας θα πεθάνει από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 36 ετών.

1957: Ο Neil McBane (σε ηλικία 51 ετών και 120 ημερών) παίζει τερματοφύλακας με την Χάρτπουλ (Γ΄κατηγορία) και δημιουργεί το ρεκόρ του γηραιότερου παίκτη σε εθνικό πρωτάθλημα. Το αμέσως επόμενο ανήκει στον Sir Stanley Matthews που έπαιξε σε ηλικία 50 ετών και 5 ημερών με τη Φούλαμ εναντίον της Στόουκ στις 6/2/1965.

1920: Ο Billy Meredith της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (σε ηλικία 45 ετών και 229 ημερών) γίνεται ο γηραιότερος διεθνής ποδοσφαιριστής όταν αγωνίζεται με τα χρώματα της Ουαλίας στον αγώνα εναντίον της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ.

1892: Η πρώτη προσπάθεια ίδρυσης της Λίβερπουλ έγινε σαν σήμερα από τον Τζον Χούλντινγκ, τον ιδιοκτήτη του “Άνφιλντ”, και τρεις ποδοσφαιριστές της Έβερτον, όταν η ομάδα του έφυγε από το γήπεδο μετά από διαφωνία για το ενοίκιο. Η αλήθεια είναι ότι τότε η σχετική αίτηση για συμμετοχή στο πρωτάθλημα απορρίφθηκε. Γι’ αυτό η Λίβερπουλ γιορτάζει την ίδρυσή της στις 3/6.

1877: Το πρώτο επίσημο παιχνίδι μεταξύ Αυστραλίας και Αγγλίας στο κρίκετ γίνεται στην Μελβούρνη και νικήτρια αναδεικνύεται η Αυστραλία με 45 ρόνια (runs).

1869: Η πρώτη επαγγελματική ομάδα μπέιζμπολ, οι Cincinnati Red Stockings παίζουν τον πρώτο τους αγώνα εναντίον των Great Western.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News