Στιβ ΜακΜάναμαν: Μόνος του όλη η Λίβερπουλ, οι αηδίες περί Γκαλάκτικος και το whatsApp με τη Ρεάλ

Ο Στιβ ΜακΜάναμαν μεσουαρανούσε τη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000, έχοντας φορέσει τη φανέλα της Λίβερπουλ, της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μάντσεστερ Σίτι. Ο Άγγλος άλλοτε εξτρέμ παραχώρησε συνέντευξη στο FourFourTwo και αναφέρθηκε σε εκείνη την εποχή, χαρίζοντας δυνατές ατάκες. 

Με αφορμή την αποψινή αναμέτρηση της Μάντσεστερ Σίτι με τη Ρεάλ Μαδρίτης στον ημιτελικό του Champions League, ο παλαίμαχος άσος, που κατέκτησε 2 Champions League και 2 πρωταθλήματα με τη «Βασίλισσα», συν 1 FA Cup και 1 League Cup με τους «Reds», ανέφερε:

-Ήσουν γνωστός ως ο παίκτης που προκαλούσε πονοκέφαλο στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και σε πολλούς άλλους προπονητές τη δεκαετία του ’90, με τη φράση του Μπράιαν Ρόμπσον, «Αν σταματήσεις τον ΜακΜάναμαν, σταματάς τη Λίβερπουλ», να εξακολουθεί να αναφέρεται συχνά. Γιατί ήσουν τόσο δύσκολος τύπος να σε αντιμετωπίσουν οι άλλες ομάδες εκείνη την εποχή; 

«Πάντα προσπαθούσα να παίζω σε μικρούς χώρους, γιατί ήξερα ότι ήμουν καλός με τη μπάλα και μπορούσα να στρίψω γρήγορα. Μου άρεσε να τρέχω και να αντιμετωπίζω στο ένας εναντίον ενός τους αντιπάλους. Νομίζω ότι παίξαμε επίσης διαφορετικά σχήματα στη Λίβερπουλ από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι άλλοι προπονητές εκείνη την εποχή. Έπαιρνα πάσες από τον Τζον Μπαρνς ή τον Τζέιμι Ρέντναπ. Μετά γύριζα κι έτρεχα. Ήταν αποτελεσματικό». 

? Why didn’t Glenn Hoddle pick him?
? How did a boyhood Everton fan become a Liverpool legend?
⚪️ Is he really in a WhatsApp group with Zinedine Zidane?

Ahead of the Macca Derby in the #UCL tonight, we spoke to Steve McManaman about his career…https://t.co/6gplbMC9g5

— FourFourTwo (@FourFourTwo) May 4, 2022

 

-Σήκωσες το Κύπελλο Αγγλίας το 1992 και στη συνέχεια σημείωσες και τα δύο γκολ καθώς η Λίβερπουλ κέρδισε τη Μπόλτον με 2-1 για να κερδίσει τον τελικό του Λιγκ Καπ του 1995. Πιστεύεις ότι η ομάδα της Λίβερπουλ έπρεπε να είχε κερδίσει πολλά περισσότερα τρόπαια; 

«Υπάρχουν πάντα ομάδες που λένε «Ω ναι, θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει περισσότερα», αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Πίστευα ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα τη σεζόν 1995/96, στην πραγματικότητα. Πήραμε τέσσερις βαθμούς από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο πρωτάθλημα και μετά τους παίξαμε ξανά στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Χάσαμε από ένα γκολ του Ερίκ Καντονά, αλλά θα μπορούσε πραγματικά να γίνει οτιδήποτε. Ίσως αν είχαμε υπογράψει με έναν ή δύο διαφορετικούς παίκτες εκείνη την περίοδο, θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει ένα πρωτάθλημα, αλλά αυτό παραβλέπει πόσο δυνατή ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εκείνη την περίοδο. Ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία». 

-Αμέσως μετά την απόκτησή του από τη Ρεάλ Μαδρίτης με ελεύθερη μεταγραφή το καλοκαίρι του 1999, ο Ραούλ είπε στον Τύπο ότι λυπάται για νέες μεταγραφές όπως εσύ, περιγράφοντας τα αποδυτήρια ως «βόθρο ψεμάτων, προδοσίας και ψίθυρων». Αυτό κι ήταν καλωσόρισμα…  

«Για να είμαι ειλικρινής, δεν είδα ποτέ τίποτα από αυτά. Νομίζω ότι ο Ραούλ το είπε λόγω όσων είχαν  συμβεί την προηγούμενη σεζόν. Υπήρχαν αρκετοί δύσκολοι παίκτες στα αποδυτήρια που είχαν τσακωθεί με συμπαίκτες και η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε κερδίσει κανένα τρόπαιο εκείνη τη χρονιά. Στη συνέχεια, όμως, οι Νταβόρ Σούκερ, Κριστιάν Πανούτσι και Κλάρενς Ζέερντοφ έφυγαν από το κλαμπ – τεράστιοι χαρακτήρες. Έτσι, όταν μπήκα στην ομάδα, τα αποδυτήρια ήταν μια χαρά. Ήταν πιο… ισπανικά, όπως τους άρεσε. Ο αρχηγός Μανόλο Σαντσίς ήταν ο «νονός», με τον Φερνάντο Ιέρο νούμερο δύο. Ο Ραούλ ήταν ακόμα πολύ νέος, 22 ετών, αλλά ήδη βασικός. Έτσι, όταν μπήκα, δεν υπήρχε κάποια… τεράστια προδοσία ή ψέματα».

– Έπαιξες με μερικά ταλέντα παγκόσμιας κλάσης στο «Μπερναμπέου«, φτάνοντας λίγο πριν ξεκινήσει η εποχή των Galacticos. Πώς ήταν να παίζεις  δίπλα στον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Λουίς Φίγκο και τον Ρονάλντο; 

«Το βρίσκω λίγο περίεργο, καθώς όταν κερδίσαμε το Champions League την πρώτη μου χρονιά, δεν είχαμε κανέναν από αυτούς τους παίκτες. Νομίζω ότι ο κόσμος παρασύρεται με όλες αυτές τις ανοησίες περί Galacticos λόγω του αντίκτυπου που δημιουργεί. Ο Ρομπέρτο ​​Κάρλος, ο Ραούλ και ο Ιέρο, που δεν θεωρούνταν απαραιτήτως ως Galacticos πριν από εκείνη την περίοδο, αγανακτούσαν με τη λέξη επειδή πίστευαν ότι ήταν οι καλύτεροι παίκτες. Ωστόσο, όταν ο Φίγκο ήρθε [από την Μπαρτσελόνα το 2000], ήταν ένας λαμπρός παίκτης. Μεγάλο παλικάρι επίσης. Το μόνο πράγμα που θα έλεγες για αυτούς τους παίκτες είναι ότι ήταν πολύ καλοί επαγγελματίες. Μπήκαν στα αποδυτήρια και δεν προκάλεσαν ποτέ προβλήματα. Ο Λουίς μιλούσε ισπανικά και έτσι προσαρμόστηκε γρήγορα. Την επόμενη χρονιά ο Ζιντάν έφτασε από τη Γιουβέντους και μετά ο Ρονάλντο υπέγραψε από την Ίντερ το 2002 και κερδίσαμε το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν. Ήταν υπέροχο να παίζω μαζί τους, αλλά ήμασταν επιτυχημένοι πριν έρθουν, οπότε η ετικέτα του Galacticos δεν είχε σημασία ποτέ για εμάς».

-Διαδραμάτισες σημαντικό ρόλο στον θρίαμβο του Champions League το 1999/2000, σκοράροντας στον τελικό του Παρισιού εναντίον της Βαλένθια και έγινες δημοφιλής φιγούρα στη Μαδρίτη. Πώς νιώθεις που σε έχουν σε τόσο μεγάλη εκτίμηση πρώην συμπαίκτες, προπονητές και οπαδοί; 

«Είναι εξαιρετικά ωραίο. Δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα η φήμη και όλα αυτά, αν και είναι ικανοποιητικό να σε αναγνωρίζουν οι άνθρωποι της γενιάς σου – οι άνθρωποι με τους οποίους έπαιζες. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα, για να είμαι ειλικρινής, καθώς προπονείσαι μαζί τους, ζείς μαζί τους κάθε μέρα και γίνεστε στενοί φίλοι. Έτσι, το να επιστρέψετεφω στη Μαδρίτη και να πίνω ένα ποτό και να μοιράζομαι ένα αστείο μαζί τους είναι φανταστικό. Ξέρετε, στην πραγματικότητα είμαστε όλοι μαζί σε μια ομάδα WhatsApp την οποία χρησιμοποιούμε για να μείνουμε σε επαφή. Είναι πολύ ξεχωριστό αυτό». 

– Ήσουν ένα από τα αστέρια της Αγγλίας στο Euro του 1996, μέλος της ομάδα του τουρνουά και μάλιστα σε αποκάλεσε σταρ της ο Πελέ τότε.

«Το Euro του 1996 ήταν εκπληκτικό. Όλοι πέρασαν υπέροχα, το ποδόσφαιρο πήγε πολύ καλά και ο Τέρι Βενάμπλς ήταν ένας εξαιρετικός προπονητής. Ίσως δεν έπαιξα ποτέ αρκετά καλά για τον Γκλεν Χοντλ, κάτι που ήταν απολύτως εντάξει. Είχε το δικό του σύστημα και παίκτες που του άρεσαν, και αυτό συμβαίνει πάντα με τους προπονητές, ειδικά σε διεθνές επίπεδο. Θα ήθελα να είχα παίξει περισσότερο, προφανώς, αλλά είχα και τα προβλήματα τραυματισμών μου». 

 

 

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News