Europa League: Ο 91χρονος οπαδός της Άιντραχτ που επέζησε από το Ολοκαύτωμα και περιμένει να τη δει στον τελικό!

Ο Χέλμουτ Σόνενμπεργκ επέζησε του Ολοκαυτώματος και στα 91 του χρόνια περιμένει να δει ξανά την ομάδα του σε ευρωπαϊκό τελικό.

Χιλιάδες οπαδοί της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης θα δουν τον αποψινό αγώνα ρεβάνς με τη Γουέστ Χαμ με την ελπίδα ότι η ομάδα τους θα χτίσει πάνω στο 2-1 του Λονδίνου και θα βρεθεί ξανά σε ευρωπαϊκό τελικό μετά από 42 ολάκερα χρόνια. Για έναν εξ αυτών όμως το παιχνίδι είναι πιο σημαντικό απ΄ότι για τους υπόλοιπους.

Ο Χέλμουτ Σόνενμπεργκ βλέπετε, είναι στα 91 του ο μοναδικός εν ζωή φίλος των «Αετών» που έχει ζήσει όλες τις επιτυχίες της ομάδας: το πρωτάθλημα Γερμανίας το 1959 (τον μοναδικό μέχρι σήμερα τίτλο στην πρώτη κατηγορία), τα κύπελλα του 1974, 1975, 1981, 1988 και 2018, την κατάκτηση του (πάλαι ποτέ) Κυπέλλου της ΟΥΕΦΑ το 1980 και τον χαμένο τελικό του πρωταθλξητριών κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης το 1960.

Στη διάρκεια του βίου του ο αποκαλούμενος «Σόνι» από τους φίλους του, έχει ζήσει τα πάντα. Και τα καλά και τα (πολύ) κακά.

Ο Χέλμουτ είναι επίσης από τους ελάχιστους ανθρώπους που μπορούν να λένε σήμερα ότι έζησε την περιβόητη «Νύχτα των Κρυστάλλων».

Ο εφτάχρονος «Σόνι» και η θηριωδία των Ναζί

Ηταν 9 Νοεμβρίου του 1938 όταν ο 7χρονος τότε «Σόνι» βίωσε στο πετσί του την πρώτη δόση ναζιστικής θηριωδίας. Η ητέρα του ήταν Εβραία, όπως κι ο πατέρας του ο οποίος όμως εγκατέλειψε την οικογένεια όταν ο γιός του ήταν βρέφος. Η μητέρα του παντρεύτηκε ξανά, έναν βέρο Γερμανό κι ο Χέλμουτ -με επίθετο πλέον το Βέσινγκερ- δεν είχε ιδέα ότι ήταν εβραϊκής καταγωγής και τι σήμαινε αυτό εκείνα τα μαύρα χρόνια. Εκείνο το βράδι το έμαθε…

Σύντομα οι Ναζί τον πήραν από το σπίτι του και τον έβαλαν σε ορφανοτροφείο για παιδιά εβραίκής καταγωγής με το κίτρινο αστέρι του Δαυίδ στο στήθος να του φέρνει διάφορα δεινά.

Ο θετός του πατέρας, βετεράνος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν τον εγκατέλειψε και τον Ιούνιο του 1943 ο μικρός Χέλμουτ γύρισε στο σπίτι του. Οχι για πολύ όμως. Η προέλαση των Συμμάχων ώθησε τους Ναζί να επισπεύσουν τις διαδικασίες και τον Φεβρουάριο του 1945 ο Χέλμουτ και η μητέρα του βρέθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Βοημία που τότε ήταν γερμανικό έδαφος.

55.000 άνθρωποι στοιβαγμένοι σε χώρο φτιαγμένο για 4.000 και με μερίδες που δεν έφταναν, οι κρατούμενοι λοιμοκτονούσαν. Η μητέρα του τού έδινε τη δική της μερίδα και επέζησαν μέχρι να τους σώσουν οι Σύμμαχοι. Οταν ο Χέλμουτ γύρισε στην Φρανκφούρτη ήταν ένας 14χρονος που ζύγιζε 27 κιλά!

Στη ζωή του έκανε πιο πολλές δουλειές κι απ΄ τον Θανάση Βέγγο στο «Πολυτενίχτης κι ερημοσπίτης»:Ταξιτζής, πυροσβέστης, εκφορτωτής, ιδιοκτήτγης καφέ και μπαρ. Μόνο μια δουλειά» όμως τον έκανε ευτυχισμένο. Να γυρίζει στις φτωχογειτονιές της Φρανκφούρτης με το αυτοκίνητο γεμάτο βιβλία ώστε να δίνει τη δυνατότητα στα λιγότερο προνομιούχα παιδιά να μάθουν την αξία τοθυ διαβάσματος.

Το έτερο που του έδινε χαρά ήταν η τοπική ομάδα. Έπαιξε για λίγο στους μικρούς της Αϊντραχτ αλλά δεν προχώρησε. Εγινε λοιπόν ο πιο αφοσιωμένος οπαδός της.

Ο εγκληματίας πολέμου που οδήγησε τον Σόνενμπεργκ μακριά από την αγαπημένη του Άιντραχτ

Είδε με τα μάτια του τον τίτλο του 1959 στο μπαράζ του Βερολίνου με τους Κίκερς Οφενμπαχ, όπου ταξίδεψε με τρεις φίλους του μέσα σε ένα «σκαραβαίο» και την επόμενη χρονιά πήγε στη Γλασκώβη για τον χαμένο τελικό κόντρα στη Ρεάλ του Πούσκας και του Ντι Στέφανο.

«Η Αϊντραχτ είχε γίνει αίμα μου, μια δεύτερη οικογένεια», θυμάται σήμερα ο Χέλμουτ ο οποίος αναγκάστηκε για ένα μεγάλο διάστημα να μείνει μακριά της. Πρόεδρος της ομάδας ήταν τότε ο Ρούντοφλ Γκράμλιχ, αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας της Γερμανίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο και πρώην μέλος των SS.

Οταν ο «Σόνι» έμαθε την αλήθεια για τον άνθρωπο που προέδρευε στο κλαμπ μέχρι το 1970, δεν το άντεξε. Παραιτήθηκε από μέλος του συλλόγου και έμεινε μακριά από την αγάπη του μέχρι να απομακρυνθεί ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου αλλά δεν καταδικάστηκε ποτέ.

Με τα πράγματα να αποκαθίστανται, ο Χέλμουτ γύρισε στο πλευρό της Αϊντραχτ και αποτέλεσε σύμβουλα της ομάδας στις κοινωνικές καμπάνιες ενάντια στον αντισημιτισμό, τον φασισμό και την κάθε είδους διάκριση.

Στις αρχές του έτους ήταν η βάση ενός 30λεπτου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μια ιστορία για το ολοκαύτωμα, την ενότητα (αυτό σημαίνει Αϊντραχτ) και την Φρανκφούρτη».

«Κάθε μέρα ευχαριστώ τον Θεό που βλέπω τον ουρανό, το φεγγάρι και νιώθω τη βροχή στο δέρμα μου. Ισως ο Θεός πιστεύει ότι μετά από όσα πέρασα μου χρωστά μερικά χρόνια ζωής» λέει σήμερα ο 91χρονος Γερμανός που ελπίζει να δει ξανά την Αϊντραχτ σε έναν ευρωπαϊκό τελικό.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News